«Ως ουδέν ανθρώπου θηρίον αγριώτερον εξουσίαν πάθει προλαβόντος»
Πλούταρχος Κικέρων XLVI
Ο επιχειρηματικός κόσμος - η περιοχή του κυνηγιού
Οι πολυάριθμες γυναίκες πού εργάζονται, γραμματείς, εργάτριες, πωλήτριες, ξεναγοί και σερβιτόρες, πού συναντούμε σήμερα σε κάθε μας βήμα, οι νεαρές αθλήτριες πού κατακλύζουν όλο και σε μεγαλύτερο αριθμό τα πανεπιστήμια και τις ανώτερες σχολές, θα μπορούσαν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι η γυναίκα έχει κυριολεκτικά αλλάξει τα τελευταία είκοσι χρόνια, θα μπορούσε να συμπεράνει κανείς ότι η σημερινή μοντέρνα κοπέλα, πιο τίμια από την μητέρα της ή κυριευμένη ίσως από μια απέραντη λύπηση για το θύμα της, δηλαδή τον άνδρα, αποφάσισε να πάψει να τον εκμεταλλεύεται και να γίνει συνεταίρος του. Η εντύπωση αυτή είναι σφαλερή. Δεν υπάρχει παρά μόνο μια και μοναδική ενέργεια στην ζωή της γυναίκας, να διαλέξει τον άνδρα πού της ταιριάζει!!!
Μπορεί να πέσει έξω σε όλα τα άλλα, σ' αυτό όμως το ζήτημα δεν της επιτρέπεται κάτι ανάλογο. Έτσι λοιπόν, βρίσκει τον τρόπο να κάνει την εκλογή της εκεί όπου νομίζει ότι θα πετύχει καλύτερα τις αντρικές εκείνες ιδιότητες από τις όποιες τα πάντα εξαρτώνται. Εκεί όπου ο άνδρας μελετάει και εκεί όπου εργάζεται. Γραφεία, εργοστάσια, πανεπιστήμια, δεν είναι για την γυναίκα τίποτα άλλο, παρά μια τεράστια εμποροπανήγυρη με απώτερο σκοπό τον γάμο!!!
Το περιβάλλον πού εκλέγει, πράγματι, για να τσιμπήσει τον μελλοντικό «σκλάβο» της, εξαρτάται, προπαντός, από το εισόδημα του πρώτου θύματος της δηλαδή του πατέρα της. Τα κορίτσια πού οι πατεράδες τους έχουν μεγάλα εισοδήματα, γυρεύουν τον άντρα τους, κατά προτίμηση, στα ιδιωτικά γυμνάσια και στα ακριβά πανεπιστήμια που τους προσφέρουν τις μεγαλύτερες ελπίδες να ξετρυπώσουν το πουλάκι πού θα έχει τουλάχιστον τα ίδια μ’ αυτές εισοδήματα. Άλλωστε, μερικά επιστημονικά πασαλείμματα και κάτι προσωρινές σπουδές είναι ότι χρειάζεται για τον σκοπό τους και πιο βολικό, παρά οποιαδήποτε επαγγελματική απασχόληση. Τα κορίτσια από τα λιγότερο εύπορα σπίτια ταχτοποιούνται, προσωρινά πάντοτε και με τον ίδιο αντικειμενικό σκοπό, σε κάποιο εργοστάσιο, σε εμπορικό κατάστημα, σε γραφείο, υπηρεσία ή τράπεζα ή σε νοσοκομείο. Οι δυο αυτοί τρόποι προσωρινής απασχόλησης διαρκούν ως τον γάμο, ως την εγκυμοσύνη στις πιο δύσκολες περιπτώσεις και έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα, η κάθε γυναίκα που παντρεύεται σήμερα «το αγόρι της εκλογής της» παρατάει για χάρη του μια θέση ή τις σπουδές της ή την περαιτέρω επαγγελματική της ανέλιξη. Η «θυσία» υποχρεώνει!!!
