Ο μύθος της γυναικείας λίμπιντο
Η γυναικεία σεξουαλικότητα προκαλεί κάποια στενοχώρια στον άνδρα. Αντίθετα απ’ ότι συμβαίνει μ’ αυτόν, η διέγερση στην γυναίκα και ο οργασμός της δύσκολα μπορούν να ελεγχθούν. Ψάχνοντας να τα αποκαλύψει, ο άνδρας είναι υποχρεωμένος να βασιστεί κυρίως στις πληροφορίες πού του δίνει η ίδια η γυναίκα. Κι όπως οι γυναίκες πολύ λίγο νοιάζονται για την ακριβή τοποθέτηση και την επιστημονική του προβλήματος και πάντοτε τους ενδιαφέρει μόνο το άμεσο πλεονέκτημα πού θα αποκομίσουν απ’ αυτό, λένε στους άντρες ότι νομίσουν πώς είναι κατάλληλο στην περίσταση. Να γιατί οι αναρίθμητες έρευνες για την ψυχρότητα της γυναίκας, για το βαθμό της ηδονής πού νιώθει με την σεξουαλική πράξη, για την σύγκριση του οργασμού της με τον οργασμό του άντρα, καταλήγουν πάντοτε σε συμπεράσματα ολότελα αντιφατικά. Κι έτσι λοιπόν ο άνδρας διαρκώς χτυπιέται ανάμεσα στην υπόθεση ότι η γυναίκα δεν νιώθει καμιά σεξουαλική επιθυμία κι ότι τα πάντα σ' αυτήν είναι υποκρισία, και στο φόβο μήπως στην πραγματικότητα είναι πιο δυνατή από αυτόν σεξουαλικά, και του το κρύβει από λύπηση. Και για να το ξεδιαλύνει, φτιάχνει ολοένα όλο και πιο λεπτομερειακά ερωτηματολόγια, με την εύλογη ελπίδα ότι οι γυναίκες θα απαντήσουν τίμια, έστω για το ύψιστο συμφέρον της επιστήμης. Μάταιη ελπίδα, αν υπήρχε έστω και ίχνος τέτοιας.
Η αλήθεια βρίσκεται, καθώς φαίνεται, κάπου εκεί ανάμεσα στα δύο άκρα. Οι σεξουαλικές σχέσεις δεν προκαλούν βέβαια στις γυναίκες τρελές επιθυμίες (αν ήταν έτσι, θα υπήρχαν, στα σίγουρα, πολύ περισσότεροι αρσενικοί πόρνοι). Από την άλλη μεριά όμως, ούτε και σιχαίνονται να κάνουν έρωτα, όπως εσκεμμένα συχνά υποστηρίζουν, απλώς δεν θέλουν όταν δεν υπάρχει άμεσα προσδοκόμενο όφελος!!! Η ζωή της γυναίκας γενικά ξετυλίγεται σ' ένα ζωώδες επίπεδο, της αρέσει να τρώει, να πίνει, να κοιμάται, ακόμα και να κάνει έρωτα υπό τον όρο να μην χάσει, γι’ αυτόν τον λόγο, κάτι καλύτερο ή να είναι υποχρεωμένη να κάνει μεγάλη προσπάθεια!!!
Αντίθετα από τον άντρα, η γυναίκα δεν θα ξοδέψει τεράστια ενεργητικότητα για να τραβήξει έναν άντρα στο κρεβάτι της. Μιας όμως και μπήκε στο κρεβάτι της, αρκεί να αναλάβει αυτός τον ενεργητικό ρόλο, κι αν αυτή δεν έχει να κάνει κάποια «σοβαρή» τουαλέτα ή να θέλει να παρακολουθήσει το πρόγραμμα της τηλεόρασης, δεν δείχνει καμιάν απέχθεια για την σεξουαλική πράξη. Πάντως όμως το σεξουαλικό λεξιλόγιο, «ενεργητικός» για τον άντρα, «παθητική» για την γυναίκα, όσο κι αν ξεχωρίζει, δεν θα πρέπει να μας κρύβει την ουσία, ότι και στο κρεβάτι, όπως και παντού στην ζωή, η γυναίκα είναι αυτή που εξυπηρετείται. Η σεξουαλική πράξη, ακόμα κι όταν ο άντρας νιώθει ικανοποίηση, σε τελευταία ανάλυση δεν είναι παρά ένα είδος εκδούλευσης που προσφέρεται στη γυναίκα, η οποία και θεωρεί σαν τον καλύτερο εραστή εκείνον που, με την μεγαλύτερη επιδεξιότητα, της χαρίζει ταυτόχρονα τις συχνότερες και διαρκέστερες ηδονές.
Δεδομένου ότι οι άντρες έχουν κάποιαν αόριστη αίσθηση ότι τους εξαπατούν την ώρα της σεξουαλικής πράξης, κατέχονται συνέχεια από ένα είδος φόβου μπροστά στην γυναικεία λίμπιντο. Τον φόβο αυτόν τον συναντάμε στο τυπικό πολλών αρχαίων πολιτισμών, στα φιλοσοφικά έργα του Σοπενχάουερ, του Νίτσε, στα ποιήματα του Μπωντλαίρ, στα ρομαντικά μυθιστορήματα του Μπαλζάκ, στα δράματα του Αυγούστου Στρίντμπεργκ, του Τέννεση Ουίλλιαμς και του Ο' Νήλ. Με την εμφάνιση των αντισυλληπτικών πού επενεργούν ανασταλτικά στην διαδικασία της ωορρηξίας - το περίφημο χάπι - το άγχος αυτό κατάντησε νεύρωση. Βιβλία ολόκληρα γράφτηκαν σχετικά μ' αυτόν τον σεξουαλικό φόβο, και υπάρχουν εκδόσεις γεμάτες από συμβουλές στους άντρες με ποιόν τρόπο να αναλαμβάνουν - παρ’ όλα αυτά - τον πρώτο ρόλο στις ερωτικές σχέσεις. Πράγματι, με την εφεύρεση των αντισυλληπτικών, ο άντρας (πού φυσικά αυτός τα ανακάλυψε) έχασε το μοναδικό πλεονέκτημα πού είχε απέναντι στην γυναίκα η οποία σεξουαλικά εξαρτιόταν απ’ αυτόν. Σ' αυτό το θέμα, η γυναίκα βρισκόταν σχεδόν στο έλεος του. Τώρα, όμως, και σ’ αυτό εκείνη τον εξουσιάζει. Μπορεί να κάνει πολλά ή λίγα ή όσα παιδιά εκείνη θέλει (κι όσο το δυνατόν από πλούσιο άντρα), και μπορεί πια ν' απολαμβάνει τα σεξουαλικά χάδια όσο συχνά νομίζει ότι την συμφέρει χωρίς τον κίνδυνο να γονιμοποιηθεί.
Ο άνδρας είναι ανίκανος για κάτι τέτοιο, ως τώρα ισχυριζόταν ότι ή σεξουαλική του ικανότητα ήταν απεριόριστη και μόνο η γυναικεία απόρριψη που είναι σκόπιμη στα πλαίσια της γυναικείας πλεκτάνης για να ψωνίσει το θύμα της, τον εμπόδιζε να το αποδείξει!!!
Σήμερα η μάσκα του έπεσε, οποιαδήποτε γυναίκα μπορεί να διαβάσει σ’ οποιοδήποτε εικονογραφημένο περιοδικό πόσο ζυγίζει η ανδρική ικανότητα. Ξέρει με κάθε ακρίβεια ποια είναι η ικανότητα του άνδρα σε κάθε ηλικία, αν είναι περισσότερο σε φόρμα το απόγεμα ή το βράδι, πριν από το φαγητό ή μετά, αν το ιώδιο της θάλασσας η ο αέρας του βουνού τον βοηθάει καλύτερα, καθώς επίσης και την μέση συχνότητα των οργασμών που μπορεί, και θα πρέπει, να της εξασφαλίζει. Κι επειδή οι άντρες δεν λένε ψέματα όταν πρόκειται για στατιστικές - ο πραγματικός άνδρας δεν είναι ψεύτης, γι’ αυτόν το ψέμα είναι ένδειξη αδυναμίας και αμάθειας, έτσι η γυναίκα μπορεί να βασίζεται 100% στις πληροφορίες του.
Χάρη στους μεθοδικούς πίνακες που ο άνδρας έφτιαξε για χρήση της, η γυναίκα μπορεί να καθορίζει με απόλυτη ακρίβεια την ικανότητα ενός συγκεκριμένου εραστή. Κι όχι μόνο να την καθορίζει, άλλα, τώρα πια πού δεν διατρέχει τους παλιούς κινδύνους, μπορεί και να την συγκρίνει με ενός άλλου εραστή. Εντούτοις δεν καταφεύγει σε τέτοιες συγκρίσεις, όπως ο άνδρας το φαντάζεται μέσα στο άγχος του, για να προτιμήσει τον πιο ικανό, το σεξ για την γυναίκα είναι μόνο μέσο για την επιδίωξη του σκοπού της και τίποτα άλλο. Και καθώς το σεξ δεν την απασχολεί παρά σαν μέσο, θα προτιμήσει, σε ίσους καθ' όλα όρους, μάλλον τον πιο αδύναμο σεξουαλικά, για να μπορέσει να βγάλει όσο μπορεί μεγαλύτερο όφελος, εκμεταλλευόμενη αυτήν την απόκρυφη αδυναμία του!!!
Έτσι λοιπόν, σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, ο άνδρας είναι στο σεξουαλικό ζήτημα το θύμα της αρχής της αποδοτικότητας πού το ντρεσάρισμα - εκγύμναση του, του έχει εγχαράξει.
Η σεξουαλική αποτυχία έχει για τον άντρα επιπτώσεις σ’ όλες τις άλλες του εκδηλώσεις (ακόμα κι αν είναι ένας από τους λαμπρότερους επιστήμονες, δεν θα νιώσει πια ποτέ του την ευτυχία), περίτρανο παράδειγμα ο Αλβέρτος Αϊνστάιν ο οποίος είχε σχέση με την κατά πολύ νεότερη βοηθό του. Η γυναίκα, πού το ξέρει, βλέπει σ' αυτό την δυνατότητα να εξασφαλίσει ακόμα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα: α) μπορεί να υποκριθεί ότι δεν έχει πάρει χαμπάρι ότι ο άνδρας της είναι αδύναμος σεξουαλικά, και αντίθετα να εκδηλώνει δήθεν θαυμασμό για την ικανότητα του, αυτή είναι, κατά πώς φαίνεται, και η περισσότερο σε χρήση μέθοδος· β) μπορεί να τον πείσει ότι η σχετική αυτή ανικανότητα του είναι ένα τεράστιο μειονέκτημα, κι ότι θα πρέπει να είναι ευτυχής και να της χρωστάει χάρη, πού, παρ' όλα αυτά, δέχεται να συνεχίζει να μένει μαζί του· γ) μπορεί να τον απειλήσει ότι θα κάνει το κουσούρι του τούμπανο σε όλους, γνωστούς και φίλους, αν δεν της κάνει καθ’ ολοκληρία τα κέφια της. Και επειδή ο άντρας προτιμά να τον πούνε κλέφτη ή δολοφόνο παρά ανίκανο, βάζει το κεφάλι κάτω και κάνει πάντα ότι του απαιτήσει.
Περισσότερο από κάθε άλλη φυσική λειτουργία, η σεξουαλική ανικανότητα του άντρα εξαρτάται από τους ψυχικούς παράγοντες, και μιας κι αρχίσει να αισθάνεται τις πρώτες δυσκολίες, δεν γλυτώνει και καθώς αυτές όλο και θα μεγαλώνουν με τον καιρό, θα υπερβάλλει διαρκώς τον φόβο του, ότι δεν θα μπορέσει ξανά να τα καταφέρει με τις γυναίκες, γιατί το ντρεσάρισμα του τον κάνει να μπερδεύει αυτού του είδους την εξάρτηση με τον ανδρισμό του.
Θα πρέπει, μια για πάντα, να ξεσκεπάσουμε τούτη την αντίφαση, ο άνδρας κάνει το παν για να συνεχίζει να εξαρτάται από την γυναίκα. Τα διεγερτικά, πού άλλοτε τα αγόραζαν στα κλεφτά και πού τα κατασκεύαζαν μονάχα οι τσαρλατάνοι, από καιρό τώρα έχουν γίνει ευυπόληπτα, είδη και γεμίζουν τα πουγκιά της φαρμακευτικής βιομηχανίας. Ακόμα και στα πιο σοβαρά έντυπα τα άρθρα για την καταπολέμηση των σεξουαλικών αδυναμιών συναγωνίζονται, σε αριθμό, τα ανέκδοτα για τα αντρικά σεξουαλικά κατορθώματα - πού, όπως είναι γνωστό, είναι αποκυήματα του φόβου που νιώθει ο άντρας για την ανικανότητα, και πού τα περισσότερα από αυτά δεν είναι καθόλου πνευματώδη. Ο άνδρας δεν αγοράζει για την απόλαυση του τα διάφορα πορνογραφικά περιοδικά ή τις διάφορες πορνοταινίες πού κατά κόρο του προσφέρονται, ο απώτερος σκοπός του και τα ενδιαφέροντα του είναι αλλού, δηλαδή στην απελπισμένη ελπίδα να επωφεληθεί από μιαν έντονη διέγερση για να ανυψωθεί στο ύψος του μύθου της αρσενικότητας του. Και προπαντός γιατί είναι για άλλη μια φορά θύμα της συνήθειας πού έχει αποκτήσει να υποβάλλει στην εκτίμηση της γυναίκας τις αντιλήψεις του για την προσωπική του αξία. Τώρα πού υπάρχει ένα σίγουρο αντισυλληπτικό μέσο, ο άνδρας πιστεύει ότι η γυναίκα δεν σκέφτεται τίποτα άλλο παρά πώς να πιάσει το χαμένο χρόνο, και να ριχτεί με μανία σ’ αυτό πού αυτός θεωρεί, έτσι πού τον έχουν ντρεσάρει, σαν την υπέρτατη απόλαυση: την σεξουαλική πράξη.
Φυσικά, γελιέται γιατί η σεξουαλική απόλαυση δεν αποτελεί για την γυναίκα, ούτε κατά διάνοια, την υπέρτατη απόλαυση. Η ευτυχία που χαρίζει ο οργασμός τοποθετείται, στην κλίμακα των γυναικείων άξιων, ένα σκαλοπάτι, πολύ πιο χαμηλά απ’ ότι λογουχάρη ένα κοκτέιλ ή η αγορά ενός ζευγαριού μπορντό γυαλιστερά μποτίνια - αν είναι στην μόδα!!!
ΠΗΓΗ:
