Η «χειραφετημένη» γυναίκα
Πάντως, υπάρχουν γυναίκες πού εξασκούν κάποιο επάγγελμα και ζουν απ’ αυτό, κι ας είναι είκοσι πέντε ετών ή και παραπάνω. Οι λόγοι είναι πολλοί και διάφοροι:
α) Η γυναίκα μπορεί να παντρεύτηκε έναν «αποτυχημένο» (δηλαδή έναν άνδρα πού δεν κερδίζει αρκετά για να χρηματοδοτεί το όργιο των μπιχλιμπιδιών στο όποιο επιδίδεται το «έτερον του ήμισυ »).
β) Η γυναίκα, για βιολογικούς λόγους, δεν έχει παιδιά. (Μερικοί άνδρες, μιας και ικανοποιήσουν τον πόθο τους και χορτάσουν τις ορέξεις τους, δεν βρίσκουν για ποιο λόγο να συνεχίσουν να την συντηρούν).
γ) Η γυναίκα είναι άσκημη.
δ) Η γυναίκα είναι χειραφετημένη.
ε) Η γυναίκα ενδιαφέρεται για το επάγγελμα της (και εκ των προτέρων παραιτείται από την υποδούλωση του αρσενικού και από την προοπτική των παιδιών).
Οι αιτίες α και β μοιάζουν κάπως. Πιο ενδιαφέρουσες είναι οι δυο επόμενες, γιατί συνήθως πιστεύεται ότι η άσκημη γυναίκα είναι και χειραφετημένη, πού είναι λάθος. Όσο για τις πιθανότητες να συναντήσουμε ένα δείγμα της τελευταίας κατηγορίας, της γυναίκας πού παραιτείται από τις ανέσεις της και από τον ιδιωτικής χρήσης σκλάβο της για χάρη της πνευματικής της ζωής - η απλώς από τιμιότητα - είναι σχεδόν μηδενικές!!!
Η άσκημη γυναίκα, εκείνη πού είναι άσκημη σύμφωνα με τα ανδρικά γούστα, είτε γιατί οι δευτερογενείς σεξουαλικοί της χαρακτήρες δεν είναι τονισμένοι, είτε γιατί τα χαρακτηριστικά του προσώπου της δεν έχουν το απαραίτητο «baby-look», εργάζεται για τον ίδιο λόγο που εργάζεται κι ο άνδρας, γιατί δεν υπάρχει κανείς να εργαστεί γι’ αυτήν. Άλλα, ενώ τα έσοδα του ενός χρησιμοποιούνται για να συντηρηθούν επίσης η γυναίκα του και τα «παιδιά της», όπως αυτή αρέσκεται να τα αποκαλεί για λόγους σκοπιμότητας, η άσκημη γυναίκα κρατάει για τον εαυτό της τα χρήματα που κερδίζει χωρίς να συντηρεί μ’ αυτά ένα όμορφο νεαρό παλικάρι.
Αυτού του είδους η γυναίκα είναι, συνήθως, τρομερά έξυπνη. Στην αρχή, όπως κι όλες οι άλλες, ακολουθώντας τις συμβουλές της μητέρας της κι ελπίζοντας να διαθέτει μια μέρα τον «άντρα - εργάτη» της, αφήνει να ξεθωριάζουν οι διανοητικές της ικανότητες. Όσο περνάνε όμως τα χρόνια, και οι ελπίδες της να βρει το σκλάβο της ζωής της όλο και αδυνατίζουν δεν έχει άλλη επιλογή από το να επαναφέρει στην επιφάνεια ότι της έχει απομείνει από την εξυπνάδα της και να το χρησιμοποιήσει όσο μπορεί καλύτερα; Πολλές γυναίκες αυτής της κατηγορίας κάνουν πολύ καλή καριέρα. Γίνονται συγγραφείς, δημοσιογράφοι, γιατροί, δικηγόροι, επιστήμονες και δεν είναι σπάνιο να κατακτήσουν και κάποια πολύ τιμητική κοινωνική θέση, ακριβώς γιατί σαν έξυπνες γυναίκες ξεφεύγουν από το συνηθισμένο. Συγχρόνως, όμως, προσφέρουν στην άλλη, την εκμεταλλεύτρια που την έχει αράξει στο διαμέρισμα της ή στην όμορφη βίλα της, ανεκτίμητες υπηρεσίες. «Βλέπετε τι θυσιάζουμε στους άντρες εμείς οι κακόμοιρες οι γυναίκες;» Θα πει στον άντρα της η κατά τα άλλα περισσής μωρίας γυναικούλα. Και το αποκρουστικό παράδειγμα αυτών των τεράτων ευφυΐας του φύλου της, όπως αυτή τα αντιλαμβάνεται, της επιτρέπει να συμπληρώσει: «Να πού καταντάει μια γυναίκα όταν δουλεύει σαν τον άντρα, τι ασχήμια, θεέ μου, τι σκληράδα, τι έλλειψη χάρης... και «θηλυκότητας»!!!
Και πολύ φυσικά, ο άντρας προτιμά χίλιες φορές να έχει στο κρεβάτι του την πνευματικά ανάπηρη και ελκυστική, γιατί προκειμένου για συζήτηση έχει στην διάθεση του όλους τους άλλους άντρες, τώρα δε τελευταία είναι πολύ της «μόδας» να ακούει κανείς γυναίκες να επιδιώκουν την σύναψη απλώς φιλικής σχέσεως με τον άνδρα, πρόκειται για ένα ακόμη γυναικείο τέχνασμα το οποίο σκοπό έχει αφ’ ενός να προσφέρει στην γυναίκα μια διευρυμένη ποικιλία υποψηφίων θυμάτων όταν εκείνη αποφασίσει να κάνει την επιλογή της και αφ’ ετέρου να καταστήσει έτσι τον άνδρα περισσότερο πειθήνιο μέσου της συνεχούς διεγέρσεως του, από μέρους της, αλλά μη ενδώσεως!!!
Όμως, παρά την κοινωνική της επιτυχία, η άσκημη γυναίκα δεν εννοεί να παραιτηθεί από την ειδική κατάσταση της γυναίκας, θεωρεί σαν αυτονόητο ότι θα πρέπει να την βλέπει κανείς σαν ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου, σαν «γυναίκα πού έχει πετύχει λαμπρά επαγγελματικά». Υπάρχει ένα είδος αισχρότητας στον τρόπο με τον οποίο οι γυναίκες αυτές υπογραμμίζουν σε κάθε στιγμή την «θηλυκότητα» τους. Οι φωτογραφίες στις εφημερίδες και τα περιοδικά και οι οθόνες της τηλεόρασης, όπου εμφανίζονται μόλις τους δοθεί ή ευκαιρία, μας τις δείχνουν, με τα εύγλωττα στήθη τους εκτεθειμένα πάνω στο μεγάλο τους γραφείο, να παραπονιούνται για τις δυσκολίες πού συναντούν, «σαν γυναίκες», στην υψηλή τους αυτή θέση.
Όπως και να έχει, η άσκημη γυναίκα είναι, ως ένα σημείο, αξιοσέβαστη, συγκρίνοντας τη με την κοινή εκμεταλλεύτρια. Φυσικά, αρκεί να δεις το πρόσωπο της για να καταλάβεις τι είναι αυτό πού την κάνει αξιοσέβαστη. Άλλο ζήτημα, τώρα, αν είναι υποχρεωμένη να κρατάει αυτόν το ρόλο, γιατί η ασχήμια δεν αποφέρει φυσικά κανένα προσωπικό όφελος. Η περίπτωση της γυναίκας της λεγόμενης «χειραφετημένης» είναι πολύ πιο περίπλοκη. Ενώ θα αρκούσε να προσφέρει κανείς ένα κατάλληλο κεφάλαιο στις γυναίκες των τριών πρώτων κατηγοριών, συμπεριλαμβανομένων και των άσχημων προτού πετύχουν επαγγελματικά, για να παρατήσουν, χωρίς καμία απαίτηση, κάθε σχέδιο για δουλειά, η χειραφετημένη γυναίκα δεν δουλεύει ποτέ για τα χρήματα. Στα νιάτα της είναι, εξ’ ορισμού, ελκυστική και κρατάει πάντα στο χέρι της έναν καλοπροαίρετο σκλάβο. Μόνο μια όμορφη γυναίκα μπορεί να αυτοανακηρυχτεί «χειραφετημένη». Η άσκημη γυναίκα, όπως ο άνδρας, δεν έχει τίποτα για το όποιο θα χρειαζόταν να χειραφετηθεί, κανείς ποτέ δεν προσπάθησε να την διαφθείρει, ενώ η ίδια δεν έχει τέτοια «επιλογή».
Η λεγόμενη χειραφετημένη γυναίκα έχει κι αυτή τα παιδιά της (συνήθως ένα ή δύο), μια άνετη διαμονή και όλα τα σύμβολα πού συνθέτουν τον κανονισμό της κοινωνικής της ομάδας. Άλλα δεν περιορίζει τις διασκεδάσεις της στο σπιτικό της ή στους μεταμφιεσμένους χορούς πού οργανώνουν οι ομόφυλες της. Αυτό πού περισσότερο την διασκεδάζει είναι να αναλαμβάνει κάποια κατώτερη απασχόληση, για την οποία υπάρχει πάντα ένα κοινό. Την βλέπουμε να περιφέρεται με έναν αιθέριο αέρα στους διαδρόμους των εκδοτικών οίκων και των συντάξεων των εφημερίδων και των περιοδικών, στους προθαλάμους των γραφείων των μεγάλων παραγωγών του κινηματογράφου, της τηλεόρασης και του θεάτρου· είναι βοηθός σκηνοθέτη, διερμηνέας, ξεναγός σε τουριστικό γραφείο, υπάλληλος σε κάποιο μεγάλο χρυσοχοείο, σε μαγαζί αρχαιοτήτων ή σε μπουτίκ πολυτελείας. Κοντολογίς, παντού όπου είναι σίγουρη να συναντήσει πλούσιους και ενδιαφέροντες ανθρώπους. Τα χρήματα που κερδίζει τα ξοδεύει συνήθως όλα για ένα μασκάρεμα πού θα της επιτρέπει να παρουσιάζεται στην δουλειά της κάθε μέρα και διαφορετική, σε μια ανανεωμένη κάθε μέρα προσωπική σκηνοθεσία.
Η λεγόμενη χειραφετημένη γυναίκα είναι το ίδιο μωρή όπως και οι άλλες, άλλα δεν της αρέσει να φαίνεται, η κριτική που κάνει για τις νοικοκυρές είναι από τις πιο αρνητικές. Υποθέτει ότι με το να κάνει μια δουλειά πού δεν θα ήταν ανάξια για έναν άντρα αρκεί για να την κάνει έξυπνη. Μπερδεύει την αιτία με το αποτέλεσμα. Οι άντρες δεν εργάζονται γιατί είναι τόσο έξυπνοι, άλλα γιατί είναι υποχρεωμένοι. Αν τους απάλλασσες από τις χρηματικές τους υποχρεώσεις, αν ήταν τόσο ελεύθεροι όσο π.χ. μια νοικοκυρά, οι περισσότεροι τους θα άρχιζαν να χρησιμοποιούν την ευφυΐα τους με λογικό τρόπο. Γενικά, μια γυναίκα διαθέτει στην ωραία εξοχική της βίλα περισσότερες και καλύτερες συνθήκες για διανοητική ή πνευματική δραστηριότητα, παρά ανάμεσα σε μία γραφομηχανή και ένα ντικτάφωνο - δημοσιογραφικό μαγνητόφωνο.
Η δουλειά της χειραφετημένης γυναίκας σπάνια της δημιουργεί δυσκολίες ή την ευκαιρία να αναλαμβάνει ευθύνες, κι όμως ζει στην αυταπάτη ότι μόνο αυτό κάνει. «Εκπληρώνει κάποιο σκοπό», μας βεβαιώνει, τον οποίο δεν θα μπορούσε «σε καμιά περίπτωση να εγκαταλείψει». Εντούτοις, ποτέ της δεν αφοσιώνεται σοβαρά στην δουλειά της, γιατί, αντίθετα από την άσκημη γυναίκα, η χειραφετημένη ποτέ της δεν κάνει κάποια δουλειά χωρίς να έχει εξασφαλισμένη και μια σανίδα σωτηρίας, πάντοτε υπάρχει εκεί κάπου κοντά, στα παρασκήνια, ένας άνδρας έτοιμος να τρέξει στην πρώτη δυσκολία πού θα συναντήσει.
Θεωρεί άδικο οι αρσενικοί συνάδελφοι της να σκαρφαλώνουν πιο γρήγορα απ’ αυτήν στην ιεραρχία της επιχείρησης, άλλα ακριβώς γι' αυτό ποτέ της δεν παίρνει μέρος για πολύ καιρό στις εξοντωτικές τους διαμάχες. Έτσι λοιπόν «σαν γυναίκα», αν και χειραφετημένη, δεν έχει τις ίδιες δυνατότητες. Κι αντί να κάνει ότι μπορεί, να παλέψει για να αλλάξει αυτή την κατάσταση εκεί όπου δουλεύει, σπεύδει να παρουσιαστεί, βαμμένη και ντυμένη σαν κλόουν, με φύλλα και φτερά, στις συγκεντρώσεις πού οργανώνει το συνάφι της για να απαιτήσουν με φωνές και κραυγές «ίσα δικαιώματα». Ούτε πού της περνάει από το μυαλό ότι οι ίδιες γυναίκες, κι όχι οι άνδρες, είναι οι υπεύθυνες γι' αυτή την κατάσταση, εξαιτίας της έλλειψης ενδιαφέροντος από τη μεριά τους, εξαιτίας της μωρίας τους, γιατί ποτέ κανείς δεν μπορεί να βασιστεί σ' αυτές, γιατί το μόνο πού κάνουν είναι να πουλιούνται σ’ αυτόν πού πληρώνει τα πιο πολλά, γιατί επιδίδονται σε ένα ηλίθιο μασκάρεμα, γιατί είναι συνέχεια έγκυες, και πάνω απ’ όλα εξαιτίας του αδυσώπητου ντρεσαρίσματος πού προσπαθούν να επιβάλουν σε κάθε άντρα πού τις πλησιάζει.
Θα μπορούσε ίσως να φανταστεί κανείς ότι ο σύζυγος μιας δήθεν χειραφετημένης γυναίκας είναι λιγότερο δυστυχισμένος από τους άλλους, αφού δεν σηκώνει μόνος του τις ευθύνες του σπιτικού. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει, γιατί η λεγόμενη χειραφετημένη γυναίκα του μεγαλώνει την δυστυχία του!!! Γιατί έχει κι αυτός ντρεσαριστεί όπως και όλοι οι ομόφυλοι του, με βάση την αρχή της αποδοτικότητας, έτσι πού τώρα είναι καταδικασμένος πάντα να προπορεύεται από την γυναίκα, η μεταφράστρια παντρεύεται έναν συγγραφέα, η γραμματέας έναν προϊστάμενο, η πωλήτρια έργων τέχνης έναν γλύπτη και η δημοσιογράφος τον αρχισυντάκτη της. Η λεγόμενη χειραφετημένη γυναίκα δεν ξεκουράζει ποτέ της τον άνδρα της. Αντιθέτως του ζητάει πιο πολλά απ’ ότι οι άλλες. Όσο πιο ψηλά αυτή σκαρφαλώνει, τόσο πιο πολύ τον ποδοπατάει αλύπητα, και συχνά συμβαίνει μια τέτοια γυναίκα, κατά τύχη ή χάρη στην προστασία κάποιου άντρα - γιατί δεν της λείπουν τα θέλγητρα - να πάρει κάποια μεγάλη θέση. Αν ο άνδρας της δεν είναι στο ίδιο σκαλί μ’ αυτήν, κάθε αύξηση στο μισθό της γυναίκας του θα είναι κι άλλος ένας τραυματισμός γι’ αυτόν, κάθε επαγγελματική της επιτυχία αιτία πανικού γι' αυτόν. Το άγχος μήπως και μια μέρα τον ξεπεράσει η γυναίκα του δεν τον εγκαταλείπει καθόλου και δεν έχει ούτε στιγμή ησυχία. Τρομερά ζηλιάρης για τους ξένους πού αυτή συναναστρέφεται, νιώθει τον εαυτό του άχρηστο και περιττό, όλη του η ζωή του φαίνεται μάταιη γιατί φαντάζεται ότι αυτή δεν τον έχει πια ανάγκη. Την ευτυχία του σκλάβου, την μόνη που ο άντρας μπορεί ακόμα να χαίρεται ύστερα από το ντρεσάρισμα του, του την αρνούνται.
Τα παιδιά της λεγόμενης χειραφετημένης γυναίκας, ούτε κι αυτά είναι ευτυχισμένα. Η χειραφετημένη δεν είναι καλύτερη από τις άλλες ομόφυλες της, απλώς είναι διαφορετική, βρίσκει επομένως περισσότερη ευχαρίστηση να εκτελεί μιαν ανόητη εργασία γραφείου, παρά να απασχολείται με έξυπνα παιδιά. Παρ’ όλα αυτά, η απάρνηση της «μητρότητας» από μέρος της δεν διαρκεί πολύ καιρό, έχεις ανάγκη να κάνεις ένα παιδί, όταν είσαι γυναίκα, έτσι δεν είναι; Διαφορετικά, κάτι λείπει στην ζωή σου.....
Καταρχήν, η χειραφετημένη δεν παραιτείται από τίποτα, θέλει να είναι ταυτόχρονα «και στον φούρνο και στον μύλο». Για να μην παρατήσει την «δραστηριότητα της την τόσο τονωτική πνευματικά», βάζει τα παιδιά της στο βρεφικό σταθμό, ή στο οικοτροφείο όπου τα αφήνει να τα αναθρέφει μια από εκείνες τις νοικοκυρές που αυτή τόσο περιφρονεί. Φυσικά δεν θα κάνει μόνη της το νοικοκυριό, αλλά μαζί με τον άνδρα της, μετά τις ώρες της δουλείας. Κι εκείνος θα πάρει την άδεια να συζητήσει με «τρόπο εποικοδομητικό» με την σύζυγο του, που το πνεύμα της «δεν εγκαταλείπει τα διανοητικά ύψη» λουστράροντας το παρκέτο, ποτίζοντας τις γλάστρες της ή γυαλίζοντας τα ασημικά της. Γιατί η χειραφετημένη δεν παρατάει ούτε τις παραδοσιακές παλιατζούρες του φύλου της, ούτε τον σκλάβο πού δουλεύει γι’ αυτήν, ούτε και τα παιδιά της, όπως την συμφέρει να τα αποκαλεί για να μπορεί αφ’ ενός μεν να τους περνά τα δικά της μηνύματα μέσα στους κόλπους της οικογένειας και αφ’ ετέρου δε για να τα κάνει γενιτσάρους σε περίπτωση διαζυγίου προκειμένου να διεκδικήσει, μέσω αυτών, υψηλότερη διατροφή απομυζώντας όλο και περισσότερο τον άνδρα!!!
Για να δώσει περισσότερο βάρος στις διεκδικήσεις της σχετικά με τα προνόμια του άνδρα, όχι τα «προνόμια» του σαν πολεμιστή αλλά τις καλές και καλοπληρωμένες θέσεις του, η χειραφετημένη γυναίκα οργανώνει κάθε τόσο μια «κίνηση για την γυναικεία χειραφέτηση». Είναι η ευκαιρία πού χρειάζεται για να τραβήξει πάνω της, με κραυγές και φασαρία, την προσοχή του κόσμου, να καρφιτσώσει μια κονκάρδα στο πέτο του ταγιέρ της που είναι τελευταίας μόδας, να ανάψει κεράκια στα παράθυρα της κρεβατοκάμαρας της για να διαδηλώσει καλύτερα τις πολιτικές της πεποιθήσεις, να τσιμπήσει στο μπούτι τους οικοδόμους μπροστά στους θεατές της τηλεόρασης και να κάνει ένα σωρό άλλα τέτοια σκερτσάκια. Κανονικά, ελευθερώνεται από τα «δεσμά» της, όπως θέλει να τα αποκαλεί κι όπως αγνοεί τα ηθικά ή πνευματικά δεσμά. Τι υπονοεί μ’ αυτό; Στις αρχές του αιώνα μας άρχισε με τον κορσέ, αργότερα, μεταξύ 1950 - 1960, με το σουτιέν (και για να μην τύχει και αγνοήσει κανείς αυτό το τόσο εντυπωσιακό γεγονός, ο σκλάβος της, δηλαδή ο άνδρας, εφεύρε γι’ αυτήν τα διαφανή μπλουζάκια). Το νεότερο κύμα χειραφέτησης θα της φέρει ίσως την απελευθέρωση της από το «μάξι», το μακρύ και ασουλούπωτο φουστάνι, που τελευταία πρόσθεσε, με περισσή κοκεταρία και ενάντια στα γούστα του άνδρα, στις αποσκευές της μασκαράτας της. Αυτό από το όποιο δεν πρόκειται ποτέ της να απελευθερωθεί με τέτοιες εκδηλώσεις, είναι από την βλακεία της, από την απέραντη μωρία της, την γελοιότητα της, τα ψέματα της, την κενότητα των αισθημάτων της και την εξουθενωτική και κούφια πολυλογία της!!! Βεβαίως, οποίες κι αν είναι οι κατακτήσεις της, δεν αφήνει στον άντρα το χωράφι της, το σπίτι, δεν αφήνει να αναλάβει αυτός την ευθύνη του νοικοκυριού στην θέση της κι εκείνη να εκπληρώσει τα δικά του κοινωνικά καθήκοντα. Πολύ λιγότερο ευαίσθητη από τον άντρα, υποφέροντας επομένως πολύ λιγότερο απ’ αυτόν όταν είναι υποχρεωμένη να κάνει μιαν αποκτηνωτική δουλειά, μπορεί μια επαγγελματική ζωή να την «γεμίζει», να την κάνει «ευτυχισμένη», ποτέ της όμως δεν θα προσφέρει στον άντρα της, με τα χρήματα της, την δυνατότητα να κάνει μια καλύτερη ζωή. Δεν είναι αυτή πού θα του προσφέρει φωτιά να ανάψει το τσιγάρο του, ή πού θα του κρατήσει την πόρτα να περάσει, δεν είναι αυτή πού θα κάνει μια ασφάλεια ζωής προς όφελος του συμβίου της ή πού θα του εξασφαλίσει διατροφή αν τύχει και πάρει διαζύγιο. Κάτι τέτοια, δεν είναι καθόλου «γυναικεία».
Έξαλλου, κάτι τέτοιο ούτε και πού περνάει από το μυαλό του άντρα, είναι τόσο καλά ντρεσαρισμένος.... Αυτός είναι που αφού πρώτα φιλήσει την χειραφετημένη γυναικούλα του, θα σκουπίσει καλά - καλά το πρόσωπο του για να εξαφανιστούν οι κρέμες, οι πούδρες και το ρουζ, και θα ριχτεί απ’ την αρχή, με το κεφάλι σκυφτό, στον αγώνα για την ζωή.
ΠΗΓΗ:
