ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΤΜΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΥΣΕΛΙΔΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΕΝΟΣ ΑΝΔΡΟΣ-ΠΑΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΤΕΚΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΥ ΕΚΔΙΚΑΣΤΗΚΕ ΣΤΙΣ 29/08/2007 ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΑΣΤΗ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΑΡΔΑΡΑ ΤΟΥ ΜΟΝΟΜΕΛΟΥΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΕΡΡΙΦΘΗ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΡ. 8010/08-10-07 ΕΧΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΤΡΑΓΕΛΑΦΙΚΟ ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΑΦΟΥ ΑΦΗΣΕ ΤΡΙΑ ΑΝΗΛΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΕ ΚΑΚΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΠΑΤΕΡΑ ΝΑ ΠΑΛΕΥΕΙ ΜΑΤΑΙΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΤΥΡΑΝΝΙΚΗ ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΑ
- - - - - - - - - - - -
1.9. ΥΠΟΝΟΜΕΥΤΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΗΣ [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΓΡΗΓΟΡΑΚΗ – ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ – ΔΟΛΙΑ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΣΤΕΓΗ ΣΤΟ ΑΙΓΙΟ ΚΑΙ ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΟΥ ΕΓΓΑΜΟΥ ΒΙΟΥ - ΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΔΟΛΙΟΥ ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΩΣ ΤΗΣ [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΣΤΕΓΗ ΣΤΟ ΑΙΓΙΟ ΚΑΙ ΟΡΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΑΣΠΑΣΗΣ ΤΟΥ ΕΓΓΑΜΟΥ ΒΙΟΥ – ΔΟΛΙΑ ΑΡΠΑΓΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΤΕΚΝΩΝ ΜΟΥ – ΑΣΚΗΣΗ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΩΞΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΑΙΓΙΟΥ.
Όμως απ’ ότι στην συνέχεια αποκαλύφθηκε η μητέρα [όνομα ΠΕΘΕΡΑΣ] της [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] είχε αλλιώς «τακτοποιήσει» τα πράγματα. Έχοντας αποκτήσει δεσμούς και συνεχείς επαφές με τον ιερέα Δ.Σ., καθώς και άλλους ανθρώπους στο Αίγιο, απεκαλύφθη ότι δούλευε υποχθονίως επί δύο χρόνια για την καταστροφή μας ενώ εγώ κοιμόμουν τον ύπνο του δικαίου.
Την άνοιξη του 2004 χρειάστηκε να νοσηλευτεί στο νοσοκομείο του Ρίου ο υιός μας [Α. όνομα 4χρονου ΥΙΟΥ] 3,5 ετών τότε με σοβαρότατη ιογενή πνευμονία και μια νύχτα στις 02:30 που είχα γυρίσει από το νοσοκομείο στο σπίτι με την Π.Μ., στις 14/04/2004 ο υιός μου [Η. όνομα 8χρονου ΥΙΟΥ] βρίσκοντας ευκαιρία που η μητέρα του ήταν στο νοσοκομείο με τον μικρό, τρομοκρατημένος και φοβισμένος ζητώντας μου να τον προστατεύσω από την μητέρα του, αποκάλυψε σε εμένα και την Π.Μ. ότι την περίοδο της παραμονής μας στο Αίγιο, ότι η [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] έβαζε δολίως μέσα στο σπίτι, κατά τη διάρκεια της απουσίας μου σε επαγγελματικά ταξίδια μου εκτός Αιγίου, κάποιον «γέρο» μεγάλης ηλικίας. Τα δύο μεγαλύτερα παιδιά μας όπως στην συνέχεια απεκαλύφθη, υποχρεώθηκαν από την μητέρα τους [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] και τον άγνωστο αυτόν «γέρο» για έναν ολόκληρο χρόνο με απειλές και εκφοβισμό να αποσιωπήσουν από εμένα το επαναλαμβανόμενο αυτό γεγονός. Όταν ξεσκέπασε ο υιός μου [Η. όνομα 8χρονου ΥΙΟΥ] την όλη ιστορία, μου διηγήθηκε ότι ο συγκεκριμένος «γέρος» προσπαθούσε επί μήνες να τον πάρει από το σχολείο του και να τον οδηγήσει σε άλλο δρόμο!!! ο οποίος, όπως διαπίστωσα, οδηγούσε σπίτι του (!!!). Σημειωτέον ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν προβληματικός και ολοφάνερα είχε ανώμαλες «βλέψεις» για τα παιδιά ενώ διαβιούσε σε ζωώδης συνθήκες αφού έμενε στο σπίτι του χωρίς νερό και χωρίς ρεύμα, και όταν τον έδιωξαν, οι υπάλληλοι του υγειονομικού αρνήθηκαν να καθαρίσουν τον χώρο διότι είχε αφοδεύσει παντού μέσα στο σπίτι (!!!) ενώ έκαιγε εφημερίδες για να βλέπει την νύχτα. Με λίγα λόγια η [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] εξέθεσε τα τρία παιδιά μας σε μέγιστο κίνδυνο, καθώς και τα υπέβαλε μαζί με τον «γέρο», και σε συνεργασία με την μητέρα της [όνομα ΠΕΘΕΡΑΣ] και με άλλους που προς το παρόν υποψιάζομαι.
Στην συνέχεια η [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] ομολόγησε τις περισσότερες από αυτές τις πράξεις σε εμένα, στην Π.Μ. και στον Γ.Δ., καθώς και ότι τον είχε στείλει η μητέρα της. Ο «γέρος» υποδείχθηκε από τον υιόν μου και στην συνέχεια και από την [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ], και τελικά στις 27/04/2004 με περιπολικό προσήχθη στο Α.Τ. Αιγίου για αναγνώριση ταυτότητας, παρουσία της καταγγέλουσας συζύγου και της δικηγόρου μου Π.Μ.
Όπως αποκαλύφθη στην συνέχεια, ο «γέρος» ονομάζετο Ανδρέας Γρηγοράκης και ήταν σταλμένος από το χαρτοπαιγνιακό περιβάλλον της πεθεράς μου, το οποίο διαπλέκεται με άλλο παρόμοιο περιβάλλον στο Αίγιο και οι επισκέψεις του είχαν διπλό χαρακτήρα. Αφ’ ενός μεν ανιχνευτικό και κατασκοπευτικό, δηλαδή να δει τα πράγματά μου για να καταλάβει πώς σκέπτομαι, καθώς επίσης να βρει πού έχω τα στοιχεία που ενοχοποιούν την πεθερά μου [όνομα ΠΕΘΕΡΑΣ] και το λεσβιακό και χαρτοπαιγνιακό κύκλωμα μεγάλων κυριών που ανήκει, και αφ’ ετέρου έψαχνε να βρει στοιχεία που θα μπορούσαν να ενοχοποιήσουν εμένα σε ότι δήποτε, για να μπορέσουν να με φυλακίσουν όπως είχαν ξαναπροσπαθήσει κατά το παρελθόν.
Στις 25/06/2004, κάτω από τις πιέσεις των αποκαλύψεων αυτών η [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] καθοδηγούμενη από την Κούλα.Π. και κάποια Ουρανία, εγκατέλειψε την συζυγική εστία στην οδό [οδός Ρ.4], με ταυτόχρονη απαγωγή των τέκνων μας από το Αίγιο. Έφυγε εγκαταλείποντας όλες τις υποχρεώσεις μας και εξαφανίστηκε, αφήνοντάς με μόνον μου να τα βγάλω πέρα με όλους και με όλα, έχοντας συγχρόνως υπονομεύσει τα πάντα.
Όταν έφυγε κρυφά εγώ χρειάστηκε να κινητοποιήσω την Ασφάλεια Αιγίου και να κάνω δήλωση εξαφάνισης συζύγου και παιδιών και έπειτα από μερικές ημέρες με ειδοποίησαν ότι παρουσιάστηκε στο Α.Τ. [Αθηνών] με τα τρία παιδιά και ότι δεν επιθυμεί να επιστρέψει στο σπίτι μας διότι δήθεν ήταν κακοποιημένη από εμένα. Φυσικά δεν ήτο κακοποιημένη και ψευδόταν.
Μετά την φυγή της η [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] εγκαταστάθηκε με τα παιδιά μας χωρίς εγώ να το γνωρίζω και χωρίς εγώ να το επιθυμώ, στο σπίτι της μητέρας της στην Αθήνα στην οδό Π.14, δηλαδή ότι χειρότερο μπορούσε να κάνει σε βάρος των παιδιών μας.
Μάλιστα αυτή την φορά, έχοντας στα χέρια της την με αριθμό 7492/2002 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών «πλασάρισε» ως δήθεν νόμιμη την τελευταία της απαγωγή των παιδιών. Όμως όπως προανέφερα η όλη διαδικασία της υφαρπαγής των ασφαλιστικών μέτρων έγινε με εγκληματικές ενέργειες εις βάρος μου, καθώς επίσης η σχετική απόφαση δεν εκτελέστηκε ποτέ μετά την έκδοσή της, αφού εξέλειπε ο λόγος για τον οποίο την είχε εκδώσει η [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] , καθώς και ο εισαγγελέας του Αιγίου ΤΗΣ ΕΧΕΙ ΑΣΚΗΣΕΙ ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΩΞΗ ΓΙΑ ΑΥΤΟΔΙΚΙΑ για την αρπαγή αυτή.
Έτσι η [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] διέσπασε από δική της αποκλειστικά υπαιτιότητα την έγγαμη συμβίωσή μας, στις 25/06/2004, διάσπαση η οποία έχει λάβει οριστικό χαρακτήρα και διαρκεί μέχρι σήμερα, ενώ ταυτόχρονα για 25η φορά μετέβαλλε την οικογενειακή τάξη των ανηλίκων τέκνων μας. Τα τρία παιδιά δεν ξάνα είδαν ποτέ τον χώρο του σπιτιού στην οδό Ρ.4 ούτε επέστρεψαν με οποιονδήποτε τρόπο πίσω, για τα πράγματά τους εκεί ούτε τον κόσμο τους. Τον έχασαν εντελώς ξαφνικά για πάντα.
1.10. ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ, ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΗΣ [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΗΣ ΕΓΓΑΜΗΣ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ - ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΟΥ ΜΕ ΤΑ ΑΝΗΛΙΚΑ ΤΕΚΝΑ ΜΟΥ – ΟΜΗΡΙΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΕΠΙ 4 ΜΗΝΕΣ (από 26/06/2004 έως 26/10/2004) ΚΑΙ ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΙΟ ΜΙΚΡΗΣ ΚΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΟΥΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ - ΜΗ ΠΡΟΣΗΚΟΥΣΑ ΑΣΚΗΣΗ ΑΠΟ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] ΤΗΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΠΡΑΓΜΑΣΙΝ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑΣ ΤΟΥΣ.
Από τις 26/06/2004 που άρπαξε τα τρία παιδιά και έφυγε από το Αίγιο και για 4 μήνες μας στέρησε οποιαδήποτε επαφή μεταξύ μας. Μόνο πολύ λίγα τηλεφωνήματα κατάφερα και έκανα με τα παιδιά. Η μητέρα της [όνομα ΠΕΘΕΡΑΣ] πρωτίστως, και η [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] στην συνέχεια, είχαν επιβάλει όλον αυτό τον καιρό των 4ων πρώτων μηνών βασανιστικό αποκλεισμό τηλεφωνικής επικοινωνίας με τα τέκνα μου από το σταθερό τηλέφωνο του σπιτιού τους με σαδιστική εντολή και απαίτηση της [όνομα ΠΕΘΕΡΑΣ]. Στην συνέχεια ο αποκλεισμός αυτός άλλαξε και μας εξανάγκασε να μιλάμε μόνο από το κινητό της κόρης μου [Α. όνομα 14χρονης ΚΟΡΗΣ] και μόνο 20’’ δευτερόλεπτα ανά δύο ή τρεις ημέρες με το κάθε παιδί, ανεβάζοντας έτσι στο ύψος το κόστος για εμένα. Στην συνέχεια και αφού πέρασαν πολλοί μήνες αναγκάστηκε η αδελφή μου Ε.Σ. να αγοράσει άλλο κινητό στον υιό μου [Η. όνομα 8χρονου ΥΙΟΥ] για να μπορώ να επικοινωνώ με το παιδί. Και αυτό όμως το «διαχειριζόταν» η πεθερά μου [όνομα ΠΕΘΕΡΑΣ] και η [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] με διαστροφικό τρόπο και όποτε ήθελαν του το έπαιρναν για ημέρες ή εβδομάδες. Έτσι προξένησε και σε εμένα αλλά κυρίως στα παιδιά ανεπανόρθωτους ψυχικούς τραυματισμούς για όλη την υπόλοιπη ζωή μας. Ταυτόχρονα τα εξανάγκαζαν με συνεχείς και διαρκείς πιέσεις να ζουν μια αφόρητη ζωή που δεν επιθυμούσαν. Η κόρη μας [Α. όνομα 14χρονης ΚΟΡΗΣ] έφτασε στο σημείο να φεύγει από το σπίτι της [όνομα ΠΕΘΕΡΑΣ] με διάφορες δικαιολογίες ώστε να βρίσκεται εκεί μέσα όσο το δυνατόν λιγότερο. Μερικές δε φορές την έβρισκα απ’ έξω από το φροντιστήριο Αγγλικών του υιού μου [Η. όνομα 8χρονου ΥΙΟΥ] να τον περιμένει μια ώρα νωρίτερα από την λήξη του μαθήματός του. Πάντα δε το κορίτσι ήταν σε ακραία νευρασθενική κατάσταση και συνήθως ξεσπούσε επάνω μου τα νεύρα της. Τον μικρό [Α. όνομα 4χρονου ΥΙΟΥ] δεν τον έβγαζαν σχεδόν καθόλου έξω από το σπίτι για να μην με βλέπει και για να με ξεχάσει.
Κατά τους μήνες Ιούλιο, Αύγουστο και αρχές του Σεπτεμβρίου του 2004, η [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] δεν μου έλεγε που βρίσκονται και τι κάνουν τα παιδιά και δεν είχα καμία επικοινωνία μαζί τους, εκτός από δύο ή τρία τηλεφωνήματα των 20’’ δευτερολέπτων όπως προανέφερα.
Εγώ αναγκάστηκα εκ των πραγμάτων όλο το καλοκαίρι του 2004, να κάνω υπεράνθρωπες προσπάθειες να επιλύσω νομικά το πολύπλοκο αυτό θέμα του πολυετούς εγκλήματος εναντίον όλης της οικογένειας και ταυτόχρονα προσπαθούσα διασώσω τα υπάρχοντά μας αλλάζοντας σπίτια στο Αίγιο διότι με δυσφημούσαν συνεχώς και δεν μπορούσα να στεριώσω σε σπίτι επειδή με έδιωχναν όλοι.
Έκανα λοιπόν καταγγελίες και προσφυγές στα όργανα της δικαιοσύνης αλλά ματαίως διότι όλοι με αγνοούσαν διατάσσοντας απλώς προανακρίσεις για τα καταγγελλόμενα.
Τελικά έχει ασκηθεί στην [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΩΞΗ ΓΙΑ ΑΥΤΟΔΙΚΙΑ επειδή διέκοπτε αυθαίρετα την τηλεφωνική μου επαφή με τα τρία παιδιά παράνομα και χωρίς λόγο.
1.11. ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΗΣ [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] ΚΑΙ ΤΗΣ [όνομα ΠΕΘΕΡΑΣ] ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΤΡΙΏΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΥΠΟΤΑΞΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΟΓΗ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥΣ – ΑΚΡΑΙΟΣ ΣΩΦΡΟΝΙΣΜΟΣ.
Όλη αυτή την περίοδο η [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] και η μητέρα της [όνομα ΠΕΘΕΡΑΣ] επέβαλλαν στα παιδιά αυτό που έχουν ξανακάνει στο παρελθόν αρκετές φορές. Τους απαγόρευαν δια τεραστίων ψυχικών και ψυχολογικών πιέσεων και ξυλοδαρμού να αναφέρονται στο πρόσωπό μου και στο όνομά μου, ενώ τους απέκλεισαν όπως προανέφερα την επικοινωνία μαζί μου, ώστε να επιτύχουν το μέγιστο της αγωνίας σε μένα για να υποκύψω στους εκβιασμούς τους.
Στις 04/11/2004 ήρθα από το Αίγιο στην Αθήνα και αφού διαπίστωσα ότι έχουν τσακίσει τα παιδιά μου στο ξύλο, καθώς και ότι τα έχουν υπό ψυχαναγκασμό, υπό περιορισμό και υπό καταναγκασμό και αφού υπέστην διώξεις από ψευδείς μηνύσεις της [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ], ώστε να αναγκαστώ να μην πλησιάζω στα παιδιά μου συνέχισα να προσπαθώ να επικοινωνήσω μαζί της για το καλό των παιδιών αλλά δεν κατέστη δυνατόν.
Συγκεκριμένα όπως ο ίδιος διαπίστωσα από τα λεγόμενα των παιδιών και από την δική μου αντίληψη η [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] και η μητέρα της [όνομα ΠΕΘΕΡΑΣ] κακοποιούσαν τα τρία παιδιά επί τέσσερις (4) μήνες συνεχώς και απροκλήτως και όχι για παιδαγωγικούς λόγους, αλλά για ξέσπασμα νεύρων, θυμού, της ηθικά διεστραμμένης προσωπικότητας της [όνομα ΠΕΘΕΡΑΣ] κυρίως αλλά και της μητέρας τους [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ], με διαρκείς ξυλοδαρμούς σε διάφορα σημεία του σώματος, πόδια, χέρια, και κυρίως στο πρόσωπο στα χείλια, στα αυτιά και στο κεφάλι. Επίσης με λεκτική βία, με εξύβριση των ιδίων και του πατέρα τους, ώστε να τους προκαλεί θλίψη, στεναχώρια, ανάγκη βιαίας εκφράσεως, αλλά και ψυχοπαθητική συμπεριφορά, όπως γέλιο χωρίς λόγο την στιγμή που διαπράττεται βιαιότητα και καταστροφή.
Η [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] μαζί με την μητέρα της [όνομα ΠΕΘΕΡΑΣ] όλη αυτή την περίοδο εξασκούσε καθημερινά στα τέκνα μας σωματική και ψυχολογική βία, τα κλείδωνε στο δωμάτιο, τους κατέβαζε τα ρολά του μπαλκονιού φυλακίζοντάς τα συνεχώς, τα έβαζε να κοιμηθούν ώρες που δεν κοιμόντουσαν ποτέ, βράδυ και μεσημέρι, και μάλιστα πειθαναγκάζοντάς τα με κτυπήματα, με απειλητικό ύφος, με απειλές που τους προκαλούν φόβο τρόμο και αγωνία, με ουρλιάγματα, με εξαναγκαστική βία σωματικής δυνάμεως μεγαλύτερης της δικής τους σέρνοντάς τα από δωμάτιο σε δωμάτιο πότε τραβώντας τα από τα ρούχα και πότε από διάφορα μέρη του σώματος, μερικές δε φορές και από τα μαλλιά.
Επίσης εκφόβιζε και υπέβαλε συνεχώς τον [Η. όνομα 8χρονου ΥΙΟΥ] ώστε να αναιρέσει όλα όσα είχε πει για τον Ανδρέα Γρηγοράκη, πράγμα το οποίο τελικά πέτυχε.
Η [όνομα ΠΕΘΕΡΑΣ] υποχρέωνε τον μικρό [Α. όνομα 4χρονου ΥΙΟΥ] να τρώει με το κουταλάκι!!! ενώ αυτός από μικρός είχε επαναστατήσει για να επιτύχει να τρώει μόνος του μιμούμενος τα μεγαλύτερα παιδιά, λέγοντάς του συνεχώς, “…είσαι μικρός εσύ…δεν έχεις μυαλό εσύ…μην του δίνετε σημασία, αυτός είναι μωρό…”, την στιγμή που ο «μικρός» αυτός τετράχρονος όταν είναι μαζί μου χειρίζεται στον υπολογιστή τα Windows 2000 professional και τα Windows XP professional, σε σημείο που ξεχωρίζει τα διαφορετικά «μενού» καθώς και τις μικροαλλαγές στις επιφάνειες εργασίας του υπολογιστή, και μάλιστα όταν διαπιστώνει αλλαγές επαναφέρει τα πράγματα στην προηγούμενη τάξη που τον βολεύει και σχολιάζει τις αλλαγές που έκανε ο καθένας μας και ξεχωρίζοντας από το είδος των αλλαγών ποιός τις έχει κάνει. Δηλαδή προσπαθούσε να τον εκμηδενίσει ως προσωπικότητα.
Στο μεταξύ ο υιός μου [Η. όνομα 8χρονου ΥΙΟΥ] από την στενοχώρια και από την κακοποίηση είχε αποκτήσει τίκ στα μάτια του. Το τίκ αυτό το έχει ακόμη μέχρι και σήμερα εν έτη 2007, και μάλιστα γίνεται εντονότερο όταν κουράζεται ή όταν στεναχωριέται.
Επίσης ο [Η. όνομα 8χρονου ΥΙΟΥ] έχει διαρκώς τον γνωστό πονοκέφαλο που έχει αποκτήσει από τις βίαιες πράξεις του Ιρακινού ΣΑΛΑΜ ΣΑΛΙΧ και της μητέρας του [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] στις 12/07/2002 όπως προανέφερα.
Στο δε σχολείο του το 141 Δημοτικό Σχολείο Αθηνών που δεν επιθυμούσε να πάει, όταν πήγα για πρώτη φορά περίπου στις 01/11/2004 ο δάσκαλός του και η διευθύντριά του μου είπαν επί λέξη, “…είναι ένα πολύ καλό αλλά λυπημένο παιδάκι…έχει μεγάλο πρόβλημα στα μαθήματα, αλλά είναι πολύ καλό παιδί…”, ενώ αυτός την προηγούμενη χρονιά στο Αίγιο ήταν πολύ καλός μαθητής.
Την χειρότερη δε βλάβη έχουν προξενήσει στην κόρη μου [Α. όνομα 14χρονης ΚΟΡΗΣ] όπου έχουν επιτύχει την σοβαρότατη αλλοτρίωσή της ως αναφορά τα καλά αισθήματα που ένιωθε για εμένα, και μάλιστα έφτασε η [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] στο σημείο να πει στην μητέρα μου το καλοκαίρι του 2004 “….σιγά μην αφήσω την [Α. όνομα 14χρονης ΚΟΡΗΣ] να την πάθει όπως εγώ….σιγά μην τον αφήσω να την καβαλήσει κι όλας….”, προτάσεις που σαφέστατα υποδηλώνουν ότι η [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] έχει προσπαθήσει να υποβάλει στο παιδί το οποίο είναι πάνω στην εφηβεία ότι κινδυνεύει σεξουαλικά από εμένα (!!!), ο οποίος ουδέποτε στην ζωή μου είχα την παραμικρή σκέψη για κάτι τόσο αποκρουστικό όπως η αιμομιξία και την παιδοφιλία, αλλά και ποτέ δεν επιθυμούσα τις γυναίκες εάν δεν είχαν σχεδόν την ηλικία μου. Αντιθέτως όλα αυτά είναι προβολές επάνω μου του ψυχικού κόσμου της [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] και της λεσβίας παιδεράστριας μητέρας της [όνομα ΠΕΘΕΡΑΣ].
Επίσης το παιδί έλεγε για μια μεγάλη περίοδο ότι δεν θέλει να μείνει μαζί μου, ενώ προσπαθούσε να το επιβάλει και στα δύο μικρότερα παιδιά, πράγμα όμως που δεν το είχε καταφέρει, διότι τα δύο αγόρια δεν αποδέχονταν με κανέναν τρόπο να μείνουν μακριά μου, αισθανόμενα κάθε στιγμή ότι τους λείπω. Όμως από προσεκτική παρατήρηση που έκανα εντελώς τυχαία στις κινήσεις της κόρης μου στο σχολείο της όταν δεν με έβλεπε διαπίστωσα ότι το παιδί συνεχώς κοιτούσε έξω από το σχολείο στο σημείο που με έβλεπε όταν ερχόμουν να την δω, γεγονός που καταμαρτυρά ότι το παιδί συνεχώς είχε την αγωνία για να με δει.
Επίσης η [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] έντυνε τα παιδιά για πολύ καιρό, ακόμη και στην αρχή του χειμώνα του 2004 με τα κοντομάνικα ρούχα που έφυγαν από το Αίγιο το καλοκαίρι!!!, ενώ τα περισσότερα ρούχα τους τα έχει αγοράσει η μητέρα μου και η αδερφή μου.
Όμως απ’ ότι στην συνέχεια αποκαλύφθηκε η μητέρα [όνομα ΠΕΘΕΡΑΣ] της [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] είχε αλλιώς «τακτοποιήσει» τα πράγματα. Έχοντας αποκτήσει δεσμούς και συνεχείς επαφές με τον ιερέα Δ.Σ., καθώς και άλλους ανθρώπους στο Αίγιο, απεκαλύφθη ότι δούλευε υποχθονίως επί δύο χρόνια για την καταστροφή μας ενώ εγώ κοιμόμουν τον ύπνο του δικαίου.
Την άνοιξη του 2004 χρειάστηκε να νοσηλευτεί στο νοσοκομείο του Ρίου ο υιός μας [Α. όνομα 4χρονου ΥΙΟΥ] 3,5 ετών τότε με σοβαρότατη ιογενή πνευμονία και μια νύχτα στις 02:30 που είχα γυρίσει από το νοσοκομείο στο σπίτι με την Π.Μ., στις 14/04/2004 ο υιός μου [Η. όνομα 8χρονου ΥΙΟΥ] βρίσκοντας ευκαιρία που η μητέρα του ήταν στο νοσοκομείο με τον μικρό, τρομοκρατημένος και φοβισμένος ζητώντας μου να τον προστατεύσω από την μητέρα του, αποκάλυψε σε εμένα και την Π.Μ. ότι την περίοδο της παραμονής μας στο Αίγιο, ότι η [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] έβαζε δολίως μέσα στο σπίτι, κατά τη διάρκεια της απουσίας μου σε επαγγελματικά ταξίδια μου εκτός Αιγίου, κάποιον «γέρο» μεγάλης ηλικίας. Τα δύο μεγαλύτερα παιδιά μας όπως στην συνέχεια απεκαλύφθη, υποχρεώθηκαν από την μητέρα τους [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] και τον άγνωστο αυτόν «γέρο» για έναν ολόκληρο χρόνο με απειλές και εκφοβισμό να αποσιωπήσουν από εμένα το επαναλαμβανόμενο αυτό γεγονός. Όταν ξεσκέπασε ο υιός μου [Η. όνομα 8χρονου ΥΙΟΥ] την όλη ιστορία, μου διηγήθηκε ότι ο συγκεκριμένος «γέρος» προσπαθούσε επί μήνες να τον πάρει από το σχολείο του και να τον οδηγήσει σε άλλο δρόμο!!! ο οποίος, όπως διαπίστωσα, οδηγούσε σπίτι του (!!!). Σημειωτέον ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν προβληματικός και ολοφάνερα είχε ανώμαλες «βλέψεις» για τα παιδιά ενώ διαβιούσε σε ζωώδης συνθήκες αφού έμενε στο σπίτι του χωρίς νερό και χωρίς ρεύμα, και όταν τον έδιωξαν, οι υπάλληλοι του υγειονομικού αρνήθηκαν να καθαρίσουν τον χώρο διότι είχε αφοδεύσει παντού μέσα στο σπίτι (!!!) ενώ έκαιγε εφημερίδες για να βλέπει την νύχτα. Με λίγα λόγια η [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] εξέθεσε τα τρία παιδιά μας σε μέγιστο κίνδυνο, καθώς και τα υπέβαλε μαζί με τον «γέρο», και σε συνεργασία με την μητέρα της [όνομα ΠΕΘΕΡΑΣ] και με άλλους που προς το παρόν υποψιάζομαι.
Στην συνέχεια η [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] ομολόγησε τις περισσότερες από αυτές τις πράξεις σε εμένα, στην Π.Μ. και στον Γ.Δ., καθώς και ότι τον είχε στείλει η μητέρα της. Ο «γέρος» υποδείχθηκε από τον υιόν μου και στην συνέχεια και από την [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ], και τελικά στις 27/04/2004 με περιπολικό προσήχθη στο Α.Τ. Αιγίου για αναγνώριση ταυτότητας, παρουσία της καταγγέλουσας συζύγου και της δικηγόρου μου Π.Μ.
Όπως αποκαλύφθη στην συνέχεια, ο «γέρος» ονομάζετο Ανδρέας Γρηγοράκης και ήταν σταλμένος από το χαρτοπαιγνιακό περιβάλλον της πεθεράς μου, το οποίο διαπλέκεται με άλλο παρόμοιο περιβάλλον στο Αίγιο και οι επισκέψεις του είχαν διπλό χαρακτήρα. Αφ’ ενός μεν ανιχνευτικό και κατασκοπευτικό, δηλαδή να δει τα πράγματά μου για να καταλάβει πώς σκέπτομαι, καθώς επίσης να βρει πού έχω τα στοιχεία που ενοχοποιούν την πεθερά μου [όνομα ΠΕΘΕΡΑΣ] και το λεσβιακό και χαρτοπαιγνιακό κύκλωμα μεγάλων κυριών που ανήκει, και αφ’ ετέρου έψαχνε να βρει στοιχεία που θα μπορούσαν να ενοχοποιήσουν εμένα σε ότι δήποτε, για να μπορέσουν να με φυλακίσουν όπως είχαν ξαναπροσπαθήσει κατά το παρελθόν.
Στις 25/06/2004, κάτω από τις πιέσεις των αποκαλύψεων αυτών η [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] καθοδηγούμενη από την Κούλα.Π. και κάποια Ουρανία, εγκατέλειψε την συζυγική εστία στην οδό [οδός Ρ.4], με ταυτόχρονη απαγωγή των τέκνων μας από το Αίγιο. Έφυγε εγκαταλείποντας όλες τις υποχρεώσεις μας και εξαφανίστηκε, αφήνοντάς με μόνον μου να τα βγάλω πέρα με όλους και με όλα, έχοντας συγχρόνως υπονομεύσει τα πάντα.
Όταν έφυγε κρυφά εγώ χρειάστηκε να κινητοποιήσω την Ασφάλεια Αιγίου και να κάνω δήλωση εξαφάνισης συζύγου και παιδιών και έπειτα από μερικές ημέρες με ειδοποίησαν ότι παρουσιάστηκε στο Α.Τ. [Αθηνών] με τα τρία παιδιά και ότι δεν επιθυμεί να επιστρέψει στο σπίτι μας διότι δήθεν ήταν κακοποιημένη από εμένα. Φυσικά δεν ήτο κακοποιημένη και ψευδόταν.
Μετά την φυγή της η [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] εγκαταστάθηκε με τα παιδιά μας χωρίς εγώ να το γνωρίζω και χωρίς εγώ να το επιθυμώ, στο σπίτι της μητέρας της στην Αθήνα στην οδό Π.14, δηλαδή ότι χειρότερο μπορούσε να κάνει σε βάρος των παιδιών μας.
Μάλιστα αυτή την φορά, έχοντας στα χέρια της την με αριθμό 7492/2002 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών «πλασάρισε» ως δήθεν νόμιμη την τελευταία της απαγωγή των παιδιών. Όμως όπως προανέφερα η όλη διαδικασία της υφαρπαγής των ασφαλιστικών μέτρων έγινε με εγκληματικές ενέργειες εις βάρος μου, καθώς επίσης η σχετική απόφαση δεν εκτελέστηκε ποτέ μετά την έκδοσή της, αφού εξέλειπε ο λόγος για τον οποίο την είχε εκδώσει η [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] , καθώς και ο εισαγγελέας του Αιγίου ΤΗΣ ΕΧΕΙ ΑΣΚΗΣΕΙ ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΩΞΗ ΓΙΑ ΑΥΤΟΔΙΚΙΑ για την αρπαγή αυτή.
Έτσι η [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] διέσπασε από δική της αποκλειστικά υπαιτιότητα την έγγαμη συμβίωσή μας, στις 25/06/2004, διάσπαση η οποία έχει λάβει οριστικό χαρακτήρα και διαρκεί μέχρι σήμερα, ενώ ταυτόχρονα για 25η φορά μετέβαλλε την οικογενειακή τάξη των ανηλίκων τέκνων μας. Τα τρία παιδιά δεν ξάνα είδαν ποτέ τον χώρο του σπιτιού στην οδό Ρ.4 ούτε επέστρεψαν με οποιονδήποτε τρόπο πίσω, για τα πράγματά τους εκεί ούτε τον κόσμο τους. Τον έχασαν εντελώς ξαφνικά για πάντα.
1.10. ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ, ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΗΣ [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΗΣ ΕΓΓΑΜΗΣ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ - ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΟΥ ΜΕ ΤΑ ΑΝΗΛΙΚΑ ΤΕΚΝΑ ΜΟΥ – ΟΜΗΡΙΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΕΠΙ 4 ΜΗΝΕΣ (από 26/06/2004 έως 26/10/2004) ΚΑΙ ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΙΟ ΜΙΚΡΗΣ ΚΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΟΥΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ - ΜΗ ΠΡΟΣΗΚΟΥΣΑ ΑΣΚΗΣΗ ΑΠΟ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] ΤΗΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΠΡΑΓΜΑΣΙΝ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑΣ ΤΟΥΣ.
Από τις 26/06/2004 που άρπαξε τα τρία παιδιά και έφυγε από το Αίγιο και για 4 μήνες μας στέρησε οποιαδήποτε επαφή μεταξύ μας. Μόνο πολύ λίγα τηλεφωνήματα κατάφερα και έκανα με τα παιδιά. Η μητέρα της [όνομα ΠΕΘΕΡΑΣ] πρωτίστως, και η [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] στην συνέχεια, είχαν επιβάλει όλον αυτό τον καιρό των 4ων πρώτων μηνών βασανιστικό αποκλεισμό τηλεφωνικής επικοινωνίας με τα τέκνα μου από το σταθερό τηλέφωνο του σπιτιού τους με σαδιστική εντολή και απαίτηση της [όνομα ΠΕΘΕΡΑΣ]. Στην συνέχεια ο αποκλεισμός αυτός άλλαξε και μας εξανάγκασε να μιλάμε μόνο από το κινητό της κόρης μου [Α. όνομα 14χρονης ΚΟΡΗΣ] και μόνο 20’’ δευτερόλεπτα ανά δύο ή τρεις ημέρες με το κάθε παιδί, ανεβάζοντας έτσι στο ύψος το κόστος για εμένα. Στην συνέχεια και αφού πέρασαν πολλοί μήνες αναγκάστηκε η αδελφή μου Ε.Σ. να αγοράσει άλλο κινητό στον υιό μου [Η. όνομα 8χρονου ΥΙΟΥ] για να μπορώ να επικοινωνώ με το παιδί. Και αυτό όμως το «διαχειριζόταν» η πεθερά μου [όνομα ΠΕΘΕΡΑΣ] και η [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] με διαστροφικό τρόπο και όποτε ήθελαν του το έπαιρναν για ημέρες ή εβδομάδες. Έτσι προξένησε και σε εμένα αλλά κυρίως στα παιδιά ανεπανόρθωτους ψυχικούς τραυματισμούς για όλη την υπόλοιπη ζωή μας. Ταυτόχρονα τα εξανάγκαζαν με συνεχείς και διαρκείς πιέσεις να ζουν μια αφόρητη ζωή που δεν επιθυμούσαν. Η κόρη μας [Α. όνομα 14χρονης ΚΟΡΗΣ] έφτασε στο σημείο να φεύγει από το σπίτι της [όνομα ΠΕΘΕΡΑΣ] με διάφορες δικαιολογίες ώστε να βρίσκεται εκεί μέσα όσο το δυνατόν λιγότερο. Μερικές δε φορές την έβρισκα απ’ έξω από το φροντιστήριο Αγγλικών του υιού μου [Η. όνομα 8χρονου ΥΙΟΥ] να τον περιμένει μια ώρα νωρίτερα από την λήξη του μαθήματός του. Πάντα δε το κορίτσι ήταν σε ακραία νευρασθενική κατάσταση και συνήθως ξεσπούσε επάνω μου τα νεύρα της. Τον μικρό [Α. όνομα 4χρονου ΥΙΟΥ] δεν τον έβγαζαν σχεδόν καθόλου έξω από το σπίτι για να μην με βλέπει και για να με ξεχάσει.
Κατά τους μήνες Ιούλιο, Αύγουστο και αρχές του Σεπτεμβρίου του 2004, η [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] δεν μου έλεγε που βρίσκονται και τι κάνουν τα παιδιά και δεν είχα καμία επικοινωνία μαζί τους, εκτός από δύο ή τρία τηλεφωνήματα των 20’’ δευτερολέπτων όπως προανέφερα.
Εγώ αναγκάστηκα εκ των πραγμάτων όλο το καλοκαίρι του 2004, να κάνω υπεράνθρωπες προσπάθειες να επιλύσω νομικά το πολύπλοκο αυτό θέμα του πολυετούς εγκλήματος εναντίον όλης της οικογένειας και ταυτόχρονα προσπαθούσα διασώσω τα υπάρχοντά μας αλλάζοντας σπίτια στο Αίγιο διότι με δυσφημούσαν συνεχώς και δεν μπορούσα να στεριώσω σε σπίτι επειδή με έδιωχναν όλοι.
Έκανα λοιπόν καταγγελίες και προσφυγές στα όργανα της δικαιοσύνης αλλά ματαίως διότι όλοι με αγνοούσαν διατάσσοντας απλώς προανακρίσεις για τα καταγγελλόμενα.
Τελικά έχει ασκηθεί στην [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΩΞΗ ΓΙΑ ΑΥΤΟΔΙΚΙΑ επειδή διέκοπτε αυθαίρετα την τηλεφωνική μου επαφή με τα τρία παιδιά παράνομα και χωρίς λόγο.
1.11. ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΗΣ [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] ΚΑΙ ΤΗΣ [όνομα ΠΕΘΕΡΑΣ] ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΤΡΙΏΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΥΠΟΤΑΞΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΟΓΗ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥΣ – ΑΚΡΑΙΟΣ ΣΩΦΡΟΝΙΣΜΟΣ.
Όλη αυτή την περίοδο η [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] και η μητέρα της [όνομα ΠΕΘΕΡΑΣ] επέβαλλαν στα παιδιά αυτό που έχουν ξανακάνει στο παρελθόν αρκετές φορές. Τους απαγόρευαν δια τεραστίων ψυχικών και ψυχολογικών πιέσεων και ξυλοδαρμού να αναφέρονται στο πρόσωπό μου και στο όνομά μου, ενώ τους απέκλεισαν όπως προανέφερα την επικοινωνία μαζί μου, ώστε να επιτύχουν το μέγιστο της αγωνίας σε μένα για να υποκύψω στους εκβιασμούς τους.
Στις 04/11/2004 ήρθα από το Αίγιο στην Αθήνα και αφού διαπίστωσα ότι έχουν τσακίσει τα παιδιά μου στο ξύλο, καθώς και ότι τα έχουν υπό ψυχαναγκασμό, υπό περιορισμό και υπό καταναγκασμό και αφού υπέστην διώξεις από ψευδείς μηνύσεις της [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ], ώστε να αναγκαστώ να μην πλησιάζω στα παιδιά μου συνέχισα να προσπαθώ να επικοινωνήσω μαζί της για το καλό των παιδιών αλλά δεν κατέστη δυνατόν.
Συγκεκριμένα όπως ο ίδιος διαπίστωσα από τα λεγόμενα των παιδιών και από την δική μου αντίληψη η [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] και η μητέρα της [όνομα ΠΕΘΕΡΑΣ] κακοποιούσαν τα τρία παιδιά επί τέσσερις (4) μήνες συνεχώς και απροκλήτως και όχι για παιδαγωγικούς λόγους, αλλά για ξέσπασμα νεύρων, θυμού, της ηθικά διεστραμμένης προσωπικότητας της [όνομα ΠΕΘΕΡΑΣ] κυρίως αλλά και της μητέρας τους [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ], με διαρκείς ξυλοδαρμούς σε διάφορα σημεία του σώματος, πόδια, χέρια, και κυρίως στο πρόσωπο στα χείλια, στα αυτιά και στο κεφάλι. Επίσης με λεκτική βία, με εξύβριση των ιδίων και του πατέρα τους, ώστε να τους προκαλεί θλίψη, στεναχώρια, ανάγκη βιαίας εκφράσεως, αλλά και ψυχοπαθητική συμπεριφορά, όπως γέλιο χωρίς λόγο την στιγμή που διαπράττεται βιαιότητα και καταστροφή.
Η [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] μαζί με την μητέρα της [όνομα ΠΕΘΕΡΑΣ] όλη αυτή την περίοδο εξασκούσε καθημερινά στα τέκνα μας σωματική και ψυχολογική βία, τα κλείδωνε στο δωμάτιο, τους κατέβαζε τα ρολά του μπαλκονιού φυλακίζοντάς τα συνεχώς, τα έβαζε να κοιμηθούν ώρες που δεν κοιμόντουσαν ποτέ, βράδυ και μεσημέρι, και μάλιστα πειθαναγκάζοντάς τα με κτυπήματα, με απειλητικό ύφος, με απειλές που τους προκαλούν φόβο τρόμο και αγωνία, με ουρλιάγματα, με εξαναγκαστική βία σωματικής δυνάμεως μεγαλύτερης της δικής τους σέρνοντάς τα από δωμάτιο σε δωμάτιο πότε τραβώντας τα από τα ρούχα και πότε από διάφορα μέρη του σώματος, μερικές δε φορές και από τα μαλλιά.
Επίσης εκφόβιζε και υπέβαλε συνεχώς τον [Η. όνομα 8χρονου ΥΙΟΥ] ώστε να αναιρέσει όλα όσα είχε πει για τον Ανδρέα Γρηγοράκη, πράγμα το οποίο τελικά πέτυχε.
Η [όνομα ΠΕΘΕΡΑΣ] υποχρέωνε τον μικρό [Α. όνομα 4χρονου ΥΙΟΥ] να τρώει με το κουταλάκι!!! ενώ αυτός από μικρός είχε επαναστατήσει για να επιτύχει να τρώει μόνος του μιμούμενος τα μεγαλύτερα παιδιά, λέγοντάς του συνεχώς, “…είσαι μικρός εσύ…δεν έχεις μυαλό εσύ…μην του δίνετε σημασία, αυτός είναι μωρό…”, την στιγμή που ο «μικρός» αυτός τετράχρονος όταν είναι μαζί μου χειρίζεται στον υπολογιστή τα Windows 2000 professional και τα Windows XP professional, σε σημείο που ξεχωρίζει τα διαφορετικά «μενού» καθώς και τις μικροαλλαγές στις επιφάνειες εργασίας του υπολογιστή, και μάλιστα όταν διαπιστώνει αλλαγές επαναφέρει τα πράγματα στην προηγούμενη τάξη που τον βολεύει και σχολιάζει τις αλλαγές που έκανε ο καθένας μας και ξεχωρίζοντας από το είδος των αλλαγών ποιός τις έχει κάνει. Δηλαδή προσπαθούσε να τον εκμηδενίσει ως προσωπικότητα.
Στο μεταξύ ο υιός μου [Η. όνομα 8χρονου ΥΙΟΥ] από την στενοχώρια και από την κακοποίηση είχε αποκτήσει τίκ στα μάτια του. Το τίκ αυτό το έχει ακόμη μέχρι και σήμερα εν έτη 2007, και μάλιστα γίνεται εντονότερο όταν κουράζεται ή όταν στεναχωριέται.
Επίσης ο [Η. όνομα 8χρονου ΥΙΟΥ] έχει διαρκώς τον γνωστό πονοκέφαλο που έχει αποκτήσει από τις βίαιες πράξεις του Ιρακινού ΣΑΛΑΜ ΣΑΛΙΧ και της μητέρας του [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] στις 12/07/2002 όπως προανέφερα.
Στο δε σχολείο του το 141 Δημοτικό Σχολείο Αθηνών που δεν επιθυμούσε να πάει, όταν πήγα για πρώτη φορά περίπου στις 01/11/2004 ο δάσκαλός του και η διευθύντριά του μου είπαν επί λέξη, “…είναι ένα πολύ καλό αλλά λυπημένο παιδάκι…έχει μεγάλο πρόβλημα στα μαθήματα, αλλά είναι πολύ καλό παιδί…”, ενώ αυτός την προηγούμενη χρονιά στο Αίγιο ήταν πολύ καλός μαθητής.
Την χειρότερη δε βλάβη έχουν προξενήσει στην κόρη μου [Α. όνομα 14χρονης ΚΟΡΗΣ] όπου έχουν επιτύχει την σοβαρότατη αλλοτρίωσή της ως αναφορά τα καλά αισθήματα που ένιωθε για εμένα, και μάλιστα έφτασε η [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] στο σημείο να πει στην μητέρα μου το καλοκαίρι του 2004 “….σιγά μην αφήσω την [Α. όνομα 14χρονης ΚΟΡΗΣ] να την πάθει όπως εγώ….σιγά μην τον αφήσω να την καβαλήσει κι όλας….”, προτάσεις που σαφέστατα υποδηλώνουν ότι η [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] έχει προσπαθήσει να υποβάλει στο παιδί το οποίο είναι πάνω στην εφηβεία ότι κινδυνεύει σεξουαλικά από εμένα (!!!), ο οποίος ουδέποτε στην ζωή μου είχα την παραμικρή σκέψη για κάτι τόσο αποκρουστικό όπως η αιμομιξία και την παιδοφιλία, αλλά και ποτέ δεν επιθυμούσα τις γυναίκες εάν δεν είχαν σχεδόν την ηλικία μου. Αντιθέτως όλα αυτά είναι προβολές επάνω μου του ψυχικού κόσμου της [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] και της λεσβίας παιδεράστριας μητέρας της [όνομα ΠΕΘΕΡΑΣ].
Επίσης το παιδί έλεγε για μια μεγάλη περίοδο ότι δεν θέλει να μείνει μαζί μου, ενώ προσπαθούσε να το επιβάλει και στα δύο μικρότερα παιδιά, πράγμα όμως που δεν το είχε καταφέρει, διότι τα δύο αγόρια δεν αποδέχονταν με κανέναν τρόπο να μείνουν μακριά μου, αισθανόμενα κάθε στιγμή ότι τους λείπω. Όμως από προσεκτική παρατήρηση που έκανα εντελώς τυχαία στις κινήσεις της κόρης μου στο σχολείο της όταν δεν με έβλεπε διαπίστωσα ότι το παιδί συνεχώς κοιτούσε έξω από το σχολείο στο σημείο που με έβλεπε όταν ερχόμουν να την δω, γεγονός που καταμαρτυρά ότι το παιδί συνεχώς είχε την αγωνία για να με δει.
Επίσης η [όνομα ΜΗΤΕΡΑΣ] έντυνε τα παιδιά για πολύ καιρό, ακόμη και στην αρχή του χειμώνα του 2004 με τα κοντομάνικα ρούχα που έφυγαν από το Αίγιο το καλοκαίρι!!!, ενώ τα περισσότερα ρούχα τους τα έχει αγοράσει η μητέρα μου και η αδερφή μου.