Μπορεί να πέσει έξω σε όλα τα άλλα, σ' αυτό όμως το ζήτημα δεν της επιτρέπεται κάτι ανάλογο. Έτσι λοιπόν, βρίσκει τον τρόπο να κάνει την εκλογή της εκεί όπου νομίζει ότι θα πετύχει καλύτερα τις αντρικές εκείνες ιδιότητες από τις όποιες τα πάντα εξαρτώνται. Εκεί όπου ο άνδρας μελετάει και εκεί όπου εργάζεται. Γραφεία, εργοστάσια, πανεπιστήμια, δεν είναι για την γυναίκα τίποτα άλλο, παρά μια τεράστια εμποροπανήγυρη με απώτερο σκοπό τον γάμο!!!
Το περιβάλλον πού εκλέγει, πράγματι, για να τσιμπήσει τον μελλοντικό «σκλάβο» της, εξαρτάται, προπαντός, από το εισόδημα του πρώτου θύματος της δηλαδή του πατέρα της. Τα κορίτσια πού οι πατεράδες τους έχουν μεγάλα εισοδήματα, γυρεύουν τον άντρα τους, κατά προτίμηση, στα ιδιωτικά γυμνάσια και στα ακριβά πανεπιστήμια που τους προσφέρουν τις μεγαλύτερες ελπίδες να ξετρυπώσουν το πουλάκι πού θα έχει τουλάχιστον τα ίδια μ’ αυτές εισοδήματα. Άλλωστε, μερικά επιστημονικά πασαλείμματα και κάτι προσωρινές σπουδές είναι ότι χρειάζεται για τον σκοπό τους και πιο βολικό, παρά οποιαδήποτε επαγγελματική απασχόληση. Τα κορίτσια από τα λιγότερο εύπορα σπίτια ταχτοποιούνται, προσωρινά πάντοτε και με τον ίδιο αντικειμενικό σκοπό, σε κάποιο εργοστάσιο, σε εμπορικό κατάστημα, σε γραφείο, υπηρεσία ή τράπεζα ή σε νοσοκομείο. Οι δυο αυτοί τρόποι προσωρινής απασχόλησης διαρκούν ως τον γάμο, ως την εγκυμοσύνη στις πιο δύσκολες περιπτώσεις και έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα, η κάθε γυναίκα που παντρεύεται σήμερα «το αγόρι της εκλογής της» παρατάει για χάρη του μια θέση ή τις σπουδές της ή την περαιτέρω επαγγελματική της ανέλιξη. Η «θυσία» υποχρεώνει!!!
Η θέση και οι σπουδές των γυναικών όχι μόνο πλαστογραφούν τις στατιστικές, άλλα χρησιμοποιούνται επίσης για να υποδουλώσουν τον άντρα με πιο απελπιστικό τρόπο, γιατί για τον άνδρα και για την γυναίκα, καριέρα και επιστημονική μόρφωση είναι δυο πράματα με εντελώς διαφορετική έννοια για τον καθένα τους.
Για τον άνδρα, η καριέρα του είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου. Τα νεανικά του χρόνια είναι ακριβώς και τα πιο αποφασιστικά για το μέλλον του, ο άνδρας πού μεταξύ 25 και 35 ετών δεν έχει πάρει ακόμα τον δρόμο της επιτυχίας, θεωρείται είτε αποτυχημένος είτε στην καλύτερη περίπτωση ένα είδος stand by επιλογής για την γυναίκα. Είναι η στιγμή που αναπτύσσει όλες του τις ικανότητες σ’ έναν αληθινά εξοντωτικό αγώνα με τους ανταγωνιστές του. Κάτω από την μάσκα μιας δήθεν γενναιόφρονης συναδελφικότητας, δεν παύει να βρίσκεται επί ποδός πολέμου. Σημειώνει με αγωνία κάθε ένδειξη ανωτερότητας πού διαπιστώνει στους άλλους, καθώς και κάθε αδυναμία τους, για να μπορέσει αμέσως να επωφεληθεί. Στο μεταξύ, δεν είναι παρά ένα μικρούτσικο γραναζάκι στον τεράστιο οικονομικό μηχανισμό πού τον εκμεταλλεύεται σύμφωνα με όλους τους κανόνες της τέχνης, αν κακομεταχειριστεί κάποιον υφιστάμενο, είναι σαν να πληγώνει τον ίδιο τον εαυτό του, γιατί οι οδηγίες που δίνει δεν είναι παρά οι οδηγίες που κι ο ίδιος έχει πάρει από τους ανωτέρους του και απλώς τις μεταβιβάζει.
