"...Τα κείμενα που έχουν βρεθεί υπέρ της μητριαρχίας (βλέπε Τεκτονικά κείμενα 1960) δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν σε μια σύγχρονη κοινωνία..."
"...Δεν είναι αρκετό να δηλώνεται από τους δικαστικούς χώρους ότι η μητριαρχία είναι υπεράνω της γονικής επάρκειας του πατέρα και έτσι να δημιουργούν μια τεράστια ανισότητα με τραγικά αποτελέσματα στα παιδιά..."
"...Στη συγκεκριμένη περίπτωση, θα πρέπει να ζητηθεί δημόσια συγνώμη απευθυνόμενη τόσο στον πατέρα όσο και στα παιδιά και να αποζημιωθούν για την σοβαρότατη προσβολή προσωπικότητάς τους αλλά και την ηθική και υλική καταστροφή τους που προήλθε από την έλλειψη του πατέρα τους, από τη συνεχή δικαστική διαμάχη που τους οδηγούν δικαστές (με τις προτάσεις κάποιων δικομανών και ψυχασθενών δικηγόρων), με την εμμονή των δικαστών να μην ακούνε τα παιδιά στην αρχή του διαζυγίου αλλά να τους ζητούν τη γνώμη τους όταν είναι ήδη αποξενωμένα. Το δικαστικό παιδομάζωμα των 500.000 παιδιών που τους έχει προξενήσει το σύνδρομο PAS είναι χειρότερο από κάθε άλλο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Στον ελληνικό χώρο γίνονται πρωτοφανή τέτοια γεγονότα όπου υποβαθμίζουν την αξιοπρέπεια των διαζευγμένων..."
- - - - - - - - - - - -
ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ ΑΠΟ ΔΙΚΑΣΤΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΠΑΤΕΡΑ
(ή ΔΙΑΤΑΚΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΑΣΧΕΤΟ ΜΕ ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ)
Πατέρας που διεκδικεί την επιμέλεια των παιδιών του από δεκαετίας είναι στόχαστρο για κάθε άδικη αντιμετώπιση με αποτέλεσμα να καταστραφούν τα δύο παιδιά του.
Η απαράδεκτη υπ. αρ. 31525/10 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης γίνεται αφορμή ώστε να ξετυλιχθεί το κουβάρι πολλών άλλων αποφάσεων που οδήγησαν δύο παιδιά στην κατάθλιψη, στην πνευματική, ψυχική και σωματική υπανάπτυξη και στο σύνδρομο PAS (Parental Alienation Syndrome).
Κάλεσε μάλιστα τα δύο παιδιά παρά τη θέλησή τους, να τα δει (η δικαστής Α.Π.), ενώ γνώριζε ότι με την πράξη της θα επιδείνωνε το παραπάνω σύνδρομο, ενώ δεν υπάρχει λόγος να υποστούν νέα ταλαιπωρία στα δικαστήρια, ενώ για το δικαίωμα επικοινωνίας δεν χρειάζεται να δει τα παιδιά, ενώ δεν γνωρίζει από παιδο-ψυχιατρική, ενώ υπήρχαν έγγραφα και πλήθος αποδεικτικών στοιχείων για την υγεία, παιδεία των παιδιών και τις γονικές ικανότητες του πατέρα και της ανικανότητας της μητέρας.
Σημειώνει, μάλιστα (σελ. 6-7) ότι ‘το παιδί αισθάνεται προσβεβλημένο και θιγμένο στην αξιοπρέπειά του’ από τις συνεχείς εντάσεις και δικαστικές διαμάχες που δημιουργούνται από τον πατέρα του με τη συχνή προσφυγή του στην αστυνομία και στις εισαγγελικές αρχές και στα δικαστήρια….. έχουν στιγματιστεί στο κοινωνικό, φιλικό και σχολικό τους περιβάλλον….. (το παιδί) ισχυρίζεται ότι είναι πλέον σε θέση και ηλικία να επιλέξει ο ίδιος εάν θέλει να επικοινωνεί με τον πατέρα του και δεν μπορεί να υποχρεωθεί σε αυτό με κανένα τρόπο. Παρόμοιες αντιδράσεις και αντιρρήσεις εξέφρασε και ο νεότερος των ανηλίκων (12 ετών)….. αποδείχθηκε ότι λόγω αυξημένων σχολικών και εξωσχολικών υποχρεώσεων των ανηλίκων που είναι πλέον μαθητές γυμνασίου, στις οποίες με δυσκολία ανταπεξέρχονται λόγω της πλημμελούς μελέτης, αδυναμίας συγκέντρωσης και απόδοσης εξαιτίας των ψυχολογικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα τέκνα, καθώς και της εισόδου τους στην εφηβική ηλικία, της ανάγκης κοινωνικοποίησης τους και ανάπτυξης φιλικών σχέσεων, επαφών και πρωτοβουλίας και ενδιαφερόντων, δεν διαθέτουν πλέον καθημερινά ελεύθερο χρόνο, αλλά και τα σαββατοκύριακα επιθυμούν να παραμένουν στο γνώριμο περιβάλλον της οικίας τους για τη μελέτη των μαθημάτων τους ή να πραγματοποιούν κάποιες εξόδους με φίλους και άλλες δραστηριότητες. Για το λόγο αυτό η καθημερινή επικοινωνία τους με τον πατέρα τους καθίσταται προβληματική ως αδύνατη…….Επισημαίνεται ότι η επικοινωνία του πατέρα με τα ανήλικα τέκνα δεν είναι δυνατόν να γίνει χωρίς την θέλησή τους και δεν δύνανται αυτά με κανένα τρόπο να εξαναγκαστούν στην επικοινωνία κατά τους ανωτέρω χρόνους. Για τον λόγο αυτό συνίσταται η τηλεφωνική επικοινωνία του πατέρα με τα ανήλικα πριν από κάθε επικοινωνία και η αποφυγή διενέξεων και βίαιων επεισοδίων μεταξύ των διαδίκων..’ (!!!).
