Η νομοθετική κερκόπορτα που θα επιτρέψει μέσω νομοσχεδίου την
υιοθεσία ορφανών παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια θα μετατοπίσει
και θα καταστήσει υποκειμενική την κοινά αποδεκτή παραδοσιακώς
και ιατρικώς ψυχολογική και ψυχιατρική απόδοση ότι το παιδί
έχει την ψυχοσυναισθηματική ανάγκη για την ανάπτυξη και ωρίμανση
του να μεγαλώνει αλληλεπιδραστικά παρουσίας ανδρός και
γυναικός, ήτοι παρουσίας πατέρα και μητέρας με ιδανική περίπτωση
και τους δύο φυσικούς του γονείς.
Αυτό ως γνωστόν εν μέρει ήδη έχει διαβληθεί με τις χιλιάδες
μονογονεϊκές οικογένειες για τις οποίες το νομικό σύστημα "μετράει"
και εκτιμά την επιμέλεια βάσει του χρήματος μεροληπτώντας
υπέρ του γυναικείου φύλου και της μητέρας περιορίζοντας και
εκτοπίζοντας εγκληματικώς την πατρική επιμέλεια, ενώ σε σχέση
με το θέμα που αναπτύσσεται, ήτοι υιοθεσία ορφανών και ανηλίκων
από ομοφυλόφιλους - ομοφυλόφιλα ζευγάρια τα νομικά κριτήρια
που θα συμπεριληφθούν σε τέτοιου είδους νομοσχέδιο φαίνεται
ότι θα περιοριστούν τεχνηέντως στην εντελώς υποκειμενική έννοια
της "αγάπης" που θα αποδίδεται προς τα υιοθετημένα παιδιά από
τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια όπως οι εκπρόσωποι τους υποστηρίζουν.
Από τους υποστηρικτές τέτοιων νομοσχεδίων, εκπροσώπων ομοφυλοφιλικών
οργανώσεων, συντονισμένους ειδικούς ψυχίατρους οι οποίοι λαμβάνουν
προς το παρόν διπλωματικά ουδέτερη θέση και άσχετους πολιτικούς
προς χάριν της προοδευτικότητας και της ισότητας επιχειρηματολογώντας
υπέρ σχεδιαζόμενων νομοσχεδίων και προωθώντας υιοθεσίες παιδιών
από ομοφυλόφιλα ζευγάρια θεωρείται ότι είναι καλύτερα να υιοθετούνται
και να μεγαλώνουν ορφανά παιδία με "αγάπη" σε οικίες ομοφυλόφιλων
ζευγαριών παρά να φιλοξενούνται σε ιδρύματα.
Φυσικά η άνωθεν προσέγγιση από τους υποστηρικτές της νομοθεσίας
γάμων και υιοθεσίας παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια είναι εντελώς
επιφανειακή και υποκειμενική διότι η έννοια της "αγάπης" που
φέρουν ως πρόσχημα ούτως ώστε να επιτύχουν την υιοθεσία
και να πάρουν παιδία στα σπίτια τους δύναται να
έχει πολλές ερμηνείες, ενώ αρκετές από αυτές ενδέχεται να είναι
νοσηρές ή τουλάχιστον ελλιπείς.
Για παράδειγμα, αγάπη ή "ζεστασία" υποστηρίζουν οτί δίνουν ακόμα
και τα ίδια τα ιδρύματα μέσω των κοινωνικών λειτουργών προς
τα ορφανά παιδία τα οποία φιλοξενούν όμως ακόμα και οι ίδιοι
εκπρόσωποι των ιδρυμάτων παραλλήλως θεωρούν ιδανική την μορφή
αγάπης και την "ζεστασιά" που δίνει μια οικογένεια προς ένα
υιοθετημένο παιδί.
Εάν εγκριθεί, κατατεθεί και υπερψηφιστεί νομοσχέδιο που
δίνει το δικαίωμα σε γάμους και ιδίως υιοθετήσεις παιδιών από
ομοφυλόφιλα ζευγάρια θα διαβληθούν και θα εκτραπούν οι
δομές και τα σημεία αναφοράς της παραδοσιακώς θεσμοθετημένης
κοινωνικοπολιτισμικής βιο-κοινωνικής μονάδας, ήτοι του
κυττάρου της οικογένειας, συγκρίνοντας και ταυτίζοντας νομικώς
εσφαλμένα τις δομές της οικογένειας με την "οικιακή μονάδα".