Οι ενδεχόμενοι έπαινοι των ανωτέρων του δεν θα πρέπει να τον χαροποιούν και ιδιαίτερα καθώς δεν είναι αυτός ο σκοπός τους, αλλά να τον τονώσουν στην δουλειά για να είναι ακόμα παραγωγικότερος. Έχει ντρεσαριστεί - εκγυμναστεί από το οικογενειακό του περιβάλλον έτσι ώστε να είναι περήφανος και φιλότιμος, κι όμως η κάθε μέρα της επαγγελματικής του ζωής δεν είναι παρά ένας επιπλέον κρίκος στην αλυσίδα των ταπεινώσεων και των εξευτελισμών σε ένα πολλές φορές υπέρ του δέοντος καταπιεστικό περιβάλλον εργασίας.
Θα πρέπει να ενθουσιάζεται π.χ. για την αλυσιδωτή παραγωγή των προϊόντων του εργοστασίου του που καθόλου δεν τον ενδιαφέρουν, να γελάει με τα κακόγουστα αστεία των ανωτέρων του, να υποστηρίζει απόψεις πού δεν πιστεύει και προπαντός, δεν πρέπει ούτε στιγμή να ξεχνάει ότι η παραμικρότερη αμέλεια του μπορεί να σημαίνει υποβιβασμό, όπως και μια παράτυπη κουβέντα του να του στοιχίσει την καριέρα του.
Η γυναίκα που για χάρη της ο άνδρας εκτίθεται πάντοτε στην πρώτη γραμμή σε τέτοιους αγώνες, τους βλέπει να ξετυλίγονται κάτω από τα μάτια της με αδιαφορία. Για εκείνη, η περίοδος της επαγγελματικής της ζωής είναι η περίοδος των φλερτ, των ραντεβού, των πειραγμάτων και μαζί μ’ όλα αυτά για να διατηρεί και τα προσχήματα και μια κάποια ελάχιστη δόση δουλείας χωρίς καμία ευθύνη. Ξέρει ότι όλα αυτά κάποτε θα περάσουν, όταν χρησιμοποιώντας τα θέλγητρα της ψαρέψει το υποψήφιο θύμα της κι αν πάλι δεν γίνει έτσι, τουλάχιστο θα έχει ζήσει μ’ αυτή την αυταπάτη για κάμποσα χρόνια. Παρακολουθεί τους αγώνες των αντρών από κάποια ασφαλή απόσταση, χειροκροτεί τον έναν από τους ανταγωνιζόμενους, κατά την περίσταση, τον επιτιμά ή τον ενθαρρύνει. Κι ενόσω π.χ. του ετοιμάζει τον καφέ, ή του ανοίγει το ταχυδρομείο, ή παρακολουθεί τα τηλεφωνήματα του, καταστρώνει το σχέδιο της, με απόλυτη ψυχραιμία. Μιας και βρεθεί ο «άνδρας της ζωής της», η γυναίκα αποσύρεται από την αρένα, που μένει κενή για την επόμενη γενεά γυναικών.
Και με τις σπουδές της το ίδιο γίνεται. Υπάρχουν σήμερα περισσότερες από οποτεδήποτε άλλοτε γυναίκες στα κολλέγια και στα πανεπιστήμια στις Η.Π.Α, κι όμως ο αριθμός των γυναικών πού τελειώνουν τις σπουδές τους είναι κατώτερος από τον αριθμό των γυναικών πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Κι ενώ οι φοιτήτριες σκέφτονται τις ανοιξιάτικες τουαλέτες τους κατά την παράδοση των βασικών μαθημάτων, ή καθώς τεμαχίζουν τα πτώματα στο μάθημα της ανατομίας, με δάχτυλα πού τα καλογυαλισμένα και βαμμένα νύχια τους δεν τα κρύβει το διαφανές γάντι από καουτσούκ, οι αρσενικοί συνάδελφοι τους αντιμετωπίζουν πάντα το ίδιο πρόβλημα, να πετύχουν αλλιώς χάθηκαν.
Για την γυναίκα, είναι αρκετό ένα δαχτυλίδι αρραβώνα για να τελειώσει τις σπουδές της. Ο άντρας χρειάζεται κι άλλα προσόντα έκτος από το πτυχίο. Το πτυχίο στο κάτω κάτω παίρνεται εύκολα, αποστηθίζοντας την ύλη και άλλωστε, λίγες είναι οι εξετάσεις όπου μπορείς να ξεχωρίσεις τις πραγματικές γνώσεις από την μπλόφα, (στις χώρες τις βόρειας Ευρώπης και τις Η.Π.Α χρησιμοποιούνταν από την δεκαετία του 60 το σύστημα πολλαπλών επιλογών σε εξετάσεις)*.
Ο άνδρας όμως θα πρέπει να χωνέψει αυτά πού τον μαθαίνουν. Η υλική του επιτυχία, το κύρος του και, συνήθως, η ζωή και η περιουσία και κάποιου άλλου ανθρώπινου όντος θα εξαρτηθούν αργότερα από το βαθμό πνευματικής διείσδυσης πού έχει βάλει στις γνώσεις του.
Η γυναίκα λοιπόν αγνοεί τι θα πει αγώνας. Όταν σταματάει τις σπουδές της για να παντρευτεί π.χ. έναν υφηγητή του πανεπιστημίου, χωρίς καμιά απολύτως προσπάθεια τοποθετείται στο ίδιο κοινωνικό επίπεδο όπου βρίσκεται κι αυτός. Αν γίνει σύζυγος ενός εργοστασιάρχη, θα της συμπεριφέρονται με ακόμα μεγαλύτερο σεβασμό, παρ’ όλο πού αν επρόκειτο να εργαστεί σ' αυτό το ίδιο εργοστάσιο ίσως μόνο για εργάτρια της σειράς να την παίρνανε. Σαν γυναίκα, απολαμβάνει πάντοτε το επίπεδο ζωής και το κοινωνικό κύρος του συζύγου της και δεν έχει να νοιαστεί ούτε έχει κοπιάσει για να πετύχει η ίδια, εκείνος τα αναλαβαίνει όλα. Έτσι λοιπόν, ο πιο κοντινός δρόμος για την επιτυχία παραμένει πάντοτε για την γυναίκα ο γάμος με έναν πετυχημένο άντρα. Και για να το πετύχει αυτό, δεν της χρειάζεται ούτε ζήλος, ούτε φιλοδοξία, ούτε επιμονή - απλώς ελκυστική εμφάνιση και καλές σεξουαλικές επιδώσεις!!!
Τα είπαμε παραπάνω για τις απαιτήσεις του καλοντρεσαρισμένου άντρα σχετικά με την γυναικεία εμφάνιση. Οι καλύτερες δαμάστριες των άντρων γραπώνουν αυτόματα, και χωρίς μεγάλη προσπάθεια, αυτούς που πετυχαίνουν καλύτερα στον αγώνα για την ζωή. Καθώς οι γυναίκες, πού τις λέμε «ωραίες», περνάνε από τα πολύ νεανικά τους χρόνια μια σχετικά εύκολη ζωή, και επομένως έχουν νιώσει πολύ λιγότερο από άλλες την ανάγκη να αναπτύξουν τις διανοητικές και πνευματικές τους ικανότητες ενώ ή ευφυΐα τους σβήνει από την έλλειψη συναγωνισμού, είμαστε υποχρεωμένοι να συμπεράνουμε, λογικά, ότι οι πιο επιτυχημένοι άνδρες στο επάγγελμα τους παντρεύονται γυναίκες πού η ηλιθιότητα τους φτάνει τις πιο ακραίες περιπτώσεις. Έκτος και θεωρήσουμε τα κόλπα τους και τις διάφορες ραδιουργίες τους και πού τις μεταβάλλουν σε δολώματα σαν πνευματικό κατόρθωμα.
Έχει γίνει πια στερεότυπο, ο άνδρας, εργοστασιάρχης, χρηματιστής, εφοπλιστής, αρχιμουσικός, πού έχει φτάσει στον κολοφώνα της επαγγελματικής του ιεραρχίας, στον κολοφώνα της επιτυχίας του, συνήθως παντρεύεται σε δεύτερο ή τρίτο γάμο ένα φωτομοντέλο. Όσο για τους άντρες τους γεννημένους πλούσιους, από τον πρώτο τους κιόλας γάμο παίρνουνε μια τέτοια «σουπεργυναίκα», και την αλλάζουν κάθε τόσο.
Οι περισσότερες, όμως, από αυτές τις γυναίκες μόλις και μετά βίας έχουν τελειώσει το δημοτικό, κι ως το γάμο τους δεν έχουν κάνει τίποτα άλλο από το να ποζάρουν χαριτωμένα μπροστά σε κάμερες. Γι’ αυτό όμως και δεν είναι λιγότερο προικισμένες, αφού είναι όμορφες.
Όλες αυτές οι γυναίκες, χωρίς καμιάν εξαίρεση, «εγκαταλείπουν την καριέρα τους για την αγάπη». Πάντως, αυτό λένε στο σύζυγο τους, κι αυτός τις πιστεύει. Η σκέψη ότι η πρόταση του για γάμο απαλλάσσει τη γυναίκα να ετοιμαστεί για το απολυτήριο της ή για εξετάσεις στο πανεπιστήμιο δεν του είναι καθόλου κολακευτική. Έτσι λοιπόν την αποδιώχνει από το μυαλό του, για να μεθύσει με τον απόλυτο έρωτα που η εκλεκτή του του ορκίζεται. Κρίνοντας την με την δική του κλίμακα άξιων, σκέφτεται, «ποιος ξέρει, ίσως κάποτε να μπορούσε κι αυτή να γίνει κάποια ένδοξη χειρουργός, ή μεγάλη μπαλαρίνα, ή σπουδαία δημοσιογράφος, και όμως όλα αυτά τα αφήνει για χάρη μου»!!! Ποτέ του δεν θα υποψιαστεί ότι η γυναίκα προτιμά χίλιες φορές να είναι η σύζυγος ενός διάσημου χειρουργού και να απολαμβάνει τις τιμές και τα χρήματα του χωρίς να κάνει τίποτα παρά να έχει τις σκοτούρες, τις ευθύνες και τους κόπους της δουλείας του. Θα σκιστεί για να της εξασφαλίσει, όσο γίνεται, μια ευχάριστη και άνετη ζωή, ώστε ποτέ της να μη μετανιώσει για την «μεγάλη της θυσία». Στις βιομηχανικές χώρες, ένα μικρό ποσοστό από τις φοιτήτριες τα καταφέρνουν να πάρουν το πανεπιστημιακό τους δίπλωμα πριν από το γάμο. Εκτός από ορισμένες εξαιρέσεις, συνήθως πρόκειται για κοπέλες που είναι ελάχιστα ελκυστικές και πού δεν τα κατάφεραν, στην περίοδο των σπουδών τους, να προμηθευτούν την «εργατική δύναμη» πού έχουν ανάγκη για την χρήση τους. Το δίπλωμα μεγαλώνει αυτόματα ακόμα περισσότερο την εμπορευματική τους αξία, γιατί υπάρχει μια κατηγορία άντρων πού, έκτος κι αν έχουν οι ίδιοι κάποιο δίπλωμα, αισθάνονται τρομερά κολακευμένοι από τον πανεπιστημιακό τίτλο της γυναίκας τους «θεούλη μου, πόσο έξυπνος φαίνεται να είμαι για να με καταδεχτεί μια γυναίκα τόσο μορφωμένη» λένε μέσα τους.
Κι αν τύχει και η διανοουμένη του έχει και αρκετά καλές σεξουαλικές αρετές τότε πια πετάει στον έβδομο ουρανό. Γρήγορα όμως προσγειώνεται. Γιατί η γυναίκα του, είτε γιατρός είναι, είτε δικηγόρος, είτε κοινωνιολόγος, θα «θυσιάσει» την καριέρα της ή τουλάχιστο θα την παραμερίσει για να εγκατασταθεί σε ένα ωραίο διαμέρισμα ή μια ωραία βίλα σε κάποιο πλούσιο προάστιο, θα αραδιάσει μερικά παιδιά, θα ασχολείται με τα λουλούδια της και θα γεμίσει το σπίτι της με του κόσμου τα συνηθισμένα περιττά μπιχλιμπίδια. Σε λίγα χρονάκια, οι γυναικείες της αυτές ασχολίες θα την κάνουν να ξεχάσει τις λίγες επαγγελματικές γνώσεις που είχε μάθει αποστηθίζοντας, για να γίνει κι αυτή ανόητη και αργόσχολη ακριβώς όπως οι γειτόνισσες της.
* Σ.τ.Μ (Σημείωση του Μεταφραστή)