Αυτά που δεν αναφέρει είναι:
1) Τις επιθέσεις της μάνας ενώπιον του παιδιού, εναντίον του πατέρα (τραβήγματα από τα πόδια, κτυπήματα, κτλ) για να στερήσει την αγκαλιά παιδιού-πατέρα με αποτέλεσμα (όπως φαίνεται από ιατρικές γνωματεύσεις) να βρεθεί ο πατέρας σε νοσοκομεία για σοβαρές βλάβες της υγείας του.
2) Την απαγόρευση ακόμα και τηλεφωνικής επικοινωνίας από την μάνα για πολλά χρόνια των παιδιών με τον πατέρα τους.
3) Ότι τις εντάσεις, κωλύματα, προβλήματα στην επικοινωνία τα δημιουργεί η μητέρα με την συνεχή παρεμπόδιση της επικοινωνίας
4) Ότι η υγεία των παιδιών και οι σχολικές επιδόσεις είναι σε απελπιστική κατάσταση εξ’αιτίας της απόδοσης της επιμέλειας στη μητέρα. Μάλιστα ποτέ, η μάνα, δεν ήθελε να δίνει σχολικά βιβλία και τσάντες των παιδιών και επέβαλλε εμπόδια στην επικοινωνία στο σχολείο, στις αθλητικές δραστηριότητες, στο φροντιστήριο.
5) Ότι υπάρχουν πλείστες ιατρικές γνωματεύσεις αλλά και δικαστικές αποφάσεις που αποδεικνύουν υπάρχει αμέριστη αγάπη παιδιού-πατέρα.
6) Ότι υπάρχουν πολλές δεκάδες μαρτυρικών καταθέσεων και ένορκων δηλώσεων που βεβαιώνουν την βίαιη συμπεριφορά της μητέρας, την κακή ψυχική της κατάσταση και το ακατάλληλο περιβάλλον που ζει.
7) Ότι στις προηγούμενες επισκέψεις των παιδιών σε δικαστές και εισαγγελείς, τα παιδιά εξέφρασαν αυθόρμητα την επιθυμία τους να ζουν με τον πατέρα τους.
8) Εκρυψε το γεγονός της δικομανίας και απατεωνιάς του δικηγόρου της (Χ. Β.- ΑΜ:2883) ο οποίος μάλιστα εξαπάτησε την ίδια στην προηγούμενη ίδια δίκη επικοινωνίας, όπου η ίδια δικαστής (Α. Π.) απέρριψε (αρ. απ. 20390/2010) το ίδιο ακριβώς δικόγραφο με τελείως λανθασμένο αιτιολογικό.
Εκθέτει λοιπόν το παιδί και του δημιουργεί το σύνδρομο PAS, αφήνοντάς το στο έλεος της καταστροφικής μανίας της μητέρας η οποία αποδεδειγμένα έχει ψυχικό πρόβλημα και το περιβάλλον της είναι τελείως ακατάλληλο για παιδιά και μάλιστα αγόρια.
Δεν αναφέρει και ούτε λαμβάνει υπόψη της βεβαιώσεις από ειδικούς ψυχιάτρους, ψυχολόγους, κτλ που αναφέρουν:
-‘ Τον κ. Σ. Ν. γνωρίζω από ετών, σαν ώριμο άτομο, υψηλού μορφωτικού επιπέδου με πλούσια συναισθηματικά αποθέματα. Τον θεωρώ δε ικανό για την κηδεμονία και ανατροφή των τέκνων του, βοηθώντας τα για υγειή ψυχοπνευματική ανάπτυξη. Μπορεί δε να αποτελέσει για τα παιδιά του πρότυπο μιμήσεως’.
