«Μην ρωτάς ποτέ έναν βάτραχο που βρίσκεται στον πάτο ενός πηγαδιού για το πόσο μεγάλος είναι κόσμος, ο ορίζοντας του είναι πολύ περιορισμένος».
Κομφούκιος
Ο γυναικείος ορίζοντας
Ότι κι αν κάνουν οι άνδρες για να εξασφαλίσουν την προσοχή των γυναικών, μέσα στο γυναικείο κόσμο, δεν πετυχαίνουν τίποτα. Στον κόσμο των γυναικών μόνο οι άλλες γυναίκες μετράνε!!!
Όταν μια γυναίκα προσέξει ότι ένας άνδρας στο δρόμο γυρίζει να την κοιτάξει, φυσικά ευχαριστιέται. Αν ο άνδρας αυτός είναι ντυμένος πλούσια η αν οδηγεί αυτοκίνητο σπορ ή πολυτελείας, η ευχαρίστηση της είναι ακόμα πιο μεγάλη, είναι ίδια με την χαρά πού νιώθει ο κάτοχος μετοχών όταν διαβάζει ένα ανοδικό δελτίο χρηματιστηρίου. Για την γυναίκα, αν ο άνδρας είναι, στο παρουσιαστικό του, συμπαθητικός ή όχι, έξυπνος ή όχι, δεν παίζει κανέναν απολύτως ρόλο. Όπως και το ίδιο συμβαίνει π.χ. με τον μέτοχο του χρηματιστηρίου, που δεν τον νοιάζει σε τι χρώμα μελάνης έχει τυπωθεί το νούμερο στο κουπόνι του.
Αντίθετα, όμως, όταν μία γυναίκα αντιληφθεί ότι μια άλλη γυναίκα γυρίζει να την κοιτάξει - πράγμα που συμβαίνει εξαιρετικά σπάνια, γιατί οι γυναίκες χρησιμοποιούν μεταξύ τους πολύ σκληρότερα μέτρα για να κρίνει η μια την άλλη απ’ ότι οι άντρες - τότε είναι πού θεωρεί ότι έχει πετύχει τον πιο ψηλό της σκοπό. Γι' αυτό ζει εξάλλου και αυτός είναι ο σκοπός της: Να την αναγνωρίζουν, να την θαυμάζουν, να την αγαπούν οι άλλες γυναίκες.
Γιατί στον γυναικείο κόσμο, μόνο οι άλλες γυναίκες υπάρχουν, οι γυναίκες πού συναντάνε πηγαίνοντας στην εκκλησία, ή στο σουπερμάρκετ, ή στις διάφορες βεγγέρες· οι γυναίκες με τις όποιες πιάνουν κουβεντολόι πάνω από τα κάγκελα του κηπάκου τους, οι γυναίκες πού καμώνονται ότι τις αγνοούν μέσα στο θόρυβο των κομψών εμπορικών δρόμων ή στις κοσμικές εκδηλώσεις και στις κοσμικές σουαρέ. Είναι με το τι περιέχει το «δικό τους» το κεφαλάκι, κι όχι του άνδρα, που τις κάνει να αλληλοζυγιάζονται, είναι η «δική τους» κρίση πού έχει σημασία για την καθεμιά τους και για ένα μικρούλικο κομπλιμέντο από το στόμα μιας άλλης γυναίκας πρόθυμα αδιαφορούν για όλα τα αδέξια παινέματα, τα πιτσιλισμένα πάντα με μια δόση ντιλεταντισμού - ερασιτεχνισμού, ενός υποψήφιου εραστή.
Γιατί οι άνδρες δεν ξέρουν σε τι κόσμο ζουν πραγματικά οι γυναίκες και η άγνοια τους είναι τόση, πού στους εγκωμιαστικούς τους ύμνους και της απανωτές φιλοφρονήσεις προς την γυναίκα, ξεχνούν πάντα τα πιο σημαντικά σημεία. Ώστε οι γυναίκες δεν θέλουν να αρέσουν στους άνδρες; Μα και βέβαια και το θέλουν, αφού αυτοί τους εξασφαλίζουν και ένα μεγάλο ποσοστό την υλική τους ζωή. Πάντως όμως, οι ανδρικές ανάγκες μπορούν να ικανοποιηθούν με πολύ λιγότερη προσπάθεια, απέναντι στην γυναίκα, ο άνδρας αντιδρά, μπορούμε να πούμε, αποκλειστικά στον σεξουαλικό συμβολισμό κι ανάλογα με την γοητεία που του προκαλεί ένας ειδικότερος τόνος στην εμφάνιση της, λογουχάρη τα μακριά μαλλιά, τα μακιγιαρισμένα χείλια, ένα πουλόβερ πού καλουπιάζει τις γραμμές του σώματος, μια μίνι φούστα, οι διαφανείς κάλτσες, τα ψηλά τακούνια. Όμως, τα ζωντανά γυναικεία αριστουργήματα, πού συναντάμε στους αριστοκρατικούς εμπορικούς δρόμους του Παρισιού, της Ρώμης και της Νέας Υόρκης, είναι πολύ μακριά από αυτό πού ποθεί κι από αυτό πού καταλαβαίνει ο άνδρας. Το σωστό βάψιμο στα βλέφαρα, με μια ελαφριά σκιά πού σιγοσβήνει, χρειάζεται υψηλή καλλιέργεια· το διάλεγμα του κατάλληλου ρουζ για τα χείλια, η σωστή τεχνική για να τα βάψεις απευθείας ή με το πινελάκι, σ' ένα στρώμα ή απανωτά, η επίτευξη της καλύτερης σχέσης ανάμεσα στην επιθυμητή και στην τυχαία εντύπωση των ψεύτικων βλεφαρίδων και τέλος, το γενικό αρμονικό σύνολο, με τον καταλληλότερο συνδυασμό φουστανιού, κολιέ, μαντό και φωτισμού, όλα αυτά χρειάζονται κάποιαν εξειδίκευση. Ο άνδρας δεν σκαμπάζει γρυ απ' όλα αυτά, δεν έχει καμιά κουλτούρα σχετικά με τα γυναικεία μασκαρέματα και δεν μπορεί, επομένως, με σοβαρές απαιτήσεις να κρίνει αυτού του είδους τα άστατα αριστουργήματα, θα χρειαζόταν, γι’ αυτό, να αφιερώσει χρόνο, χρήματα και μιαν απέραντη στενότητα πνεύματος, ιδιότητες πού μόνο στις γυναίκες ευδοκιμούν.
Με άλλα λόγια, η γυναίκα προσπαθεί να εντυπωσιάσει τον άντρα μόνο όσο της είναι απαραίτητο για να τον κρατήσει κοντά της και με την πιο πλατιά έννοια της φράσης, προκειμένου να επωφεληθεί οικονομικά απ’ αυτόν. Όλες οι άλλες επενδύσεις της μοναδικό στόχο έχουν την γυναίκα.
Πέρα από αυτήν την τροφοδοσιακή - οικονομική λειτουργία, η γυναίκα στην πραγματικότητα δεν δίνει πεντάρα για τον άντρα!!!
Όταν ένας επιχειρηματίας γυρεύει επειγόντως εργάτες, προσπαθεί με κάθε τρόπο να τους δελεάσει και τους υπόσχεται τον ουρανό με τ’ άστρα ωσότου να τους καταφέρει, ξέρει πολύ καλά πώς, μια και υπογραφεί το συμβόλαιο, γρήγορα θα βγάλει τα σπασμένα από την ράχη του εργαζομένου σύμφωνα με τον την ολοκάθαρη κλοπή του εισοδήματος τους εργαζόμενου με βάσει τον κανόνα της υπεραξίας της εργασίας και ειδικά από την στιγμή που ο αυτός - ο εργοδότης κρατάει το χαλινάρι. Έτσι γίνεται και με τις γυναίκες, δεν λασκάρουν το σκοινί του άντρα τους, παρά μόνο ως εκεί πού χρειάζεται για να μένει κοντά τους, να μην σπάσει το συμβόλαιο, μεταχειριζόμενες κυρίως το σεξ σαν υπομόχλιο!!!
Όταν μια γυναίκα προσέξει ότι ένας άνδρας στο δρόμο γυρίζει να την κοιτάξει, φυσικά ευχαριστιέται. Αν ο άνδρας αυτός είναι ντυμένος πλούσια η αν οδηγεί αυτοκίνητο σπορ ή πολυτελείας, η ευχαρίστηση της είναι ακόμα πιο μεγάλη, είναι ίδια με την χαρά πού νιώθει ο κάτοχος μετοχών όταν διαβάζει ένα ανοδικό δελτίο χρηματιστηρίου. Για την γυναίκα, αν ο άνδρας είναι, στο παρουσιαστικό του, συμπαθητικός ή όχι, έξυπνος ή όχι, δεν παίζει κανέναν απολύτως ρόλο. Όπως και το ίδιο συμβαίνει π.χ. με τον μέτοχο του χρηματιστηρίου, που δεν τον νοιάζει σε τι χρώμα μελάνης έχει τυπωθεί το νούμερο στο κουπόνι του.
Αντίθετα, όμως, όταν μία γυναίκα αντιληφθεί ότι μια άλλη γυναίκα γυρίζει να την κοιτάξει - πράγμα που συμβαίνει εξαιρετικά σπάνια, γιατί οι γυναίκες χρησιμοποιούν μεταξύ τους πολύ σκληρότερα μέτρα για να κρίνει η μια την άλλη απ’ ότι οι άντρες - τότε είναι πού θεωρεί ότι έχει πετύχει τον πιο ψηλό της σκοπό. Γι' αυτό ζει εξάλλου και αυτός είναι ο σκοπός της: Να την αναγνωρίζουν, να την θαυμάζουν, να την αγαπούν οι άλλες γυναίκες.
Γιατί στον γυναικείο κόσμο, μόνο οι άλλες γυναίκες υπάρχουν, οι γυναίκες πού συναντάνε πηγαίνοντας στην εκκλησία, ή στο σουπερμάρκετ, ή στις διάφορες βεγγέρες· οι γυναίκες με τις όποιες πιάνουν κουβεντολόι πάνω από τα κάγκελα του κηπάκου τους, οι γυναίκες πού καμώνονται ότι τις αγνοούν μέσα στο θόρυβο των κομψών εμπορικών δρόμων ή στις κοσμικές εκδηλώσεις και στις κοσμικές σουαρέ. Είναι με το τι περιέχει το «δικό τους» το κεφαλάκι, κι όχι του άνδρα, που τις κάνει να αλληλοζυγιάζονται, είναι η «δική τους» κρίση πού έχει σημασία για την καθεμιά τους και για ένα μικρούλικο κομπλιμέντο από το στόμα μιας άλλης γυναίκας πρόθυμα αδιαφορούν για όλα τα αδέξια παινέματα, τα πιτσιλισμένα πάντα με μια δόση ντιλεταντισμού - ερασιτεχνισμού, ενός υποψήφιου εραστή.
Γιατί οι άνδρες δεν ξέρουν σε τι κόσμο ζουν πραγματικά οι γυναίκες και η άγνοια τους είναι τόση, πού στους εγκωμιαστικούς τους ύμνους και της απανωτές φιλοφρονήσεις προς την γυναίκα, ξεχνούν πάντα τα πιο σημαντικά σημεία. Ώστε οι γυναίκες δεν θέλουν να αρέσουν στους άνδρες; Μα και βέβαια και το θέλουν, αφού αυτοί τους εξασφαλίζουν και ένα μεγάλο ποσοστό την υλική τους ζωή. Πάντως όμως, οι ανδρικές ανάγκες μπορούν να ικανοποιηθούν με πολύ λιγότερη προσπάθεια, απέναντι στην γυναίκα, ο άνδρας αντιδρά, μπορούμε να πούμε, αποκλειστικά στον σεξουαλικό συμβολισμό κι ανάλογα με την γοητεία που του προκαλεί ένας ειδικότερος τόνος στην εμφάνιση της, λογουχάρη τα μακριά μαλλιά, τα μακιγιαρισμένα χείλια, ένα πουλόβερ πού καλουπιάζει τις γραμμές του σώματος, μια μίνι φούστα, οι διαφανείς κάλτσες, τα ψηλά τακούνια. Όμως, τα ζωντανά γυναικεία αριστουργήματα, πού συναντάμε στους αριστοκρατικούς εμπορικούς δρόμους του Παρισιού, της Ρώμης και της Νέας Υόρκης, είναι πολύ μακριά από αυτό πού ποθεί κι από αυτό πού καταλαβαίνει ο άνδρας. Το σωστό βάψιμο στα βλέφαρα, με μια ελαφριά σκιά πού σιγοσβήνει, χρειάζεται υψηλή καλλιέργεια· το διάλεγμα του κατάλληλου ρουζ για τα χείλια, η σωστή τεχνική για να τα βάψεις απευθείας ή με το πινελάκι, σ' ένα στρώμα ή απανωτά, η επίτευξη της καλύτερης σχέσης ανάμεσα στην επιθυμητή και στην τυχαία εντύπωση των ψεύτικων βλεφαρίδων και τέλος, το γενικό αρμονικό σύνολο, με τον καταλληλότερο συνδυασμό φουστανιού, κολιέ, μαντό και φωτισμού, όλα αυτά χρειάζονται κάποιαν εξειδίκευση. Ο άνδρας δεν σκαμπάζει γρυ απ' όλα αυτά, δεν έχει καμιά κουλτούρα σχετικά με τα γυναικεία μασκαρέματα και δεν μπορεί, επομένως, με σοβαρές απαιτήσεις να κρίνει αυτού του είδους τα άστατα αριστουργήματα, θα χρειαζόταν, γι’ αυτό, να αφιερώσει χρόνο, χρήματα και μιαν απέραντη στενότητα πνεύματος, ιδιότητες πού μόνο στις γυναίκες ευδοκιμούν.
Με άλλα λόγια, η γυναίκα προσπαθεί να εντυπωσιάσει τον άντρα μόνο όσο της είναι απαραίτητο για να τον κρατήσει κοντά της και με την πιο πλατιά έννοια της φράσης, προκειμένου να επωφεληθεί οικονομικά απ’ αυτόν. Όλες οι άλλες επενδύσεις της μοναδικό στόχο έχουν την γυναίκα.
Πέρα από αυτήν την τροφοδοσιακή - οικονομική λειτουργία, η γυναίκα στην πραγματικότητα δεν δίνει πεντάρα για τον άντρα!!!
Όταν ένας επιχειρηματίας γυρεύει επειγόντως εργάτες, προσπαθεί με κάθε τρόπο να τους δελεάσει και τους υπόσχεται τον ουρανό με τ’ άστρα ωσότου να τους καταφέρει, ξέρει πολύ καλά πώς, μια και υπογραφεί το συμβόλαιο, γρήγορα θα βγάλει τα σπασμένα από την ράχη του εργαζομένου σύμφωνα με τον την ολοκάθαρη κλοπή του εισοδήματος τους εργαζόμενου με βάσει τον κανόνα της υπεραξίας της εργασίας και ειδικά από την στιγμή που ο αυτός - ο εργοδότης κρατάει το χαλινάρι. Έτσι γίνεται και με τις γυναίκες, δεν λασκάρουν το σκοινί του άντρα τους, παρά μόνο ως εκεί πού χρειάζεται για να μένει κοντά τους, να μην σπάσει το συμβόλαιο, μεταχειριζόμενες κυρίως το σεξ σαν υπομόχλιο!!!
Μπορούμε θαυμάσια να παραλληλίσουμε τη γυναίκα με την επιχείρηση, δηλαδή ένα ουδέτερο σύστημα, ρυθμισμένο έτσι πού να αποφέρει το maximum του κέρδους, η γυναίκα δένεται χωρίς αγάπη, χωρίς κακία, και χωρίς προσωπικό μίσος με τον άνδρα πού δουλεύει γι’ αυτήν. Αν τύχει και την παρατήσει, φυσικά την καταλαμβάνει το άγχος, γιατί παίζεται ή οικονομική της υπόσταση, ακόμη φυσικά και αν έχει δικό της εισόδημα, θα δούμε παρακάτω ότι οι χειραφετημένες - εργαζόμενες γυναίκες είναι πιο άπληστες από άλλες, όμως κάτω από την επιφάνεια του εύλογου αυτού άγχους δεν ανοίγεται καμιά μαύρη άβυσσος, η δε εξουδετέρωση του γίνεται κι αυτή επίσης με ανάλογα εύλογο τρόπο, της αρκεί, λογουχάρη, να κάνει συμβόλαιο με έναν άλλον άνδρα. Το άγχος αυτό δεν συγκρίνεται με τα αισθήματα ενός συζύγου ή ενός εραστή πού, σε ανάλογη κατάσταση, τον βασανίζει η ζήλεια και υποφέρει, κυριευμένος από ένα αίσθημα κατωτερότητας.
Όταν ένας άνδρας εγκαταλείπει μια γυναίκα, το κάνει πάντα για μια άλλη γυναίκα και ποτέ για να είναι ελεύθερος. Επομένως εκείνη δεν έχει κανένα λόγο να τον φθονεί η να τον ζηλεύει, από την άποψη της γυναίκας, η κατάσταση του άνδρα δεν καλυτέρεψε καθόλου. Αυτή την υπαρξιακή περιπέτεια, αυτόν τον νέο έρωτα πού τον τραβάει σε μιαν άλλη, η εγκαταλειμμένη γυναίκα την αντιμετωπίζει όπως ο μικροεπιχειρηματίας που, όταν ο συναγωνισμός του έχει πάρει τον καλύτερο του υπάλληλο, θλίβεται βέβαια γιατί είναι υποχρεωμένος να αναζητήσει και να ξετρυπώσει κάποιον άλλον για αντικαταστάτη, το ίδιο κατάλληλο. Για την γυναίκα, μια ερωτική θλίψη δεν είναι, στην καλύτερη των περιπτώσεων, παρά το αίσθημα πού νιώθει βλέποντας να εξαφανίζεται μια ωραία επιχείρηση.
Έτσι λοιπόν, ο άνδρας για άλλη μια φορά φαίνεται αφελής, όταν εκφράζει τον θαυμασμό του για την «τιμιότητα» της γυναίκας πού του μένει πιστή και δεν τον απατάει με άλλους άντρες, που αυτός βρίσκει ότι είναι πιο ελκυστικοί απ’ αυτόν. Μα γιατί να το έκανε, ενόσω είναι καλός στην δουλειά του και της εξασφαλίζει τις χαρές πού «πραγματικά» την ενδιαφέρουν;
Η τιμιότητα της γυναίκας κατά βάθος δεν έχει τίποτα το κοινό με την τιμιότητα του άντρα, αντίθετα μ’ αυτόν, εκείνη μένει, σαν να λέμε, αδιάφορη στην εξωτερική εμφάνιση του συντρόφου της. Όταν φλερτάρει με τον καλύτερο φίλο της οικογένειας, δεν σκέφτεται τον σύντροφο της, αλλά το κάνει για να πικάρει την γυναίκα του φίλου, γιατί η γυναίκα δεν ενδιαφέρεται παρά μόνο για τα αισθήματα των άλλων γυναικών (αν επρόκειτο πράγματι για τον άντρα της, δεν θα έπαιζε τόσο φανερά αυτή την κωμωδία).
Στις ομαδικές σεξουαλικές σχέσεις - μια νέα μόδα, πού δεν είναι παρά μια παραλλαγή των συχνών φλερτ στην «καλή κοινωνία» - η γυναίκα δεν βλέπει παρά μόνο τις άλλες γυναίκες, όχι τους άνδρες. Η ιστορία βρίθει από ανέκδοτα για βασιλιάδες και πρίγκιπες πού είχανε συγχρόνως πολλές μαιτρέσες. Δεν υπάρχουν όμως πολλά ανέκδοτα για λογαριασμό των γυναικών, εστεμμένων και μη, κι ο λόγος είναι απλός, μια γυναίκα πλήττει φοβερά σε μια ομαδική ερωτική σκηνή, όπου θα είναι μονή χωρίς άλλη από το φύλο της. Έτσι γινόταν πάντα και έτσι πάντα θα γίνεται και δεν έχετε παρά να δείτε μια ερωτική ταινία και θα το καταλάβετε.
Αν οι γυναίκες επηρεάζονταν από το ωραίο παρουσιαστικό των άντρων, η διαφημιστική βιομηχανία θα το είχε προ πολλού εκμεταλλευτεί. Γιατί χάρη στα χρήματα πού τους δίνουν οι άνδρες, οι γυναίκες διαθέτουν αγοραστική δύναμη πολύ μεγαλύτερη από την δική τους (υπάρχουν πολύ διαφωτιστικές στατιστικές πάνω σ' αυτό), και οι παραγωγοί θα γύρευαν, πολύ φυσικά, να προωθήσουν τις πωλήσεις των εμπορευμάτων τους με φωτογραφίες και ρεκλάμες όπου θα παρουσιάζονταν ωραίοι δυνατοί άντρες, με τονισμένους τους δευτερογενείς σεξουαλικούς τους χαρακτήρες. Ενώ γίνεται ακριβώς το αντίθετο, τα διαφημιστικά πρακτορεία για να πλασάρουν καλύτερα τα εμπορεύματα των πελατών τους - φτηνά ταξίδια, αυτοκίνητα, απορρυπαντικά, συσκευές τηλεόρασης, υπνοδωμάτια νέου στυλ - βάζουν νεαρές γυναίκες να μας τα παρουσιάζουν, γιατί άραγε;
Οι κινηματογραφικοί παραγωγοί ανακάλυψαν επιτέλους και τόσο καθυστερημένα!!!, ότι οι γυναίκες ικανοποιούνται απόλυτα με ηθοποιούς άσκημους, όπως ο Ζαν Πώλ Μπελμοντό, o Ουόλτερ Ματτάου, o Ντάστιν Χόφμαν, περισσότερο από ότι με τους ωραίους ηθοποιούς του παλιού καλού καιρού. Αφού δεν δίνουν μεγάλη σημασία στο φυσικό τους και δεν πιστεύουν ότι είναι ωραίοι παρά μόνο πολύ σπάνια (την ομορφιά την βλέπουν μόνο στις γυναίκες), ταυτίζονται πολύ πιο εύκολα με ερμηνευτές πού δεν είναι Απόλλωνες. Αρκεί τους κύριους γυναικείους ρόλους να τους έχουν ωραίες βεντέτες και οι γυναίκες ρουφούν τα φιλμ αυτά, με την ίδια ευχαρίστηση πού θα ρουφούσαν φιλμ με τον περίσσιου κάλλους ηθοποιό Ροκ Χάντσον, στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρονται παρά μόνο για τις γυναίκες πού βλέπουν στα φιλμ.
Αν η αλήθεια αυτή διαφεύγει από τους άνδρες, είναι γιατί οι γυναίκες αλληλοκατηγορούνται συνεχώς, όταν ένας σύζυγος ακούει την γυναίκα του να κοροϊδεύει την γαμψή μυταρόγκα, τον ξεχειλωμένο λαιμό, τα στραβά κανιά και τα πλαδαρά πλευρά της κυρίας Χ, πολύ λογικό να σκέφτεται ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να υποφέρουν η μια την άλλη ή ότι οι άλλες στερούνται από θέλγητρα. Τι χοντροειδέστατο λάθος!!!
Αν ο ιδιοκτήτης μιας επιχείρησης παίνευε συνέχεια, μπροστά στο προσωπικό του, μιαν ανταγωνιστική του επιχείρηση, θα τον έπαιρναν για τρελό και πολύ σύντομα θα τον εγκατέλειπαν οι καλύτεροι του υπάλληλοι. Οι πολιτικοί παίζουν την ίδια κωμωδία εξακοντίζοντας δημόσια τους μύδρους τους, αν π.χ. επρόκειτο ο Νίξον να εξοριστεί σε κανένα ερημονήσι, θα προτιμούσε χίλιες φορές να έχει συντροφιά του τον Αντρέϊ Κοσύγκιν ή τον Φιντέλ Κάστρο, παρά έναν μέσο Αμερικανό πού τόσο λιβανίζει και πού τον έχει ψηφίσει. Αυτός ο μέσος Αμερικανός δεν έχει, εδώ πού τα λέμε, τίποτα το κοινό με τον Νίξον.
Μόλις οι γυναίκες μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τις υλικές τους ανάγκες, βλέπεις ότι προτιμούν να κάνουν παρέα με άλλες γυναίκες ή με τους gay ή με άνδρες που κατά κανόνα είναι σαχλαμάρες και «ακίνδυνοι» παρά με άρτιους άνδρες. Και όχι βέβαια, γιατί είναι λέσβιες ή ανέραστες αλλά γιατί η προτίμηση τους αυτή, πιθανότατα, δεν έχει καμιά σχέση με την σεξουαλική επιθυμία.
Η αλήθεια είναι, ότι τα δύο φύλα δεν έχουν όμοια συμφέροντα. Επομένως, τι άλλο γυρεύουν οι γυναίκες στους άντρες, αν όχι τα χρήματα τους; Μεταξύ τους, όμως, έχουν ένα σωρό πράματα να πουν, γιατί η διανοητικότητα τους και η αισθηματική τους ζωή έχουν αποκρυσταλλωθεί σε ένα καθολικά πρωτόγονο επίπεδο, έτσι ώστε να μην υπάρχει γυναίκα εξατομικευμένη ή πού να γυρεύει την μοναξιά. Εύκολα μπορούμε να φανταστούμε τι εξαίσια παραδεισένια ζωή θα έκαναν αν ήταν μόνες τους στον κόσμο, παρ’ όλο το τρομαχτικά φαύλο επίπεδο τους, ποιόν όμως θα ενοχλούσε η φαυλότητα αυτή;