Εσφαλμένα ταυτίζεται και συγχέεται με την έννοια της οικο-γένειας
ο όρος "οικιακή μονάδα", κυρίως από σχολές κοινωνικών επιστημών.
Η "οικιακή μονάδα", ήτοι ένα ολιγάριθμο ή πολυάριθμο κοινόβιο
αποτελείται από άτομα ποικίλης ή αμιγούς σύνθεσης στο θέμα φύλου
τα οποία συμβιώνουν εντός οικίας – στέγης όπου εργάζονται μαζί,
καταναλώνουν από κοινού και ανταλλάσσουν οικιακές υπηρεσίες.
Μέσω της ελεύθερης και απροσδιόριστης συνθέσεως λοιπόν μιας
οικιακής μονάδας και από τα μέλη τα οποία την αποτελούν, κάτι
σαν το big brother, σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι
διαμορφώνεται η βιο-κοινωνική μονάδα της οικογένειας και συνεπώς
οι ψυχοσυναισθηματικές φυσικές αλληλεπιδραστικές σχέσεις μεταξύ
των δύο γονέων, ανδρός και γυναικός με τα τέκνα και οι βιολογικές
και γενετήσιες αλληλεπιδραστικές σχέσεις και λειτουργίες μεταξύ
του ζεύγους ανδρός – γυναικός.
Η οικογένεια αποτελείται από δύο ενήλικα ετερόφυλα άτομα που
έχουν συζευχθεί καθώς και από τα συγγενικά εξ' αίματος κατιόντα
μέλη - τέκνα αυτών (το γένος του οίκου), καλούμενη και ως "πυρηνική
οικογένεια" ορίζοντας έτσι περιγραφικά την ιδανική αρχέτυπη
φυσική οικογένεια. Ένα μοντέλο που εξομοιώνει και αντιγράφει
σε κάθε επίπεδο την "πυρηνική οικογένεια", ήτοι την ιδανική
οικογένεια είναι αυτό των άτεκνων ζευγαριών ανδρός και γυναικός
που υιοθετούν ορφανά παιδιά με την διαφορά ότι τα "κατιόντα
μέλη" δεν φέρουν βιολογική σύνδεση με το ετερόφυλο ζευγάρι,
παρόλα αυτά κοινά αποδεκτό είναι ότι μεγαλώνουν με την παρουσία
ανδρός και γυναικός, ήτοι παρουσίας πατέρα και μητέρας εξομοιώνοντας
ιδανική περίπτωση και προσφέροντας αντικειμενικώς αυτό που σε
γενικές γραμμές αποδίδεται ως οικογενειακή αγάπη προς τα υιοθετημένα
παιδιά που διαφέρει και είναι απείρως ποιοτικότερη σε κάθε περίπτωση
από το είδος της αγάπης που προσφέρουν ακόμα και οι καλύτεροι
λειτουργοί ενός ιδρύματος καθώς το άτεκνο ζευγάρι ανδρός και
γυναικός δύναται να προσφέρει και την κοινά αποδεκτή αναγκαία
αλληλεπιδραστική ψυχοσυναισθηματική κάλυψη για την ωρίμανση
των υιοθετημένων παιδιών ανάλογης της αρχέτυπης ιδανικής οικογένειας
με πατέρα και μητέρα όπως θα λειτουργούσε με φυσικούς γονείς
προς τα κατιόντα εξ΄αίματος μέλη.
Κατά την ενηλικίωση τους τα (ορφανά από φυσικούς γονείς) υιοθετημένα παιδιά εάν μεγαλώσουν
σε οικογενειακό περιβάλλον όπως μεγαλώνουν αναλογικά και τα
κατιόντα εξ΄αίματος τέκνα μιας ιδανικής "πυρηνικής οικογένειας"
το μοναδικό πρόβλημα που ίσως αντιμετωπίσουν τα ίδια καθώς και
τα ζευγάρια τα οποία έχουν υιοθετήσει τα παιδία είναι καθαρά
ζήτημα "υπαρξιακής φιλοσοφίας" που λύνεται σχετικά εύκολα ειδικά
εάν μεταδοθεί μέσω κλιμάκωσης από μικρή ηλικία στα υιοθετημένα
παιδία ότι διαφορές σε σχέση με παιδία μιας "πυρηνικής οικογένειας"
ουσιαστικά δεν υφίστανται διότι αναπτύχθηκαν και ωριμάζουν με
την ίδια αλληλοεπίδραση παρουσίας ανδρός και μητέρας όπως και
τα παιδία μιας "πυρηνικής οικογένειας" με τα ίδια ερεθίσματα
και τα ίδια πρότυπα όπως θα μεγάλωναν με φυσικούς γονείς.
Το
μόνο μικροεμπόδιο που συνήθως αντιμετωπίζουν τα υιοθετημένα
παιδία από ένα άτεκνο ζευγάρι ανδρός γυναικός είναι η προσπάθεια
εξοικείωσης με την ιδέα ότι αποτελούν μη συγγενικά εξ΄αίματος
κατιόντα μέλη και σε μερικές περιπτώσεις πρέπει να εξοικειωθούν
ότι εκτός από μή συγγενικά εξ΄αίματος κατιόντα μέλη φέρουν διαφορετική
φυλετική, εθνική ταυτότητα, παρόλα αυτά όμως η ανάπτυξη και
ωρίμανση τους εντός οικογενειακού περιβάλλοντος στο οποίο οι
δομές του είναι ίδιες με αυτές μια φυσικής "πυρηνικής οικογένειας"
πραγματώνεται απολύτως φυσιολογικά αλληλεπιδραστικώς παρουσίας
αλλόφυλου πατέρα και μητέρας στην περίπτωση αλλόφυλου υιοθετημένου
τέκνου έχοντας σημείο αναφοράς τις αρχετυπικές, κοινωνικοπολιτισμικές
και γενετήσιες λειτουργίες ανδρός γυναικός.
Τα υιοθετημένα παιδία από ομοφυλόφιλα ζευγάρια κατά την εφηβεία
τους θα είναι εντελώς συγχισμένα και δεν θα έχουν κανένα σημείο
αναφοράς με κανένα αρχετυπικό κοινωνικοπολιτισμικό δεδομένο με την πυρηνική ιδανική οικογένεια και συνεπώς δεν θα αντιλαμβάνονται ούτε
τα γενετήσια αρχετυπικά δεδομένα και τον λόγο της ζεύξης άρρενος
και θήλεος.
Είναι αδύνατον να εξοικειωθεί ένα παιδί με την ιδέα ότι έχει
δύο μαμάδες ή δύο μπαμπάδες διότι γενετικά είναι παρα φυσεί
όπως θα ήταν παρανοϊκό και αδιανόητο να προσπαθούν κάποιοι "κοινωνικοί
λειτουργοί" και οι μητέρες σε περίπτωση γυναικείου ομοφυλόφιλου
ζευγαριού να εκλογικεύσουν ότι μητέρα του παιδιού είναι μια
από τις δύο (γιατί η μία και όχι η άλλη) που αποφάσισε να μείνει
έγκυος μέσω τράπεζας σπέρματος ή αποφάσισαν από κοινού
να το υιοθετήσουν προσπαθώντας να εξοικειώσουν το σχεδόν "υβρίδιο"
ότι μπαμπάς, ήτοι άρρεν πατρικό στοιχείο δεν υπάρχει ούτε υπήρχε
ποτέ ούτε είναι δυνατόν να υπάρξει μελλοντικά στην "οικογένεια".
Ομοίως είναι αδύνατον να εξοικειωθεί ένα παιδί στην περίπτωση
υιοθεσίας του από ομοφυλόφιλο ανδρικό ζευγάρι οπού
οι ομοφυλόφιλοι πατέρες θα προσπαθούν να εκλογικεύσουν ότι δεν
υπάρχει ούτε είναι δυνατόν να υπάρξει μητέρα, ήτοι
θήλυ μητρικό στοιχείο στην "οικογένεια".
Άλλες περιπτώσεις είναι αυτές της πιθανής νομοθετικής διεξόδου
υιοθεσίας ανήλικων ορφανών από ομοφυλόφιλους οι οποίοι δεν έχουν
σύντροφο, πρόσφατα σε τηλεοπτική εκπομπή η οποία ασχολήθηκε
με το θέμα των "γάμων ομοφυλόφιλων και υιοθεσίας παιδιών από
ομοφυλόφιλους και ομοφυλόφιλα ζευγάρια" ένας ομοφυλόφιλος ηθοποιός
και συγκεκριμένα ο Χρήστος Σιμαρδάνης σύμφωνα με κατ΄ιδίαν
δηλώσεις του εκμυστηρεύτηκε ότι θα ήθελε να υιοθετήσει ένα ορφανό
παιδί είτε μόνος του, είτε με τον σύντροφο του.
Η κατάσταση σε αυτή την περίπτωση υιοθεσίας ανηλίκου αγγίζει
τα όρια του κωμικοτραγικού αφού ξεφεύγει ακόμα από την βασική
επιδίωξη των ομοφυλόφιλων ζευγαριών, ήτοι γάμου και έπειτα υιοθεσίας,
ενώ ο καθένας που άκουσε αυτές τις δηλώσεις θα αναρωτήθηκε
αν ο συγκεκριμένος τύπος θέλει να του παρέχει το
κράτος ανήλικο συγκάτοικο de facto είτε ζήσει μόνος του είτε
με τον σύντροφο του.
Ο γάμος μεταξύ ομοφυλόφιλων και υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλα
ζευγάρια και ιδίως η τεχνική γονιμοποίηση ζευγαριών ομοφυλόφιλων
γυναικών είναι απλώς το πρώτο νομικό μεταβατικό στάδιο ώστε
να εδραιωθεί νομικώς παροχή υπηρεσίων προς ομοφυλόφιλες γυναίκες
εβρισκόμενες εντός ή και εκτός γάμου από τράπεζες σπέρματος
και η υιοθεσία παιδιών από μισθωμένους παιδαγωγούς και
βρεφοκόμους πολυεθνικών εταιριών οι οποίοι θα προσεγγίζουν τα
ιδρύματα και τα ήδη υπάρχοντα κέντρα φιλοξενίας ορφανών με την
νομική κατοχυρωμένη ιδιότητα μιας "κανονικής οικογένειας" και
"άτεκνου ζευγαριού" για να υιοθετήσουν τα ανήλικα ορφανά
μεταφέροντας τα απλώς σε δικά τους οικιστικά ιδρύματα
τα οποία νομικώς θα εκλαμβάνονται ως οικίες και οι βρεφοκόμοι
και παιδαγωγοί της πολυεθνικής νομικώς θα εκλαμβάνονται ως γονείς
και ακριβέστερα ως «γονεϊκά μέρη» αφού η σύνθεση, η σύσταση,
ο νομικός, ηθικός και φυσικός κοινά αποδεκτός παραδοσιακός ορισμός
των δομών του κυττάρου της οικογενείας που αποτελείται
από τον πατέρα την μητέρα και κατ΄ επέκτασιν τους παπούδες,
γιαγιάδες και συγγενείς θα καταστεί εντελώς υποκειμενικός έχοντας
"αμβλυθεί", αλλοιωθεί και διαστρευλωθεί σε έσχατο
βαθμό ως προς τους ρόλους και το φύλο των μελών του ζευγαριού
και ίσως ως προς τον αριθμό των μελών του κάθε "ζευγαριού" που
θα διεκδικεί νομικώς υιοθεσία ανοίγοντας νομικώς και νομοθετικώς
και παιδαγωγικώς αρκετά "παράθυρα" νομοθετικής και κοινωνικοπολιτισμικής
παράνοιας.
Μελλοντικά με μορφή οικογένειας και "άτεκνου ζευγαριού" θα έχει
το δικαίωμα να παρουσιάζεται και να διεκδικεί νομικώς
υιοθεσία από ένα ίδρυμα μία εταιρία, μία αίρεση, μοναχικά
άτομα, ιδιωτικοί στρατοί και κάθε είδους παράγοντες που φυσικά
δεν έχουν ουδεμία σχέση με άτεκνα ζευγάρια όπως ουδέ μια
σχέση θα έχουν με οικογενειακές οικίες οι χώροι που θα θεωρούνται
μελλοντικά ως οικίες παρανοϊκώς από το νομικό σύστημα.
Καλά αμοιβώμενοι δικηγόροι πολυεθνικών εταιριών και συντονισμένοι
δικαστικοί θα καταφέρουν λίαν ευκόλως και μεσοπρόθεσμα να παρακάμψουν
και τα τελευταία νομικά και ηθικά αναχώματα και συνεπώς τους
ελάχιστους όρους που θέτουν ήδη και θα θέτουν μελλοντικώς τα
ιδρύματα, ο κρατικός υπεργονέας και το νομικό σύστημα «πείθοντας»
το νομικό σύστημα ότι είναι σε θέση να προσφέρουν στα ορφανά
απεριόριστη «αγάπη» με το πλεονέκτημα ότι θα εξασφαλίσουν μελλοντικώς
στα υιοθετημένα ορφανά και εργασία, μάλιστα για να «πείσουν»
το νομικό σύστημα οι «οικογένειες» των πολυεθνικών εταιριών
ότι προσφέρουν απεριόριστη γονεϊκή αγάπη στα παιδία θα υιοθετούν
ακόμα και τα ορφανά με ειδικές ανάγκες τα οποία δεν προτιμούν
ιδιαιτέρως οι ανάδοχες οικογένειες ενώ όσον αφορά την οικονομική
δυνατότητα δεν γίνεται λόγος, σύντομα όλα τα ορφανοτροφεία με
την σημερινή μορφή τους θα αδειάσουν ή θα απορροφηθούν με τα
ορφανά που φιλοξενούνται σε ιδρύματα εβρισκόμενα σε κατάσταση
«αναμονής» ώστε να υιοθετηθούν από ανάδοχους γονείς και άτεκνα
ζευγάρια αντί αυτού θα υιοθετηθούν τα περισσότερα από τις πολυεθνικές
εταιρίες και από μοναχικούς οικονομικώς ευκατάστατους παιδεραστές,
θρησκευτικές αιρέσεις και ιδιωτικούς στρατούς που θα παρουσιάζονται
όλοι με το νομικό προσωπείο του ανάδοχου και θα παρουσιάζουν
ως οικία οικιακές εγκαταστάσεις και οικιακές μονάδες. Παιδία
τα οποία μένουν ορφανά εξαιτίας πολεμικών συγκρούσεων δεν θα
καταλήγουν σε ιδρύματα αναμένοντας να υιοθετηθούν από κάποιο
άτεκνο ζευγάρι, απλώς τα περισσότερα θα υιοθετούνται από ιδιωτικούς
παιδαγωγούς και βρεφοκόμους για λογαριασμό ιδρυμάτων που θα
έχουν ποιοτικότερη αρχιτεκτονικώς μορφή οικιστικών συγκροτημάτων
τα οποία θα ανήκουν στις «μεγάλες μητέρες» πολυεθνικές εταιρίες
και θα γαλουχούνται σε συμβαλλόμενα εκπαιδευτικά ιδρύματα υπό
το κοινοβιακό καθεστώς της «τέλειας ισότητας», της απόλυτης
δομικώς βιομηχανοποιημένης μητριαρχίας και πλύσης εγκεφάλου
για τις αξίες και την παραγωγικότητα της εκάστοτε «μητέρας εταιρίας»
ενώ ο συμβολισμός και η λειτουργία των εξαγωνικών «κυψελών»
που παραπέμπει στον στυγνό βιομηχανοποιημένο αυτοματισμό και
η υπερσιωνιστική δομή της συναρχίας σε αυτή την περίπτωση πραγματώνεται
πλήρως ήδη από την πρώτη υιοθετημένη «γενιά» των πολυεθνικών
εταιριών και των ιδιωτικών στρατών. Δεύτερη «γενιά» δεν θα υπάρξει
διότι η συμβαλλόμενη εκπαίδευση και η πλύση εγκεφάλου από νηπιακή
ηλικία θα έχει εκμηδενίσει πλήρως τις γενετήσιες λειτουργίες
αρρένων και θηλέων μεταμορφώνοντας αυτά το πολύ μέχρι την εφηβική
ηλικία σε ψυχρά άλογα, άφυλα ψυχοσυναισθηματικώς κενά βιομηχανοποιημένα
όντα.
Οι πολυεθνικές εταιρίες και οι ιδιωτικοί στρατοί εκμεταλλευόμενοι
από κοινού την νομοθετική κατοχύρωση εγκαθίδρυσης τράπεζας σπέρματος
δια λογαριασμό των ομόφυλων γυναικείων ζευγαριών (μελλοντικώς
συμβεβλημένη με πολυεθνικές και ιδιωτικούς στρατούς) θα ωθούν
τις εργάτριες, ήτοι νομικώς τις κόρες τους να μένουν έγκυες
χρησιμοποιούμενες ως "μήτρες" μέσω τεχνικής γονιμοποίησης και
τεχνολογίας κλωνοποίησης προς επιλογή γενετικών χαρακτηριστικών
υβριδιακών απογόνων υπηρετώντας την βιομηχανοποιημένη γραμμή
ευγονικής της εκάστοτε «οικογενειακής» πολυεθνικής εταιρίας.
Το ασύλληπτα εκτρωματικό και κακοποιό αναρχοφεμινιστικό όραμα
των εωσφορικών τραπεζιτών καθώς και οι ιδέες του "πεφωτισμένου"
ιλλουμινάτου HENRI DE st. SAINT SIMON περί κατασκευής ερμαφρόδιτου
ή άφυλου μεταλλαγμένου γένους ανθρωποειδών ακόμα φαντάζουν συνωμοσία;
NWO AND FEMINSM Plans from early 1800's and French revolution
"1800's Henri de St. Simon wrote "The Globe" and "The Reorganization
of the European Community" laying out ideas and plans for European
unity. Saint Simon suggested in the early 1800's that the date
2000 be the target date for the New World Order. In order to
rearrange the world into the New Order, a number of items and
stages needed to occur.
1.Two canals, one through the Suez and one through Panama were
needed they said to create "Interdependence" between the nations.
They also suggested a high dam on the Nile.
2.They suggested the technological transformation of the
earth, and the biological creation of a new, androgynous humanoid.
Progress would be brought about by a series of revolutions.
(Study from Fire in The Minds of Men by James H. Billington)
to understand how the occult fraternities have created all the
revolutions since the French revolution. St. Simon, an Illuminatus,
wanted to have a child with Madame de Stall which would become
the anti-Christ. It didn’t happen."
Τα άνωθεν μπορεί σε μερικούς να φαντάζουν εφιαλτικά σενάρια
όμως τα νομικά «παραθυράκια» που ανοίγονται κάθε φορά
που το νομικό σύστημα ολισθαίνει αφήνεί περιθώριο για ένα σωρό
«θαυμαστές» και ασύλληπτα παρανοϊκές καταστάσεις. Όσο περίεργα
ή τρομακτικά μπορεί να φαντάζουν τα άνωθεν εάν απωλέσει την
χαρακτηριστική θεσμοθετημένη σύνθεση της η παραδοσιακή
βιο–κοινωνική μονάδα και κύτταρο της οικογένειας και εξισωθεί
νομοθετικώς με διάφορα επινοημένα υβριδιακά παρά φυσεί και κοινοβιακά
εκτρώματα αυτές οι εφιαλτικές καταστάσεις σε γενικές γραμμές
θα προκύψουν αφού σε νομικό επίπεδο σαφές σημείο αναφοράς με
την παραδοσιακή δομή της οικογένειας δεν θα υφίσταται αρχής
γινομένης της απόκτησης δικαιώματος γάμου και υιοθέτησης ανηλίκου
-τεχνικής γονιμοποιήσεως μέσω τράπεζας σπέρματος από ομόφυλα
– ομοφυλόφιλα ζευγάρια.
Δυνητικώς συγχρονισμένες ανάλογες μαζικές μετατοπίσεις ενισχυόμενες
από τις άνωθεν νομικές κατοχυρώσεις υιοθεσίας παιδιών απο ομοφυλόφιλους
και από πολιτικούς και "επιστήμονες" θα δύναται να γίνουν στον
παιδαγωγικό, ψυχιατρικό, γενετικό και πολιτιστικό τομέα αναθεωρώντας
πλήρως το δομικό πρότυπο της οικογένειας διότι νομικώς δεν θα
περιγράφεται ούτε θα ορίζεται ηθικώς και κοινωνικοπολιτισμικώς
η έννοια της οικογένειας και τα μέρη της βιο-κοινωνικής ομάδας
-κυττάρου που την αποτελούν και συνεπώς η ψυχοσυναισθηματική
αλληλεπίδραση γονέων τέκνων μέσω της υπάρχουσας
"πυρηνικής" οικογένεια , πατρός -μητέρας -τέκνων.
Το αρχετυπικό φυσικό πρότυπο της οικογένειας θα θεωρηθεί ως
επιλογή (ξεπερασμένη) ανάμεσα στα τόσα διαφορετικά υβριδιακά
ψευδοοικογενειακά μοντέλα, ήτοι οικιακές μονάδες που θα προκύψουν
μαζί με μυριάδες εναλλακτικές προπαγανδιστικές ψυχιατρικές ερμηνείες
που θα φροντίσει να διαδώσει και να καθιερώσει το σύστημα για
να υποστηρίξει και εδραιώσει το έγκλημα νομικώς.
Παραλλήλως τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια και συντονισμένες οργανώσεις
υπό το παγκόσμιο φεμινιστικό δίκτυο και τα αφανή ιδρύματα
παραγωγής «κοινωνικής τεχνολογίας και κοινωνικής μηχανικής»
τύπου
tavistocκ,
«ανοιχτή κοινωνία» του Σόρος,
lucis trust
και πολλά άλλα όπως και τα ομόκεντρα νεοεποχίτικα θεοσοφικά
κινήματα του «maitreya» που χρησιμοποιούν ως σύμβολο το ουράνιο
τόξο «rainbow» (τα οποία καλύπτουν ως γνωστόν σε πολιτικό επίπεδο
τους ομοφυλόφιλους) με το γνωστό πρόσχημα των "ρατσιστικών διακρίσεων"
που θα διαχέουν μέσω περιφερειακών οργανώσεων θα απαιτήσουν
να αλλάξουν νομικώς και επιστημονικά δεδομένα περί γενετήσιων
λειτουργιών. Ήδη γίνονται προσπάθειες εγκληματικώς να καταργηθεί
ο όρος "μητέρα" θεωρώντας κάποιοι ανισόρροποι εγκέφαλοι ότι
είναι "σεξιστικό στερεότυπο", παραλλήλως ανάλογες
συντονισμένες αποδομητικές δράσεις και προπαγάνδες βασισμένες
στην «κοινωνική τεχνολογία» και στα προγράμματα CIA και
KGB γίνονται από φεμινιστικές οργανώσεις για να καταργηθεί ο
όρος πολίτης, ο όρος πατέρας –πατρίδα και οικογένεια.
«Τὸ Εὐρωπαϊκὸ
Συμβούλιο
ὑποδεικνύει τὴν
ὑποβολὴ ἀποφάσεως
12267, διὰ τῆς
ὁποίας
μεταξὺ
ἄλλων
συνιστᾶται νὰ καταπολεμηθῇ
ὡς
σεξιστικὴ
στερεοτυπία (!)
ἡ χρῆσις τοῦ
ὅρου
«μητέρα» . Συνιστᾶται
λοιπὸν
ἡ παράκαμψις τῆς
χρήσεως τῆς
ἐννοίας
αὐτῆς,
ὡς
ἀνασταλτικῆς τῆς
«ἰσότητος
τῶν
φύλων».
Ἔτσι
ἀξιολογεῖται
ὁ
ῥόλος
τῆς μητέρας
ὡς
παθητικὴ λειτουργία.»
Ἰδιαιτέρως «προωδευμένη»
ἐπ᾿ αὐτοῦ προκύπτει
ἡ
Ἑλβετία.
Συμφώνως πρὸς
νέαν
ὁδηγίαν
περὶ
τῆς
ὑπηρεσιακῶς
ἐνδεικνυμένης
γλώσσης,
ἐμπίπτει
ἡ χρῆσις τῶν
ἐννοιῶν «πατέρας» καὶ
«μητέρα» εἰς τὴν
κατηγορίαν τῶν καλουμένων «ἐννοιῶν
διακρίσεων»· συνεπῶς
τὰ παιδιὰ
δὲν
θὰ μποροῦν
ἐπισήμως
νὰ ἔχουν
πατέρα καὶ μητέρα ἀλλὰ «γονεϊκὰ μέρη» ἢ
«α΄ καὶ β΄
γονικὸ»
ὡς
γονεῖς. «Ἡ
ὁδηγία
εἶναι
ὑποχρεωτικὴ προκειμένου
περὶ
ὑπηρεσιακῶν δημοσιευμάτων καὶ
ἐγγράφων»,
ἐξήγησε
ἡ Isabel
Kamber,
ὑποδιευθύντρια
τοῦ Γερμανικοῦ
τομέως τῆς
Κεντρικῆς
Γλωσσικῆς
Ὑπηρεσίας τῆς
ὁμοσπονδιακῆς καγκελαρίας τῆς
Ἑλβετίας.
Οι λόγοι είναι προφανείς, θέλουν όπως λένε να καταργηθούν οι
"έμφυλες διακρίσεις" και η "έμφυλη βία". Αυτή η άτοπη παλέτα
ορολογίας η οποία δεν ευσταθεί ούτε νοηματικώς ούτε δικονομικώς
επινοήθηκε από τις ίδιες τις φεμινιστικές και ομοφυλοφιλικές
οργανώσεις στα πλαίσια πάντα της εξίσου άτοπης και παντελώς
υποκειμενικής έννοιας της μασονικής "ισότητας" για να χρησιμοποιείται
και να επιβάλλεται μέσω του διαβρωμένου φεμινιστικώς νομικού
συστήματος με απώτερο στόχο να προκληθεί σύγχιση ώστε να καταρρίψουν
τη "φυσική σταθερά" εκτροχιάζοντας τις γενετήσιες αμφι - γόνιες
λειτουργίες σύζευξης, τα αρχέτυπα δεδομένα και τις φυσικές δομές
του βιο-κοινωνικού κυττάρου της παραδοσιακής οικογένειας για
να αντικατασταθούν
επιτηδευμένα
νομικώς με τα «γονεϊκά μέρη», ορολογία και έννοια
που δεν προσδιορίζει τα γένη άρρεν και θήλυ τα οποία ορίζουν
βιολογικώς τον πυρήνα και την Αρχή μιας οικογένειας ή άτεκνου
ζευγαριού.
Παρεμπιπτόντως η έννοια της ισότητας αντικειμενικώς μόνο στα
μαθηματικά μοντέλα ευσταθεί, στην άλγεβρα και στον ορισμό ισότητας
λόγων του Ευκλείδη, σε κοινωνικές δομές αυτό που προσεγγίζει
την ισότητα συναντάται μόνον και κατά προσέγγιση σε φυλακές
και σε κάθε είδους κοινοβιακά ιδρύματα και αιρέσεις, ενώ η "τέλεια
ισότητα" δύναται να εφαρμοστεί μόνο σε όντα μεταξύ τους πανομοιότυπα
τα οποία δεν έχουν φύλο, γένος, ηλικία, Λόγο, περιουσία, πατρίδα
και προσωπική κρίση, δηλαδή σε ρομπότ, σε υβρίδια και σε πτηνοτροφεία
και κτηνοτροφεία βοειδών, αν και στο τελευταίο θα έπρεπε να
διατηρηθούν κάποιες επιφυλάξεις διότι συνήθως είναι διαφορετική
η τύχη των αρσενικών βοειδών ή πτηνών από τα θηλυκά.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ "ΑΝΤΙ ΑΜΑΖΟΝ"