-‘…Το παιδί δεν αισθάνεται ως μέλος της οικογένειάς του,……. Υπάρχει έντονος έλεγχος πάνω σε όλες τις δραστηριότητες . Αισθάνεται ότι του απαγορεύεται από το καθημερινό του περιβάλλον να βιώσει τα συναισθήματά του….. Αντιλαμβάνεται μηνύματα άρνησης από την πλευρά των ενηλίκων με τους οποίους ζει και αναπτύσσεται (μητέρα και αδελφές) όπως και έλλειψη συναισθηματικής ασφάλειας από την πλευρά της μητέρας, η οποία τους τελευταίους μήνες (από τον προηγούμενο Αύγουστο) έχει αυξηθεί, έπειτα από την απόφασή της να επιτρέψει για μεγάλο χρονικό διάστημα και κατά τη διάρκεια της απουσίας της, την ελεύθερη είσοδο και την παραμονή στο σπίτι για όλη τη διάρκεια της ημέρας άγνωστου αλλοδαπού άνδρα τον οποίο παρουσίαζε ως εργάτη και φίλο του δικηγόρου της….. Το παιδί δεν αποδέχεται τις ετεροθαλείς αδελφές του, αντίδραση που οφείλεται στο φόβο ότι τα συγκεκριμένα άτομα θα του στερήσουν την επαφή και επικοινωνία με τον πατέρα για τον οποίο αισθάνεται μεγάλο θαυμασμό….. εξαιτίας της ανασφάλειας που βίωσε από την συναισθηματική απουσία της μητέρας την οποία θεωρεί πλέον ακατάλληλη για τις ανάγκες του…….αναζητά περισσότερο την στήριξη και την παρουσία του πατέρα,….. Το παιδί έχει πλέον χαμηλή αυτοεκτίμηση και έντονα συναισθήματα ενοχής ….. συμπεριφορές αυτοκαταστροφής …… εκφράζει αυτοκτονικές τάσεις…..’.
-‘…. Στα πλαίσια αυτής της συζήτησης ήταν πολύ δυσαρεστημένα από τις αποφάσεις της μητέρας τους να διακόψει, δίχως τη δική τους σύμφωνη γνώμη, κάθε επιλογή από προγράμματα που είχε ξεκινήσει ο πατέρας τους όπως μουσική (βιολί, αρμόνιο, κτλ), εκμάθηση γαλλικής γλώσσας, αθλητικές δραστηριότητες (ποδόσφαιρο, κολύμβηση, βόλεϊ, κτλ). Παρατηρήσαμε βαθύτερες ανάγκες, προσδοκίες και δυνατότητες των παιδιών που δεν αξιοποιούνται εξ’αιτίας των μεθόδων που ακολουθεί η μητέρα (κατάχρηση τηλεόρασης, κτλ). Για τον Α. ηλικίας 10 ετών και το Μ. 12 ετών η έλλειψη καθημερινής επικοινωνίας και υποστήριξης από τον πατέρα τους σε θέματα που έχουν σχέση με την εκπαίδευση, τις κοινωνικές δεξιότητες, την ψυχαγωγία, αλλά και την υγεία, αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα στην ανάπτυξη και την ωρίμανση της προσωπικότητας αυτών των παιδιών. Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι οι αρνητικές συνέπειες στους προαναφερθέντες τομείς, ιδιαίτερα στην ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη των απιδιών. Ας σημειωθεί ότι από τις επαφές μας με τον πατέρα τους καταδεικνύεται η μεγάλη αφοσίωση, το συνεχές ενδιαφέρον και η ανησυχία για την πρόοδό τους και την πορεία τους ιδιαίτερα τώρα που βρίσκονται στην κρισιμότερη περίοδο της ηλικίας τους, την εφηβεία ο οποίος μπορεί να τα εξασφαλίσει ένα περιβάλλον ασφάλειας και σιγουριάς. Τα παιδιά με ευθύτητα ανέφεραν ότι ο χρόνος είναι πολύ λίγος που περνούν με τον πατέρα τους –τον βλέπουν σπάνια- και θα θέλανε να διαμένουν καθημερινά και συνεχώς μαζί του….’.
