Περιγραφή της σεξουαλικής παρενόχλησης της (17χρονης τότε το 1981-82) από τον θείο της Μήτσο. Κ.
[θύμα]- Ναι, ο θείος μου ο Μήτσος. Τον βάλανε να με παρακολουθεί για να βλέπουν τι πάω και τι κάνω, μήπως κάνω κάτι άσχημο, ???, άσχημο γι’ αυτούς μπορεί να ‘τανε ότι και στα δεκαεφτά δεκαοκτώ μου χρόνια έβγαινα με αγόρι. Έβγαινα και πήγαινα βόλτα.
[θύμα]- Τον πήρανε λοιπόν να… ήρθε λοιπόν μια μέρα να με πάρει να με πάει βόλτα, γιατί όλοι του κατηγορούσανε εσένα, και βλέπανε ότι εγώ αντιδρώ ??? ??? ??? ???. Οπότε…
[θύμα]- Ότι θέλω εσένα, ναι. Οπότε ήρθε μια μέρα στο σπίτι, και μπροστά σε όλους… το οποίο πιστεύω ότι το ‘κανε επιδεικτικά και ότι (δήθεν) ήταν αυθόρμητο της στιγμής, ενώ θα πρέπει να ‘ναι προσχεδιασμένο, ήρθε και είπε ότι “ας ακούσουμε και την άλλη άποψη”, “πάμε μια βόλτα, να ‘μαστε μόνοι μας εγώ κι εσύ να τα συζητήσουμε”.
[θύμα]- Όχι δεν το είχα τελειώσει το σχολείο. Πήγαινα στην τελευταία τάξη. Μόλις σε είχα γνωρίσει.
[θύμα]- Δεκαεφτά (17) χρονών.
[θύμα]- Με πήρε να πάμε βόλτα. Μπήκαμε στο τραίνο και πήγαμε Κηφισιά. Στην διαδρομή έκανε διάφορες ερωτήσεις περίεργες. Δηλαδή κοιτούσαμε έξω από το παράθυρο το γκαζόν και μου ‘λεγε. “Δηλαδή για πες μου τώρα τι κάνεις με τα’ αγόρια;”, και προσπαθούσε να με πείσει να του περιγράψω σεξουαλικές σκηνές.
[θύμα]- Ναι μπράβο, τέτοιες ερωτήσεις μου έκανε. Δηλαδή “ξαπλώνεις κάτω και κυλιέσαι στο γκαζόν;”, “εκείνος πέφτει από πάνω σου και στριφογυρίζετε γύρω-γύρω ο ένας από τον άλλονε, και μετά βγάζετε και ‘κανα ρούχο;”, “και πώς ακριβώς γίνεται αυτό το πράγμα;” Δηλαδή ήθελε να του πω λεπτομέρειες οι οποίες δεν περιγράφονται εύκολα γιατί αυτά γίνονται σε κατάσταση αυθορμητισμού, ε και δεν κάθεσαι με χαρτί και μολύβι να σημειώσεις ότι τώρα τον φίλησα ή τώρα τον ακούμπησα. Λοιπόν… μου ‘δωσε την εντύπωση ότι σεξουα… ικανοποιείται σεξουαλικά από αυτό το πράγμα, δηλαδή θα πρέπει να ήταν και λιγάκι ανώμαλος.
[θύμα]- Στον δρόμο, σ’ ένα στενό δρομάκι, σκοτεινό, ήταν βράδυ, θυμάμαι…
[θύμα]- Αυτό πρέπει να ‘τανε. Το στενάκι με το τροχόσπιτο, αλλά ήτανε μετά την Νιρβάνα, πιο πέρα.
[θύμα]- πάλι πηγαίνοντας… ήτανε πολλά αυτοκίνητα, ήταν πάρα πολύ σκοτεινά γιατί ήτανε χειμώνας, κρύο, νύχτα, δεν υπήρχε κόσμος, και κάποια στιγμή με πήρε αγκαλιά, και γυρνάει και μου κάνει ένα αστείο και μου λέει “εδώ φαντάσου θα μας βλέπουν όλοι τώρα, και τι θα λένε; ο κωλόγερος, που… πού την βρήκε την μικρούλα;”
[θύμα]- Ναι, μ’ αγκάλιασε,
[θύμα]- ναι, με το χέρι του στους… στον ώμο μου
[θύμα]- ναι, είχε και δύναμη και με τράβαγε πολύ κοντά, και ήταν και ψηλός και με κουκούλωνε, εν πάση περιπτώσει. Δηλαδή μου ήτανε δύσκολο να αντιδράσω, αλλά στην αρχή δεν σκέφτηκα ότι είναι και κάτι κακό. Όταν όμως άρχισε να μου λέει ότι… κάτι υποψιάστηκα.. και πάλι όμως… δεν πήγε το μυαλό μου τότε, το απέρριψα από την πρώτη στιγμή.
[θύμα]- Ε μετά κάποια στιγμή λίγο πιο κάτω συνέχισε να κάνει ??? ???, και σταμάτησε, μ’ έπιασε με τα δύο του χέρια… ήρθε μπροστά μου, με ‘πιασε με τα δύο του χέρια απ’ το σώμα, με πήρε κοντά του και με φίλησε στο στόμα. Και με φίλησε στο στόμα. Αλλά είπε ότι…
[θύμα]- Ε, όπως φιλάει ένα αγόρι μια γυναίκα. Δεν με φίλησε σαν θείος την ανιψιά.
[θύμα]- Στο ‘χω πει, απλώς δεν έχεις δώσει σημασία. Με φίλησε στο στόμα και κράτησε αρκετή ώρα.
[θύμα]- Κράτησε αρκετή ώρα.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