-‘…του λείπει τρομερά ο πατέρας του τον οποίο και υπεραγαπάει και τον στενοχωρεί αφάνταστα η έλλειψή του αλλά και οι καταστάσεις που είναι αναγκασμένος να βιώνει αυτός αλλά και ο αδελφός του, στο σπίτι και στο περιβάλλον όπου ζει στο μεγαλύτερο μέρος της εβδομάδος…. Οι καταστάσεις που ζει και βιώνει καθημερινά στο σπίτι με τη μητέρα και το στενότερο οικογενειακό του περιβάλλον…. Ο βίαιος αποχωρισμός από τον πατέρα έχουν επίπτωση μεγάλη πολλές φορές ετεροχρονισμένα …..’ και για τον Α.: ‘….βγάζει μια μεγάλη επιθετικότητα και ζήλια προς τον αδελφό του που από ότι φάνηκε δημιουργήθηκε από τη μητέρα και το στενότερο οικογενειακό του περιβάλλον που αποτελείται από δύο ετεροθαλείς αφελφές. Όπως ανέφερε ο ίδιος κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι με τη μητέρα τους αυτό; Και ο αδελφός του. Επίσης υπάρχει νυκτερινή ενούριση. Υπήρξε παρεμπόδιση επικοινωνίας και είχε να ειδωθεί με τον πατέρα του, -τον οποίο παρεμπιπτόντως και υπεραγαπά και συνέχεια είναι προσκωλημένος επάνω του- από τα Χριστούγεννα, με βίαιη αποκοπή και παρεμπόδιση οποιασδήποτε άλλης μορφής επικοινωνία……’.
Σε άλλο σημείο, αναφέρει η εν λόγω απαράδεκτη, απάνθρωπη και ανώριμη απόφαση: ‘Επομένως, με βάση τα προαναφερόμενα, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η επιβαλλόμενη, για λόγους ψυχοσυναισθηματικής και πνευματικής αναπτύξεως των άνω ανηλίκων τέκνων των διαδίκων, τακτική επικοινωνία τους με τον ενάγοντα πατέρα τους είναι μεν προς το συμφέρον των ανηλίκων, αποτελεί αιτία διαπληκτισμών μεταξύ των διαδίκων που δημιουργεί άγχος και άρνηση στα ανήλικα τέκνα να συναντήσουν και να επικοινωνούν με τον πατέρα τους και δεν είναι δυνατόν να γίνεται πολύ συχνά και χωρίς τη θέλησή τους. Θα πρέπει λοιπόν να ρυθμιστεί η επικοινωνία των ανήλικων με τον πατέρα τους κατά τρόπο ώστε να μην εμποδίζει την εκτέλεση των σχολικών και εξωσχολικών υποχρεώσεών τους, κατά τον ακόλουθο τρόπο:…..’.
Δηλαδή, παραδίδει δύο ανήλικα παιδιά στις ορέξεις μιας ψυχοπαθούς ενώ από τη δικογραφία θα μπορούσε να κινήσει διαδικασία πρότασης ψυχοθεραπείας της μητέρας που παρεμποδίζει την επικοινωνία πατέρα-παιδιών για περισσότερα από δέκα χρόνια και μάλιστα όταν στη δικογραφία υπήρχαν μελέτες ψυχολογικού και ψυχιατρικού περιεχομένου που δίνουν λύσεις για το PAS. Υπήρχε επίσης νομολογία ελληνική και ξένη που αναφέρει επικοινωνία περισσότερη όταν υπάρχει αυτού του είδους ένταση λόγω διεκδίκησης επιμέλειας και υπήρχαν καταδικαστικές αποφάσεις ενάντια στη μητέρα για συκοφαντική δυσφήμιση του πατέρα εξαιτίας των δικαστικών ενεργειών της. Δηλαδή, η ίδια μητέρα και ο απατεώνας και δικομανής δικηγόρος της προκάλεσε νομική διαμάχη ενώ υπήρχε αρχική εξωδικαστική συμφωνία και η ίδια με συμβουλές του δικηγόρου της δεν επιτρέπει την εφαρμογή των αποφάσεων.
Δεν εκτιμήθηκε η νομολογία της υπ. αρ. 9/2007 αποφάσεως του ΜΠ Ιωαννίνων, ούτε αυτή του ΜΠ Καλαμάτας, Βέροιας, Αλεξανδρούπολης, Αθηνών, κτλ που είχαν προσκομισθεί και αναφέρουν επικοινωνία μικρών παιδιών κάθε ημέρα, διανυκτερεύσεις κάθε Παρασκευοσσαββατοκύρικο, μίας εβδομάδας κάθε μήνα συνεχή, λόγω απόστασης, δέκα ημέρες Χριστούγεννα-Πασχα, δύο μήνες το καλοκαίρι .
Δεν αναφέρει, η δικαστική απόφαση, ότι έγιναν πολλές προσπάθειες συμβιβασμού από τον ενάγοντα πατέρα αλλά ποτέ δεν ήλθαν οι εναγόμενοι (μάνα & δικηγόρος), δεν αναφέρει ότι υπάρχει έκθεση κοινωνικής έρευνας, ότι προσπάθησαν να τον σκοτώσουν (απόπειρα ανθρωποκτονίας), ότι του έκαναν παράνομο πλειστηριασμό κατοικίας που αγόρασε από το υστέρημά του με δάνεια για να βλέπει τα παιδιά του, ότι έκανε θυσίες πολλών ετών με μετακινήσεις από μακριά για να βλέπει τα παιδιά του, ότι δεν είχε να φάει και να κοιμηθεί για να βλέπει τα παιδιά του, ότι κόντεψε να πεθάνει από στενοχώρια λόγω της στέρησης των παιδιών του, ότι ‘γύρισε τη γη ανάποδα’ για τα παιδιά του. Ούτε αναφέρει ότι η ζωή των παιδιών είναι τηλεόραση, ίντερνετ και υποταγή στις τρεις γυναίκες (μάνα και δύο κόρες από πρώτο γάμο). Ουσιαστικά, εγκατέλειψαν δύο αγοράκια σε Μήδεια με σκοπό να δημιουργήσει άλλους Οιδίποδες.
Είναι καιρός να εξειδικευθούν οι δικαστές στην σύγχρονη παιδο-ψυχιατρική και ιδίως αυτή των διαζυγίων. Πρέπει να μάθουν τι είναι το PAS: Parental Alienation Syndrome, πως δημιουργείται, τι μελέτησε ο Gardner, τι λένε στα διεθνή συνέδρια. Αποδείχθηκε ότι όταν δίνουν μεγάλες ποινές αλλά και ρήτρες σε περίπτωση παρεμπόδισης επικοινωνίας τότε δεν υπάρχουν τόσες εντάσεις. Επίσης, όταν δεν συνεκδικάζονται (άρα δεν συμψηφίζονται και δεν συσχετίζονται) οι δίκες επικοινωνίας με διατροφές, τότε οι γονείς αναγκάζονται να συνεργαστούν.
Υπενθυμίζουμε ότι το PAS δημιουργείται από τη συνεχή συκοφαντική δυσφήμιση, πλύση εγκεφάλου, τις συνεχείς δικαστικές ενέργειες, τον ανώμαλο ψυχισμό και την καθυστέρηση των δικαστικών αποφάσεων. Σημειώνεται ότι στην παραπάνω υπόθεση, η κατάθεση της πρώτης αγωγής έγινε το 2008 (!) και δικάστηκε από την ίδια δικαστή δύο φορές. Υπήρχαν δε πλείστες αποφάσεις ασφαλιστικών μέτρων με επικοινωνία κάθε Παρασκευοσαββατοκύριακο, μία εβδομάδα Πάσχα-Χριστούγεννα και ένα μήνα το καλοκαίρι από το 1998 (πχ 30773/1998, 41412/2008, 28510/2008). Η παραπάνω δικαστής, διακατεχόμενη προφανώς από αναλγησία, από ανικανότητα αλλά κυρίως μεροληψία προτίμησε να καταστρέψει δύο αθώες ψυχούλες μόνο και μόνο για να μη δώσει μεγάλη επικοινωνία (ακόμα και το καλοκαίρι) στον συγκεκριμένο πατέρα που είναι καθηγητής πανεπιστημίου, μπορεί και θέλει να μεγαλώσει, να μορφώσει και να κάνει ισορροπημένους ανθρώπους τα παιδιά του. Είναι μάλιστα διεκδικητής ανθρωπίνων δικαιωμάτων στους διαζευγμένους. Ούτε δικαστικά έξοδα επέβαλε, ούτε φρόντισε να μάθει που βρίσκονται οι δήθεν ασκούμενοι που συμπαραστάθηκαν (παιδιά του ίδιου δικηγόρου !!!), ούτε δικαιολόγησε την πρώτη απόρριψη του ίδιου αιτήματος και την καθυστέρηση επτά μηνών. Γράφει δε, η δικαστής (Α.Π.): ‘ο ενάγων κάτοικος Θεσσαλονίκης’ ενώ στο κείμενό της, τον αναφέρει ως ‘κάτοικο Αλεξανδρούπολης’. Χρειάζεται ψυχιατρικής παρακολούθησης διότι το κόμπλεξ κατωτερότητας ή άλλο καθώς και η άγνοια ηθικών και νομικών κανόνων μπορεί να καταστρέψει. Στη σελίδα 5 η δικαστικά απόφαση υπ. 31525/10 αναφέρει: ‘Ωστόσο ο ισχυρισμός του ενάγοντος ότι η εναγόμενη παρεμποδίζει την επικοινωνία του με τα ανήλικα τέκνα τους δεν αποδείχθηκε βάσιμος, δεδομένου ότι από κανένα στοιχείο (!!!) δεν αποδείχθηκε άρνησή της να επιτρέψει την επικοινωνία του με τα τέκνα, αφού η ίδια η εναγόμενη με τις έγγραφες προτάσεις (!) της συνομολογεί την αναγκαιότητα της επικοινωνίας του πατέρα με τα ανήλικα τέκνα και ζητά την ρύθμισής κατά τρόπο περιορισμένο και υπό τον όρο ότι τα ίδια ανήλικα (!!!) επιθυμούν την επικοινωνία αυτή…. Τα επεισόδια αυτά λάμβαναν και συνεχίζουν να λαμβάνουν χώρα με αφορμή την άσκηση του δικαιώματος επικοινωνίας του ενάγοντος….’. Τα παραπάνω παρανοϊκά γράφηκαν σε δικαστική απόφαση όταν υπήρχαν ως έγγραφα πληθώρα μηνύσεων και δηλώσεων αλλά και άλλων δικαστικών αποφάσεων που αποδεικνύουν την σοβαρή παρεμπόδιση επικοινωνίας. Άλλωστε, γιατί αλήθεια αγωνίζεται ο ενάγων αν όχι για την επικοινωνία που του στερείται επί δέκα και πλέον χρόνια? Βάζει μάλιστα στο στόμα των παιδιών τις δικές της σκέψεις και επιθυμίες οι οποίες φυσικά πηγάζουν από κάποιο ανώμαλο και απατεώνα δικηγόρο που έγραψε ψεύδη στις προτάσεις.
Ακόμα και σε προηγούμενες δικ. αποφάσεις αναφέρονται η παρεμπόδιση επικοινωνίας και οι γονικές ικανότητες:
-Απόφαση υπ. αρ. 31815/2004: ‘ …από τον Αύγουστο του έτους 2002, οπότε έπαυσε να συμβιώνει με την καθ’ης, αυτή άρχισε να παρεμποδίζει το δικαίωμα επικοινωνίας του με τα τέκνα τους και πολλές φορές αναγκάστηκε να σπεύσει στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων για να λάβει το αυτονόητο δικαίωμα επικοινωνίας με τα ανήλικα τέκνα του και έγιναν πρακτικά συμβιβασμού τα οποία αυτή ουδέποτε εφήρμοσε….η καθ’ης με διάφορες προφάσεις παρεμποδίζει το δικαίωμά του αυτό και έτσι κατέφυγε ακόμη και στον Εισαγγελέα προκειμένου να συμμορφωθεί, πλην όμως επί ματαίω. Τελευταία δε φορά ύστερα από σύσταση του Εισαγγελέα επικοινώνησε με τα τέκνα του την περίοδο του καλοκαιριού, επί δεκαπέντε ημέρες και έκτοτε η καθ’ης αρνείται να του επιτρέψει να επικοινωνήσει με αυτά….σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται σχετικά με τη νομική σκέψη της παρούσας, εξακολουθεί να ισχύει και παράγεται απ’αυτήν προσωρινά δεδικασμένο που εμποδίζει το δικαστήριο να δικάσει εκ νέου όμοια αίτηση μεταξύ των διαδίκων…’.
-Απόφαση υπ. αρ. 10681/2005, 30-3-2005:
‘……….. Από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων που εξετάστηκαν κατόπιν προτάσεως των διαδίκων ενώπιον αυτού του δικαστηρίου και από τα έγγραφα, τα οποία προσκόμισαν και επικαλέστηκαν οι διάδικοι, πιθανολογήθηκαν τα εξής πραγματικά περιστατικά: Από το έτος 1994 μέχρι και το 2002 η αιτούσα διατηρούσε ερωτικές σχέσεις με τον καθ’ου η αίτηση και απέκτησε μαζί του δύο τέκνα, τον Εμμανουήλ και τον Αλέξανδρο που γεννήθηκαν στις 19-12-96 και στις 22-6-98 αντιστοίχως, τα οποία ο καθ’ου η αίτηση ως εκτός γάμου τέκνα ανεγνώρισε εκουσίως με τις νομίμως καταχωρηθείσες στο ληξιαρχείο Θεσσαλονίκης υπ. αριθμ. 63008/1996 και 71446/1998 πράξεις της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης Μπιλίση-Χρουσαλά αντιστοίχως. Με την υπ. αριθμ. 6683/2003 απόφαση αυτού του Δικαστηρίου, η οποία εξεδόθη κατά την διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, καθορίστηκε προσωρινώς το δικαίωμα επικοινωνίας του καθ΄ου η αίτηση με τα προαναφερθέντα ανήλικα τέκνα του, τα οποία κατοικούν μαζί με την αιτούσα μητέρα τους στην πόλη της Θεσσαλονίκης, η οποία ασκεί επ’αυτών την γονική μέριμνα (βλ. σχετικώς την υπ. αριθμ. 7552/2004 απόφαση αυτού του δικαστηρίου και ειδικότερα δόθηκε στον καθ’ου η αίτηση η δυνατότητα να επικοινωνεί μαζί τους δύο Σαββατοκύριaκα τον μήνα, από Παρασκευή μεσημέρι μέχρι Κυριακή βράδυ, μία εβδομάδα στις γιορτές του Πάσχα και επί δέκα πέντε ημέρες τον Ιούλιο και επί δεκαπέντε ημέρες τον Αύγουστο του θέρους, κατόπιν μεταξύ τους συνεννοήσεως’ όπως επί λέξει εκτίθεται στην ως άνω υπ. αρ. 6683/03 απόφαση…Πιθανολογήθηκε ακόμη ότι ο καθ’ου η αίτηση, ο οποίος τυγχάνει καθηγητής Τριτοβαθμίου εκπαιδεύσεως, είναι φιλόστοργος και ενδιαφέρεται για την υγεία και για την εξέλιξη των ως άνω ανηλίκων τέκνων του όπως επίσης και για την πρόοδο και για τις επιδόσεις τους στα μαθήματα αλλά και στα άλλα ενδιαφέροντά τους και έχει τη διάθεση και τη δυνατότητα να συμβάλει θετικά και αποτελεσματικά στην υπεύθυνη και με κοινωνική συνείδηση ανάπτυξη της προσωπικότητός τους, ενώ δεν πρέπει να παραβλεφθεί το γεγονός ότι προέβη στην αγορά διαμερίσματος στην πόλη της Θεσσαλονίκης προκειμένου να είναι κοντά στα εν λόγω ανήλικα τέκνα του παρότι διδάσκει σε εκπαιδευτικό ίδρυμα της πόλης της Καρδίτσας. Η αιτούσα βέβαια ισχυρίστηκε ότι ο καθόυ η αίτηση αφού παραλαμβάνει από αυτήν τα ως άνω ανήλικα τέκνα τους, ακολούθως μεταβαίνει μαζί τους στην πόλη της Αλεξανδρούπολης με αποτέλεσμα αυτά να ταλαιπωρούνται από το μεγάλο ταξίδι και επί πλέον να μην προετοιμάζονται καταλλήλως και επαρκώς για τα μαθήματα της επόμενης σχολικής ημέρας, ενώ ισχυρίστηκε ακόμη ότι ο καθ’ου η αίτηση στρέφει εναντίον της τα ανήλικα τέκνα τους και αυτά ύστερα από κάθε συνάντηση που έχουν με τον κα’ου η αίτηση πατέρα τους είναι μαζί της εριστικά και της δημιουργούν προβλήματα, οι ισχυρισμοί της όμως αυτοί από κανένα στοιχείο δεν πιθανολογήθηκαν, ενώ δεν πρέπει να παραβλεφθεί το στην τρυφερή ηλικία που βρίσκονται τα παραπάνω ανήλικα τέκνα είναι απολύτως απαραίτητη και επιβεβλημένη η επικοινωνία τους με τον καθ’ου η αίτηση πατέρα τους, του οποίου η συμπεριφορά απέναντί τους ασχέτως της στάσεως που επιδεικνύει ενδεχομένως σε τρίτους, από κανένα στοιχείο δεν προέκυψε ότι είναι επίμεμπτη ή αξιοκατάκριτη, όπως αβασίμως ισχυρίζεται η αιτούσα. Εν όψει όλων όσων αναφέρθηκαν, δεν συντρέχει περίπτωση ανακλήσεως ή μεταρρυθμίσεως της προαναφερθείσας υπ. αρ. 6683/03 αποφάσεως αυτού του Δικαστηρίου και συνεπώς πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση.’
Απόφαση υπ.αρ. 28510/2008, 27/08/2008:
‘Περαιτέρω πιθανολογήθηκε ότι ο αιτών είναι καλός πατέρας και μπορεί να προσφέρει στα ανήλικα τέκνα του τη φροντίδα και την αγάπη που τους είναι απαραίτητη για την ανάπτυξή τους, δεδομένης της μόρφωσης και του κοινωνικού του περιβάλλοντος. Επίσης, πρέπει να σημειωθεί ότι τα ανήλικα τέκνα των διαδίκων είναι αγόρια και συνεπώς κρίνεται επιπροσθέτως απαραίτητη η επαφή τους με τον πατέρα τους δεδομένου ότι η καθής η αίτηση δεν έχει κάποιο σύντροφο ώστε τα ανήλικα να έχουν κάποιο ανδρικό πρότυπο…(!)’.
Δεν λήφθηκαν υπόψη, ούτε οι δικαστικές αποφάσεις, πάλι εξαιτίας της επιμέλειας για τα παιδιά,, όπως:
Έχει καταδικαστεί (η μάνα) τελεσίδικα για συκοφαντική δυσφήμιση προς τον πατέρα (απόφαση 26242/2004). Το ίδιο και με την απόφαση υπ. αρ. 6034/09 του Πολυμελούς Θεσσαλονίκης. Επίσης, Σε δικαστήριο (Τριμελές Πλ. Θεσσαλονίκης) που αναβλήθηκε για τις 22/02/2010, ο Εισαγγελέας απήγγειλε ‘ένοχη’ για συκοφαντική δυσφήμιση εναντίον του (ασφ. Μέτρα 6/12/2004). Έχει καταδικαστεί σε τρεις μήνες φυλάκιση για εξύβριση προς τον πατέρα (αρ. απ. 940/12-1-2005) και είναι κατηγορούμενη η ίδια και ο δικηγόρος της για εξαπάτηση δικαστηρίου και για παραβίαση δικαστικών αποφάσεων.
Υπάρχει όμως και προηγούμενο:
Η υπ. αρ. 20390/2010 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης με την ίδια δικαστή, απορρίπτει την ίδια ακριβώς αγωγή επικοινωνίας με το σκεπτικό ότι δεν υπήρχε (ψευδώς) υπογραφή δικηγόρου και κοινοποιήθηκε από τον ενάγοντα και όχι από δικηγόρο. Τόσο το πρώτο, όσο και το δεύτερο είναι ψευδή, παράλογα, αλλοπρόσαλλα και επικίνδυνα διότι με την καθυστέρηση των επτά μηνών (για να βγει απορριπτική απόφαση τριών γραμμών) δημιουργήθηκε το PAS στα παιδιά. Μάλιστα, για να μην υπάρξει και αποδεικτικό υλικό, εξαφάνισαν ακόμα και τα σχετικά από την δικογραφία αυτή. Έγινε φυσικά αναφορά από τον δικηγόρο του ενάγοντα στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης (αρ. πρωτ.1662-6-9-2010).
Έγιναν πολλές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων (άρθρα 6,8, κτλ) από τα δικαστήρια Θεσσαλονίκης στην ίδια υπόθεση. Φαίνεται ότι η Ελλάδα δεν συμμορφώθηκε από την καταδίκη-υπόδειγμα από το δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων (υπόθεση Κοσμόπουλου) όπου αποδείχθηκε ότι η άρνηση του παιδιού να επικοινωνήσει με τον γονέα που δεν έχει την επιμέλεια αποτελεί απόδειξη κακής διαχείρισης της γονικής μέριμνας και θα πρέπει αυτή να αφαιρεθεί. Επίσης, από τις διεθνείς έρευνες και βιβλιογραφία αλλά και από την καθημερινή δικαστηριακή πρακτική, φαίνεται ότι όσο μεγαλύτερος είναι ο δεσμός πατέρα-παιδιού τόσο μεγαλύτερη είναι η ένταση της εκστρατείας συκοφαντίας εναντίον του, κυρίως με αφορμή την επιμέλεια παιδιών.
Εάν οι δικαστές θεωρούν τους εαυτούς τους ακατάλληλους ή ανίκανους να χειριστούν τα θέματα διαζυγίων ας αφήσουν τους νοικοκυραίους ελεύθερους με τα παιδιά τους, ας εγκαταλείψουν και ας μην ξανα-ασχοληθούν με τα θέματα οικογένεια-παιδιά. Τα κείμενα που έχουν βρεθεί υπέρ της μητριαρχίας (βλέπε Τεκτονικά κείμενα 1960) δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν σε μια σύγχρονη κοινωνία.
Από επταετίας υπάρχουν και στην Ελλάδα αναφορές για καλή μόρφωση δικαστών και εισαγγελέων από τις σχολές αλλά και συνεχής επιμόρφωση. Το ίδιο θα πρέπει να κάνει και το κράτος-πολιτεία μέσω φορέων και θεσμοθέτηση νόμων και κανονισμών. Δεν είναι αρκετό να δηλώνεται από τους δικαστικούς χώρους ότι η μητριαρχία είναι υπεράνω της γονικής επάρκειας του πατέρα και έτσι να δημιουργούν μια τεράστια ανισότητα με τραγικά αποτελέσματα στα παιδιά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, θα πρέπει να ζητηθεί δημόσια συγνώμη απευθυνόμενη τόσο στον πατέρα όσο και στα παιδιά και να αποζημιωθούν για την σοβαρότατη προσβολή προσωπικότητάς τους αλλά και την ηθική και υλική καταστροφή τους που προήλθε από την έλλειψη του πατέρα τους, από τη συνεχή δικαστική διαμάχη που τους οδηγούν δικαστές (με τις προτάσεις κάποιων δικομανών και ψυχασθενών δικηγόρων), με την εμμονή των δικαστών να μην ακούνε τα παιδιά στην αρχή του διαζυγίου αλλά να τους ζητούν τη γνώμη τους όταν είναι ήδη αποξενωμένα. Το δικαστικό παιδομάζωμα των 500.000 παιδιών που τους έχει προξενήσει το σύνδρομο PAS είναι χειρότερο από κάθε άλλο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Στον ελληνικό χώρο γίνονται πρωτοφανή τέτοια γεγονότα όπου υποβαθμίζουν την αξιοπρέπεια των διαζευγμένων.
ΠΗΓΗ:
